σεις της σχολικής κοινότητας και η διασύνδεση του σχολείου με την τοπική κοινωνία
μπορεί να επιφέρει καθοριστικές αλλαγές στην καλλιέργεια της «κουλτούρας» του ενεργού, δημοκρατικού πολίτη, αξία καίριας σημασίας στο κοινωνικό- πολιτικό συγκείμενο, όπου καλούνται τα παιδιά να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Freinet, C. (1994). “Œuvres pédagogiques. Paris: Seuil.
WWF.(1999). Πρασινίζοντας τις αυλές των σχολείων.
Μαμάκης, Γ. (2005). Οικολογικές, παιδαγωγικές και πολιτικές προεκτάσεις της
πρόσληψης του φυσικού περιβάλλοντος από το σχολείο. Σύγχρονη Εκπαίδευση: Τρίμηνη Επιθεώρηση Εκπαιδευτικών Θεμάτων, 140.
ΚΠΕ ΚΙΛΚΙΣ: (2008) «Κάθε Σχολείο… ένας Κήπος», Εκπαιδευτικό Υλικό. Π.Ο. του ΚΠΕ
Κιλκίς.
Νιάρχου, E., Ντίνου, I. (2015). Η συμβολή των Τοπικών Θεματικών Δικτύων Π.Ε. των
Διευθύνσεων Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης Γ΄ Αθήνας με θέμα τους «Σχολικούς
Κήπους» στην απόκτηση γνώσεων και στην ανάδειξη συνεργασιών μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών. Στο: Πρακτικά 7ου Πανελλήνιου Συνεδρίου ΠΕΕΚΠΕ, Βόλος 8-10
Μαΐου 2015.
Πάσσαμ, Χ., κ.α. (2001). Σχολικός κήπος. Ιστορική εξέλιξη –Ενίσχυση της βιωματικής
Περιβαλλοντικής Εκπ/σης. Αθήνα: Γεωπονικό Παν/μιο Αθηνών. Ευώνυμος Οικολογική Βιβλιοθήκη.
Πετράκη, Μ. (2014). 1940 - Ο άγνωστος πόλεμος. Η ελληνική πολεμική προσπάθεια
στα μετόπισθεν. Αθήνα: Πατάκης.
Σμπαρούνης, Θ. (2007). Η συμβολή των Εθνικών Θεματικών Δικτύων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης που συντονίζονται από ΚΠΕ στην προαγωγή της Εκπαίδευσης για
την Αειφορία. 3ο Πανελλήνιο Συνέδριο ΠΕΕΚΠΕ, Νοέμβριος 2007.
Σωτηροπούλου, Δ. (2012). Σχολικός Κήπος: Ένα από τα Εργαλεία Υλοποίησης των
στόχων του Αειφόρου Σχολείου. Στο: Ανθοπούλου, Θ. (επιμ.). Αστική Γεωργία. Κοινωνική ένταξη και Βιώσιμη Πόλη. Μελέτη δύο αστικών δημοτικών αγροκηπίων
(Δ.Θέρμης και Αλεξανδρούπολης)
Ταμουτσέλη, Κ. (2003). Προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Θεσσαλονίκη
36