πρώην πρόεδρος της ομάδας ανάλυσης της εξερεύνησης του πλανήτη
Αφροδίτη της NASA (NASA’s Venus Exploration Analysis Group). Μια πιο
συναρπαστική εξήγηση για τα σκοτεινά αυτά "μπαλώματα" είναι ότι είναι
απόδειξη μικροβιακής ζωής. "Είναι μια πιθανότητα που δεν μπορούμε να
παραβλέψουμε", δηλώνει ο Limaye.
Ο πλανήτης Άρης, για παράδειγμα, έχει γεωλογικά χαρακτηριστικά τα οποία
υποδηλώνουν ότι κάποτε είχε - και εξακολουθεί να έχει - υπόγεια ύδατα, μια
σχεδόν σίγουρη προϋπόθεση για τη ύπαρξη ζωής. Οι επιστήμονες έχουν
επίσης παρατηρήσει τους φυσικούς δορυφόρους του πλανήτη
Κρόνου Τιτάνα και Εγκέλαδο, καθώς και τα φεγγάρια του πλανήτη
Δία Ευρώπη, Γανυμήδη, και Καλλιστώ ως πιθανά καταφύγια για ζωή στους
ωκεανούς οι οποίοι βρίσκονται κάτω από τις παγωμένες επιφάνειές τους.
Στη Γη, οι επίγειοι μικροοργανισμοί - κυρίως βακτήρια - είναι ικανοί να
παρασυρθούν στην ατμόσφαιρα, όπου έχουν βρεθεί να επιζούν σε υψόμετρα
τα οποία φτάνουν τα 41 χιλιόμετρα από επιστήμονες οι οποίοι χρησιμοποιούν
ειδικά εξοπλισμένα αερόστατα, σύμφωνα με τον συν-συγγραφέα της μελέτης
David J , Smith του ερευνητικού κέντρου Ames της NASA.
"Ο πλανήτης Αφροδίτη είχε αρκετό χρόνο ώστε να εξελιχθεί η ζωή από
μόνη της", εξηγεί ο Limaye, σημειώνοντας ότι ορισμένα υπολογιστικά
μοντέλα υποδηλώνουν ότι ο πλανήτης είχε κάποτε ένα κατοικήσιμο κλίμα με
υγρό νερό στην επιφάνεια του για 2 δισεκατομμύρια χρόνια. "Το χρονικό
αυτό διάστημα είναι πολύ περισσότερο από ότι πιστεύεται ότι
σημειώθηκε στον πλανήτη Άρη."
Υπάρχει επίσης ένας αυξανόμενος κατάλογος μικροβίων που είναι γνωστό
ότι κατοικούν σε απίστευτα σκληρά περιβάλλοντα στον πλανήτη μας
(εξτρεμόφιλα), συμπεριλαμβανομένων των θερμών πηγών του Yellowstone,
βαθιά ωκεάνια υδροθερμικά φρεάτια, της τοξικής λάσπης των μολυσμένων
περιοχών, και των όξινων λιμνών παγκοσμίως.
"Στη Γη, γνωρίζουμε ότι η ζωή μπορεί να αναπτυχθεί σε πολύ όξινες
συνθήκες, μπορεί να τροφοδοτηθεί από διοξείδιο του άνθρακα, και να
παράγει θειικό οξύ", δηλώνει ο Rakesh Mogul, καθηγητής βιολογικής
χημείας στο Πολιτειακό Πολυτεχνείο της Καλιφόρνιας Pomona, και συν-
συγγραφέας το νέο paper. Σημειώνει ότι η νεφελώδης, και ιδιαίτερα
αντανακλαστική και όξινη ατμόσφαιρα της Αφροδίτης αποτελείται κυρίως
από διοξείδιο του άνθρακα και σταγονίδια νερού τα οποία περιέχουν θειικό
οξύ.
Όπως και στη Γη, ο καιρός της Αφροδίτης εξαρτάται από την ηλιακή
ακτινοβολία και επηρεάζεται βαθιά από τις αλλαγές στις ανακλαστικές
ιδιότητες η Λευκαύγεια (albedo) των νεφών τα οποία περιβάλλουν τον
πλανήτη. Πρόσφατα προέκυψε μια καλύτερη άποψη σχετικά με τις καιρικές
αυτές συνθήκες, καθώς και το πώς αυτές επηρεάζονται από τις αλλαγές στην
ανακλαστικότητα των νεφών, χάρη σε μια διεθνή ομάδα ερευνητών οι οποίοι
https://www.facebook.com/Aratosastronomy/
7