Το τέλος του κόσμου
Μαργαρίτα Παπαμίχου
Ο χορός του δερβίση
Έπιασα τον κόσμο στα χέρια μου όπως κρατάς λίγο άρωμα από ένα
δέρμα που αναχωρεί
τον γύρισα ανάποδα μέτρησα τις σελίδες από το τέλος δε βρήκα ούτε
ένα αριθμό ένα
βούτηξα στη δύση για να βρω ανατολή τον ήλιο δεν τον πιάνω
καμία συνέπεια δεν έχει η αναστροφή
έπειτα τα έπιασα όλα και τα στριφογύρισα στα τέσσερα σημεία του
ορίζοντα
έτσι ανοίγουν τα παράθυρα του κόσμου
το φως δεν το ψάχνεις το φως εφευρίσκεται διά της απουσίας του
σε κάθε κατασκότεινο σημείο υπάρχει μια δυνατότητα
έτσι ανοίγουν τα χίλια μάτια της αγάπης
178