Το τέλος του κόσμου
Μάνος Τρουλλάκης
Έχουν περάσει μόνο λίγα χρόνια από το τέλος του κόσμου, το θυμάμαι
καλά. Ήταν τότε που οι άνθρωποι σταμάτησαν να έχουν ανάγκη τους
ανθρώπους. Ήταν τότε που οι άνθρωποι αποφάσισαν να αφοσιωθούν
στους σημαντικούς εαυτούς τους και ακόμα χειρότερα, έκριναν εκείνους
μόνο κατάλληλους να αποφασίσουν πως θα περάσουν οι ίδιοι τον
ελεύθερο προσωπικό τους χρόνο. Γιατί εκεί μόνο προλαβαίνει κανείς να
διαμορφώσει αληθινές ανθρώπινες σχέσεις. Πάντα ήταν έτσι και πάντα
ο κόσμος έλυνε τις διαφορές του, άλλαζε απόψεις, μάθαινε, ερωτευόταν
με το να επιδιώκει ακατάπαυστα την ανθρώπινη επαφή.
Το τέλος του κόσμου λοιπόν, ήρθε όταν αναμενόμενα η τεχνολογία που
βοήθησε τον άνθρωπο να επιβιώσει και να εξελιχθεί τόσα χρόνια, του
έδωσε και τα εργαλεία έτσι ώστε να μπορεί να κάθεται μόνος του με μια
οθόνη στο χέρι και να προσπαθεί μέσω αυτής να ανταλλάζει απόψεις, να
μαθαίνει, να ερωτεύεται, κάνοντας εν τέλη όμως το λάθος να προσπαθεί
να προσαρμόσει την αληθινή του ζωή μέσω της εικονικής. Και καθώς η
τεχνολογία εξελίσσεται με ραγδαίους ρυθμούς, ο άνθρωπος χάνει την
αυθεντικότητα του τρέχοντας να προλάβει να μοιάσει στο επόμενο
εντελώς επιφανειακό πρότυπο που οι άλλοι έχουν φτιάξει. Οπότε όταν
μετά οι άνθρωποι συναντιούνται δεν έχουν να πουν τίποτα σημαντικό
και γίνονται λυπηρά αδιάφοροι, και κανείς δε γίνεται καλύτερος.
156