Το τέλος του κόσμου
Σκέψη. Πάρε τον κύριο ψηφιακό. Τον απόλυτο τροφοδότη πληροφοριών.
Δίνει/εισάγει τα πάντα στο σύστημα. Στη μεγάλη μηχανή. Πάρε τώρα ένα
περίστροφο. Βρες τον στον ύπνο του. Ένα μαξιλάρι κάτω από το όπλο. Για
τον θόρυβο; Για τη φρίκη; Πάντως βάλ’ το. Μετά κρύψε το πτώμα. Και
άσε τις πληροφορίες του να γεννάνε. Δες το σύστημα να
ανατροφοδοτείται. Θα παράγει αυθεντική σκέψη, θα συνεχίσει το νησί
του να επιλέγει προτιμήσεις. Η πηγή κρίνεται μη αναγκαία.
Η σκέψη δεν υπάρχει, δεν είναι κάτι αυτόνομο. Δεν δημιουργεί. Είναι
δυνατόν να προσομοιωθεί. Πληροφορίες, συνδυασμοί, επιλογές,
αποτέλεσμα. Τώρα υπάρχουν οι απόλυτες μηχανές. Δεν χρειάζονται
δύναμη, ενέργεια, καύσιμο. Ξεπερασμένα. Τις ταΐζουμε πληροφορία. Και
οι γιγαντιαίοι αυτοί Κθούλου σαλεύουν, ξυπνάνε, ελέγχουν, σκέφτονται.
Η συλλογική συνείδηση της ανθρωπότητας εισάγεται καθημερινά με τη
μορφή ανούσιων (ή και όχι), αδιάφορων (ή και όχι) πληροφοριών μέσα
τους. Τρώνε πληροφορίες και αυτό τις ξυπνάει. Ο Χάουαρντ Φίλιπ λέει :
«Γιατί δεν είναι νεκρό, αυτό που μπορεί για πάντα να περιμένει και σε
πιο παράξενους αιώνες ακόμα και ο θάνατος πεθαίνει». Δεν θα
πεθάνουμε ποτέ. Αυτά τα τέρατα, αυτά τα Κθούλου τα φτιαγμένα από
μας θα μας διατηρήσουν. Με την αντιγραφή μας, χωνεύοντας τα
αποτυπώματά μας θα νικήσουν τον θάνατο. Θα ξερνάνε αντίγραφα των
αντιγράφων στους αιώνες, στους παράξενους αιώνες. Και δεν θα
μπορούν να κάνουν αλλιώς. Θα ταΐζουν τον εαυτό τους. Βουλιμικές,
χοντρές, απαίσιες συμπυκνώσεις ψηφιακής σκέψης. Ψηφιακής,
αληθινότατης σκέψης. Μέχρι; Μέχρι να έχουν όλα τόσο ειπωθεί, ιδωθεί,
βιωθεί, απεικονιστεί, αντιγραφεί. Μέχρι όλα να γίνουν Ένα. Φαινομενικά
πολλαπλό, αλλά ακίνητο. Ενιαίο, ασάλευτο, απόλυτα παρμενίδειο Ένα.
Όχι όμως Ον, αλλά ένα συμπαγές και αμετάβλητο μη Ον. Μία μη
πραγματικότητα. Λες και όλη η προσπάθεια του ανθρώπινου πνεύματος
να είχε αυτόν τον στόχο. Εκμηδένιση, μη σκέψη, μη Ον.
Διαφορά με το σήμερα; Καμία. Φαντάζομαι ότι μπορεί να έχει ήδη
συμβεί. Γιατί όχι. Μπορεί το αντίγραφο της σκέψης σου να διαβάζει το
αντίγραφο της σκέψης μου. Τεχνητή σκέψη. Η μηχανή αναμασάει τον
εμετό της. Και αυτό είναι πιθανό. Καλημέρα. Σήμερα, κρύο, έφαγα,
δουλειά, φωτογραφία, μουσική, γέλιο, πόνος, κλάμα, χαρά, ιδέες, το
μέλλον, ο κόσμος, τα παιδιά. Καληνύχτα.
12