Προφήτης της Νέας Σμύρνης τεύχος 41 Ιούνιος 2017 Ο Προφήτης Tεύχος 65 Νοέβριος 2019 | Page 7

7
ΝΟΕ ΜΒΡΙΟ Σ 2019
Χτίζει σπίτια η ομόνοια, τα γκρεμίζει η διχόνοια
Γράφει ο Λάμπρος Τσακίρης , μέλος ΕΣΗΤΛΣΥΜ
www.panioniaidea.gr
Η
διχόνοια δεν είναι επακόλουθο παρ-
θενογένεσης. Σαν ψυχικό συναίσθη-
μα χρειάζεται ομοειδές αίτιο  που
την προκαλεί. Και αυτό είναι ο Φθόνος. Αλλά
εάν πούμε ότι ο φθόνος είναι το μόνον έσχα-
τον αίτιον πάλι εμπίπτουμε σε σόφισμα. Πρέ-
πει να βρούμε τα αίτια που προηγούνται του
Φθόνου μέχρι δυνατής εξάντλησης! Διότι, αν
δεν τα βρούμε εμβαθύνοντας στην ψυχολο-
γική ανάλυση, δεν πρόκειται να θεραπεύσου-
με ούτε το φθόνο ούτε τη διχόνοια. Ο φθό-
νος γεννάται όταν ο άνθρωπος αναλογίζεται:
«γιατί αυτός και όχι εγώ!». Και ο αναλογι-
σμός αυτός προϋποθέτει κάποιο άλλο, πρό-
τερο, ψυχολογικό αίτιο. Και αυτό, ακριβώς,
είναι το συναίσθημα μιας απροσδιόριστης
και θολής «ανωτερότητος». Τούτο, στην Ψυ-
χολογία καλείται  «σύμπλεγμα κατωτερότη-
τος» (inferioritycomplex) αλλά είναι σαφές ότι
δεν δημιουργείται τέτοιο σύμπλεγμα αν ο πά-
σχων δεν έχει το απροσδιόριστο συναίσθη-
μα της Ανωτερότητος.  Ο Descartes είπε ορ-
θότατα ότι δεν θα ξέραμε το «πεπερασμένο»
εάν προηγουμένως, δεν είχαμε επίγνωση του
«απείρου». Ας εμείνουμε λοιπόν στο σόφισμα
ότι  το έσχατον αίτιον της διχόνοιας είναι το
συναίσθημα της ανωτερότητάς.
Το συναίσθημα Ανωτερότητος, ως μεγάλο
προτέρημα, καταλήγει στον Φθόνο και από
εκεί, στη Διχόνοια.  Και αυτό το συναίσθημα
της Ανωτερότητος, είναι το μεγάλο προτέ-
ρημα και, θα έλεγα, η ιδιορρυθμία της φυλής
μας. Ενυπάρχει σε οποιονδήποτε, στον καλό
και στον κακό, στον ευφυή και στον ηλίθιο,
στον ικανό και στον ανίκανο. Και εδώ επέρχε-
ται μία διαφοροποίησις ενεργειών. Στον ικα-
O Εθνικός μας ποιητής  Διονύσιος Σολωμός 
περιγράφει στον Ύμνο εις την Ελευθερίαν, τον
εθνικό μας ύμνο, τη διχόνοια, το μεγαλύτερο
και πιο επικίνδυνο ελάττωμα της φυλής μας
και με έναν σοφό και παραστατικό τρόπο
μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε επαφή
μαζί της, διότι όπου χώνεται, τα αποτελέσμα-
τά της είναι καταστροφικά.
νό και άξιο, αυτό το φοβερό «γιατί αυτός και
όχι εγώ», αυτός ο Εγωισμός, αυτή η επίγνω-
ση Ανωτερότητος, ως μεγάλο προτέρημα,
οδηγεί σε πράξεις εξάρσεως και ηρωισμού.
Έτσι εξηγείται πώς οι Έλληνες που έφθασαν
ρακένδυτοι και πειναλέοι «λαντζέρηδες»
στην Αμερική έχουν, από την δεύτερη κι’ όλας
γενεά, γεμίσει τα Πανεπιστήμια με εξοχότη-
τες της Επιστήμης. Έτσι εξηγείται πώς οι Έλ-
ληνες διέπρεψαν στην διάρκεια της ζωής του
Έθνους στην Τέχνη, στο Εμπόριο, στην Ναυ-
τιλία. Όμως στον ανίκανο, όταν αυτός (εξ αι-
τίας μιας ανεδαφικής Παιδείας) αντιμετωπί-
ζει αδυναμία εκφράσης, της Ανωτερότητος
που αισθάνεται απροσδιόριστα ότι έχει, οδη-
γεί στον φθόνο, στο μίσος και στην διχόνοια.
Αυτός θέλει να φτάσει αλλά ξέρει ότι δεν μπο-
ρεί. Ο Φθόνος και συνεπώς η Διχόνοια είναι
έκφραση επιγνώσεως της ήττας στον αγώνα
για την ζωή. Ίσως, σε τελευταίαν ανάλυση, ο
όλος μηχανισμός είναι αποτέλεσμα της ελατ-
τωματικής Παιδείας. Και εδώ παρεμβάλλεται
ως αίτιο της Διχόνοιας.
«Η Διχόνοια που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει
“πάρ’ το” λέγοντας “και σύ”.
Κειό το σκήπτρο που σας δείχνει
έχει αλήθεια ωραία θωριά,
μην το πιάστε γιατί ρίχνει
εισέ δάκρυα θλιβερά».
Έτσι ξεκίνησα για να σας «χτυπήσω» το κου-
δούνι σε όλους τους εμπλεκόμενους με τον
αθλητισμό αυτής της πόλης και να σας πω
ότι, αν δεν μπορούμε να τα βρούμε με συ-
ζήτηση ο ένας με τον άλλον και να παραδε-
χτούμε ΟΛΟΙ τα λάθη μας και να σεβαστούμε
τον «απέναντι», τότε να ξέρετε κάτι. Θα υπάρ-
χουν αυτοί που θα εκμεταλλεύονται αυτές τις
καταστάσεις και θα επωφελούνται στις πλά-
τες όλων των αθλητικών συλλόγων αυτής της
πόλης, μιας πόλης που έβγαλε και θα βγάζει
μεγάλους αθλητές. Αν ΕΜΕΙΣ ενωθούμε και
έχουμε την όποια αντιπαλότητα ΜΟΝΟ στα
λεπτά ενός αθλητικού αγώνα που θα υπάρξει
μεταξύ μας.
Αφήστε τις μικρότητες και το ΕΓΩ, μαζευτείτε,
ενωθείτε και θα δείτε πως ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ μπορεί-
τε να καταφέρετε πράγματα που ούτε στα πιο
τρελά σας όνειρα δεν ονειρευτήκατε.