7 ΑΠΟΨΗ
7 ΑΠΟΨΗ
24 Ιουνίου 2017
Πόσο άνετα λέτε « ΟΧΙ »?
Της Γεωργίας Τσιάκου Συμβούλου Ψυχικής Υγείας & Αυτοεκτίμησης
Στη ζωή μας κάθε λεπτό επιλέγουμε ποιοι θέλουμε να είμαστε και τι θέλουμε να ζούμε. Κάθε ΟΧΙ μας κρύβει ένα πιο ηχηρό ΝΑΙ σε κάτι άλλο.
Ακούγεται υπερβολικό, ίσως και μεγάλης ευθύνης εάν σκεφτεί κάποιος ότι ανά δευτερόλεπτο πραγματοποιεί επιλογές, αλλά είναι η αλήθεια. Αρχής γενομένης από τις σκέψεις που κάνουμε: μια επιλογή του εγκεφάλου μας να κινηθεί, να συντονιστεί προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση συνοδευόμενη με το αντίστοιχο συναίσθημα και συμπεριφορά από μέρους μας.
Τα περισσότερα πράγματα είναι επιλογές στη ζωή μας: το πώς διανέμουμε το χρόνο μας, με ποιους ανθρώπους, με τι ερεθίσματα, με τι συναίσθημα περνάμε το 24 ωρό μας κοκ.
Και ενώ οι περισσότεροι από εμάς έχουμε περίπου μια εικόνα του τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, παρόλα αυτά πολλοί άνθρωποι
Σύγχρονη και Παραδοσιακή Δημοσιογραφία
Του Σπύρου Ροδόπουλου Φοιτητή ΜΜΕ Μέλος ΕΣΗΤΛΣΥΜ
Η συγκέντρωση ειδήσεων και πληροφοριών και η διάδοση τους στην κοινή γνώμη είναι αυτό που σήμερα ονομάζουμε δημοσιογραφία. Η δημοσιογραφία δεν είναι μία σύγχρονη ανακάλυψη, αλλά έχει μια ιστορία αιώνων. Πλέον, ζούμε στους ρυθμούς της σύγχρονης δημοσιογραφίας, την ώρα που η παραδοσιακή της μορφή τείνει να εκλείψει.
Όπως και όλες οι σημαντικές ανακαλύψεις, έτσι και η δημοσιογραφία- ή έστω μία πρώιμη μορφή της- εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αρχαία Αθήνα. Περίπου 200 γραμματείς και αντιγραφείς κατέγραφαν τις ειδήσεις και τις φύλαγαν στο « καταλόγειον » της πόλης, όπου οι πολίτες μπορούσαν να προσέλθουν για να διαβάσουν τα νέα.
Λίγους αιώνες μετά, ο Μέγας Αλέξανδρος δημιουργεί μία πιο εξελιγμένη μορφή δημοσιογραφίας, καθώς εκδίδει ένα είδος εφημερίδας με τίτλο « Βασίλειοι », η οποία περιείχε πληροφορίες σχετικά με τα πολιτικά και στρατιωτικά συμβάντα.
Στη σύγχρονη Ελλάδα, η πρώτη εφημερίδα εμφανίστηκε το 1784, η οποία θα κυκλοφορήσει χωρίς τίτλο, ενώ το 1790 εκδίδεται η « Εφημερίς » που δημοσιεύει ειδήσεις σχετικά με την Ευρώπη. Ωστόσο, η πρώτη επίσημη εφημερίδα θεωρείται η « Σάλπιγξ Ελληνική », που κυκλοφόρησε το 1821.
Την « έκρηξη » του όμως ο Τύπος δεν θα την έκανε μέχρι τον 20ο αιώνα.
