Το τέλος του κόσμου
«Μην βιάζεσαι Υπεράνθρωπε, θα σου τα εξηγήσω όλα χαρτί και
καλαμάρι. Βλέπεις εσύ είσαι ένας εξωγήινος και δεν είχες ποτέ την
υποχρέωση ή το δικαίωμα να υπηρετήσεις στο στρατό. Αν είχες
υπηρετήσει θα ήξερες ότι σε όλα τα φαγητά του στρατού βάζουν μέσα
κανέλα. Και ο λόγος είναι ότι η κανέλα είναι το καλύτερο
αντιαφροδιασιακό. Αντικούκου Υπεράνθρωπε. Για να μην έχουν
γενετήσιες ορμές οι στρατιώτες. Ελέγχοντας λοιπόν την παγκόσμια
διατροφική αλυσίδα έχουμε καταφέρει να εμπλουτίσουμε τα πόσιμα
ύδατα με έλαια κανέλας, έχουμε καταφέρει να μεταλλάξουμε όλα τα
φρούτα και λαχανικά με βάση το δέντρο της κανέλας και έχουμε
εμπλουτίσει όλες τις τροφές που είναι πλέον τυποποιημένες με σκόνη
κανέλας. Ακόμα και στις οδοντόκρεμες σιγά σιγά καταργείται η
αφροδισιακή μέντα με την αντικούκου κανέλα. Ως εκ τούτου θα
ερωτεύεσαι αλλά δεν θα μπορείς να κάνεις την πράξη, δεν θα μπορείς να
ολοκληρώσεις κι έτσι πολύ σύντομα θα πεθάνουμε όλοι χωρίς να έχουμε
νέες γέννες. Και όλους θα τους θάψουν και θα τους κάψουν οι νέες μου
αλυσίδες Γραφείων Τελετών.
«Εσένα να δούμε ποιος θα σε θάψει Λούθερ σκουλήκι του
καπιταλισμού».
«Το επάγγελμα του νεκροθάφτη είναι το καλύτερο επάγγελμα
Υπεράνθρωπε. Πάντα θα υπάρχουν ανάγκες ακόμα κι αν είμαι ο
τελευταίος επιζών κάποιος θα πρέπει να με θάψει κι εμένα».
Ο Σούπερμαν έφυγε συντετριμμένος. Πέταξε με ταχύτητα στο κτίριο της
αγαπημένης του Λόις. Ακούμπησε στο περβάζι χωρίς ίχνος υψοφοβίας,
καθώς τα κτίρια στην Αμερική δεν έχουν μπαλκόνια με κάγκελα, και
κοίταξε διακριτικά μέσα από το παράθυρο για να μην την τρομάξει. Είχε
μόλις κοιμηθεί κι έβλεπε ένα όνειρο. Όνειρο μέσα σε όνειρο. Την
κοιτούσε από τη τζαμαρία αχόρταγα ενόσω ονειρευόταν. Την αγαπούσε,
την λάτρευε. Κοίταξε με την υπερόραση του μέσα από τα σκεπάσματα
και τα ρούχα και αντίκρυσε το γυμνό κορμί της. Το δέρμα με την υπέροχη
υφή και τα κρυφά σημεία που δεν τα βλέπει ούτε ο ήλιος. Κοίταξε το
πρόσωπο το γεμάτο ηδυπάθεια που γελούσε αινιγματικά μέσα στον
ύπνο της. Είχε δίκιο ο Λούθερ. Πόσος καιρός που σφύζει από έρωτα κι
όμως δεν έχουν καταφέρει να ολοκληρώσουν. Την κοίταζε αχόρταγα
σχεδόν κλαίγοντας. Ποιος; Αυτός ο Υπεράνθρωπος έκλαιγε.
***
115