Το τέλος του κόσμου
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ «Μα καλά, τόσο αναίσθητος είσαι; Πρέπει να συνέβη κάτι
σοβαρό… Δες γύρω σου (δείχνει)».
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ «Ε καλά; Πώς κάνεις έτσι; Δεν ήρθε και το τέλος του
κόσμου!»
(Σιωπή)
«Από το βάθος έρχεται ένα ΠΑΙΔΙ».
ΠΑΙΔΙ «Εφημερίδες! Εφημερίδες!»
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ (το σταματά και παίρνει μια εφημερίδα. Το ΠΑΙΔΙ φεύγει.
Ο ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ τη διαβάζει και του πέφτει από τα χέρια).
(σοκαρισμένος) «Σήκω, Εστραγκόν, σήκω!»
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ «Ε τι έγινε;»
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ «Έ-ε-ε-ρχεται…»
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ (σηκώνεται και πάει κοντά του) «Ποιος έρχεται, ρε παιδί
μου; Εσύ χλόμιασες».
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ (τραυλίζοντας και τρέμοντας) «Αυτόςςςς… Ο ήχος…»
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ «Τι; Ποιος ήχος;»
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ «Έρχεται».
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ «Ποιος παιδί μου»;
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ «Ο Γκοντό».
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ «Ε καλά, πώς κάνεις έτσι;… Τον περιμένουμε εξάλλου… Δεν
είδα δα και το τέλος του κόσμου…!»
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ (παίρνει την εφημερίδα από κάτω και τη δείχνει στον
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ).
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ (την κοιτάζει και γουρλώνει τα μάτια).
(Σιωπή)
(Δεν σαλεύουν)
ΑΥΛΑΙΑ
142