ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Εκπαίδευση παίζει πρωταρχικό ρόλο στην πορεία για την Αειφόρο Ανάπτυξη και
μπορεί να συνεισφέρει καθοριστικά, αναδεικνύοντας υπεύθυνους και ενεργούς πολίτες, οι οποίοι θα είναι σε θέση να διαχειρίζονται τα κρίσιμα κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά και οικονομικά ζητήματα.
Κομβικό σημείο σ' αυτήν την πορεία είναι η ενεργός συμμετοχή στη διαδικασία δράσης για το μέλλον και όχι η απλή συμβολή στη συζήτηση ή στην συσσώρευση στείρων
γνώσεων «για το μέλλον». Μόνο η βιωματική εμπειρική μάθηση δίνει την δυνατότητα
να επιτευχθεί καλύτερη αντίληψη των προβλημάτων στις πραγματικές τους δ ιαστάσεις και προετοιμάζει τους σημερινούς μαθητές σε αυριανούς ενεργούς πολίτες, ικανούς
για την αντιμετώπιση και επίλυση αυτών των προβλημάτων. Κατά την διαδικασία αυτή
απαιτείται επιμονή στις διαφορετικές οπτικές των πραγμάτων, στην εξάσκηση της
δημοκρατίας, στην συμμετοχή για λήψη αποφάσεων.
Ο Σχολικός Κήπος αποτελεί πεδίο για την ανάπτυξη υπεύθυνης περιβαλλοντικής συνείδησης και συμπεριφοράς και προσφέρεται για ανάπτυξη στρατηγικών δράσεων και
ικανοτήτων άσκησής τους (Knowledge and skills of action strategies) (Marcinkowski,
1998a). Οι στρατηγικές αυτές αφορούν στην οικοδιαχείριση (άμεση εργασία στο περιβάλλον), στην καταναλωτική δράση, στην πειθώ που ασκούν ομάδες ή άτομα για την
αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών ζητημάτων και τέλος στην ανάληψη δράσης (πολιτικής και νομικής).
Η εκπαίδευση για το Περιβάλλον και την Αειφορία στηρίζεται στις αρχές της συμμετοχής, της συλλογικής προσπάθειας, της συνεργασίας και της σύμπραξης. Όσο πιο δημοκρατικές είναι οι διαδικασίες και όσο πιο ενεργός η συμμετοχή τους στη λήψη αποφάσεων, τόσο πιο ουσιαστικά είναι και τα αποτελέσματα. (Schanc, 1998)
Το Τοπικό Θεματικό Δίκτυο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης «Σχολικοί λαχανόκηποι:
καλλιεργώ μέρος της τροφής μου» προήλθε από αυτή ακριβώς την ανάγκη συλλογικής
προσπάθειας και συνεργασίας, σε μια εποχή που η οικονομική κρίση επανέφερε στο
προσκήνιο την Αστική Γεωργία σαν αντικείμενο αλλά και εργαλείο εκπαίδευσης για
την Αειφόρο Ανάπτυξη. Ο σχολικός κήπος είναι συνήθως προσανατολισμένος στο
πρασίνισμα και τον καλλωπισμό της σχολικής αυλής. Η ανεργία, η μείωση των εισοδημάτων και η κακή ποιότητα της τροφής έφεραν ξανά στην επιφάνεια το διατροφικό ζήτημα και την επισιτιστική κρίση. Ο σχολικός λαχανόκηπος σαν μορφή Αστικής Γεωργίας απαντά σε αυτήν την παρατεταμένη οικονομική κρίση που υποβαθμίζει εκτός των
άλλων, την ποιότητα της καθημερινής διατροφής των πολιτών. Σε μια περίοδο όπου η
Εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη έχει καταστεί επιτακτική, οι Σχολικοί λαχανό7