Το 1920, γίνονται στην Ελλάδα κάποιες πειραματικές προσπάθειες για δημιουργία ραδιοφώνου, οι οποίες όμως πέφτουν στο κενό καθώς το κοινό είναι ελάχιστο. Τελικά, θα χρειαστεί να περάσουν δεκαέξι χρόνια για να δημιουργηθεί κρατική ραδιοφωνία υπό το καθεστώς του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά. Φυσικά, δεν λειτούργησε σαν μέσο ενημέρωσης, αλλά σαν μέσο προπαγάνδας. Άλλωστε, έμπνευση για την ίδρυση εθνικής ραδιοφωνίας αποτέλεσε η Ναζιστική Γερμανία και, πιο συγκεκριμένα, ο Υπουργός
βρίσκουν μια δυσκολία στο να αρνηθούν και να πουν « όχι ». Συνήθεια που συνοδεύεται από συναισθήματα ενοχής, αυτο-ακύρωσης και πολλές φορές παθητικής επίθεσης π. χ. κάποιος που δε θέλει να πάει σε μια κοινωνική εκδήλωση αλλά επειδή το έχει υποσχεθεί πηγαίνει με κακή διάθεση, αργεί να φτάσει στην ώρα του, ψάχνει δικαιολογίες τελευταίας στιγμής να το αναβάλει κλπ.
Το να μπορούμε με άνεση να αρνηθούμε προϋποθέτει ότι έχουμε αναπτύξει σαφή όρια και προτεραιότητες. Πολλές φορές μπερδεύουμε το « όχι » με την αγένεια και νομίζουμε ότι εάν τα δεχόμαστε όλα χωρίς κάποια αντίσταση έχουμε και το εισιτήριο για να γίνουμε αρεστοί και ευχάριστοι στην παρέα μας. Η εικόνα του « καλού και βολικού παιδιού » που ξεκινάει από το σπίτι μας ως μοτίβο αργότερα αρχίζει να μας βάζει σε μπλεξίματα. Το κάθε άλλο όμως: ο άνθρωπος που δε λέει « όχι » δείχνει να έχει χαμηλή αίσθηση του αυτοσεβασμού και πολύ μικρότερες πιθανότητες να γίνει σεβαστός από τον περίγυρο του, αφού οι πολλαπλές δεσμεύσεις πάντα προκαλούν σύγχυση και έλλειψη προγραμματισμού – άρα και ακεραιότητας.
Το να μάθουμε να λέμε όχι ενώ δεν το είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα, είναι κάτι το οποίο μαθαίνεται. Υπάρχουν πολλοί και ευγενικοί τρόποι για να αρνηθούμε κάτι. Από τα πιο απλά « όχι » μας: « Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να …», « Αυτήν τη στιγμή δεν έχω χρόνο να το κάνω
Προπαγάνδας Γιόζεφ Γκαίμπελς.
Όσον αφορά την τηλεόραση, το 1960 ιδρύθηκε από τη Δ. Ε. Η. ο πρώτος πειραματικός τηλεοπτικός σταθμός. Την πρώτη ημέρα λειτουργίας του εμφανίστηκε και ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής, ωστόσο ύστερα από 22 ημέρες ο τηλεοπτικός
σταθμός έκλεισε.
Η πρώτη επίσημη εκπομπή στην Ελλάδα μεταδόθηκε το 1966 στο « Κανάλι 5 » με παρουσιάστρια την Ελένη Κυπραίου. Ταυτόχρονα, ο στρατός ίδρυσε την Τηλεόραση των Ενόπλων Δυνάμεων, η οποία εξέπεμψε στο « Κανάλι 10 » και γνώρισε μεγάλη επιτυχία.
Και |
φτάνουμε |
στο |
σήμερα, |
στην |
εποχή |
της |
ραγδαίας |
ανάπτυξης |
γιατί έχω ένα αρκετά γεμάτο πρόγραμμα και δε θα μπορέσω να δώσω όλη μου την προσοχή....», « Ευχαριστώ που με σκέφτηκες, αλλά έχω σχέδια...», « Ευχαριστώ για την πρόταση αλλά θα πρέπει να ελέγξω κάποια πράγματα πριν απαντήσω...» μέχρι τα πιο απόλυτα: « όχι για τώρα...» « όχι, δε θα ανεχθώ άλλο αυτήν τη συμπεριφορά....» κοκ. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι είναι προτιμότερο να πούμε ευθέως και αμέσως το όχι σε ερωτήσεις που η άρνηση μας είναι έντονη, παρά να δημιουργούμε προσδοκίες, αυξάνοντας τη δυσαρέσκεια αργότερα.
Τα « όχι » που δεν είπαμε πολλές φορές είναι το « ευχαριστώ, δε θα πάρω » στην προσωπική μας ευτυχία και ισορροπία, κάτι που τελικά μας κοστίζει και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις αφού εκπέμπουμε κάτι το ασυνεπές και εύθραυστο. Οι επιλογές που κάνουμε έχουν αντίκτυπο στη ζωή μας και κατ’ επέκταση στη ζωή των ατόμων με τους οποίους συνδεόμαστε.
Δεν υπάρχει επιλογή χωρίς συνέπειες, είτε « ναι » ήταν αυτή, είτε όχι...
Δεν υπάρχει σωστή και λάθος απόφαση: υπάρχει το Δεδομένων των Συνθηκών.
Το ΟΧΙ έχει τρία MONO γράμματα.... = όσα και το ΝΑΙ.
της τεχνολογίας και των γρήγορων ρυθμών. Εξαιτίας της έλευσης του διαδικτύου, τα Μέσα Ενημέρωσης χωρίστηκαν σε σύγχρονα και παραδοσιακά. Στη σύγχρονη εποχή, το διαδίκτυο είναι αρκετά βολικό, εξοικονομεί χρόνο και παρέχει ευρύ πεδίο πληροφοριών. Μάλιστα, τα κινητά τηλέφωνα κάνουν πιο εύκολο το
ρόλο της επικοινωνίας και της ενημέρωσης καθώς παρέχουν την δυνατότητα πρόσβασης σε υπηρεσίες σε χρόνο μηδέν. Επίσης, οι ειδησεογραφικές ιστοσελίδες έχουν συνεχή και άμεση ενημέρωση ενώ ο αυξανόμενος αριθμός τους προσφέρει πλουραλισμό απόψεων.
Το διαδίκτυο φαίνεται να έχει αντικαταστήσει ήδη πολλά Μέσα. Για
παράδειγμα, |
ο |
Τύπος |
διαχωρίζεται |
|
πλέον |
σε παραδοσιακό και ηλεκτρονικό ενώ πρόσφατες έρευνες δείχνουν τον κόσμο να έχει γυρίσει την πλάτη του στα έντυπα Μέσα και να στρέφεται περισσότερο στο διαδίκτυο. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που έστρεψε τον κόσμο κοντά στο διαδίκτυο είναι η απογοήτευση του από τα κλασσικά Μέσα Ενημέρωσης( τηλεόραση, ραδιόφωνο, Τύπος) διότι θεωρεί- και όχι αδίκως- πως προπαγανδίζουν ασύστολα και λειτουργούν συμφεροντολογικά.
Ωστόσο, το διαδίκτυο ποτέ δεν θα μπορέσει να συναγωνιστεί τον Τύπο σε ορισμένους τομείς. Είναι, άλλωστε, διαφορετική η αίσθηση
του φρεσκοαγορασμένου χαρτιού που σου δίνει τη δυνατότητα να « αγγίξεις » την είδηση, από μία απλή οθόνη.
Η αλλαγή που τελείται στην δημοσιογραφία δεν είναι ούτε κακή, ούτε μη αναμενόμενη. Όσο αλλάζει η κοινωνία και η τεχνολογία, έτσι θα αλλάζουν και τα επαγγέλματα στο σύνολο τους και στον τρόπο λειτουργίας τους. Όταν παρουσιάζεται κάτι νέο το οποίο μπορεί να « ταράξει » τα νερά, δεν ωφελεί να το κοιτάμε καχύποπτα, αλλά με κριτική σκέψη.