ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Tu-22M3Μ Ολική Επαναφορά
Εκτιμάται ότι ο εκσυγχρονισμός των Tu-23M3M
αφορά 30 αεροπλάνα για τον εξοπλισμό τριών
Μοιρών.
Σύμφωνα με ανεξάρτητες πηγές το «πακέτο» της Gefest & T, που παραγγέλθηκε το 1996 από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας, αποδείχθηκε τρεις
φορές οικονομικότερο από το πρόγραμμα «Gusar» της ίδιας της Sukhoi
για τα Su-24M2. Σύμφωνα με την Gefest & T η εταιρεία υπέγραψε συμβόλαιο με το υπουργείο Άμυνας για την τροποποίηση του συστήματος για
Σημειώσεις
1. Το Raduga Kh-15 ήταν μια ιδιαίτερη σχεδίαση που
χρησιμοποιούσε πυραυλοκινητήρα στερεών καυσίμων που του επέτρεπε να φτάσει στα 40.000 μέτρα
(131.000 πόδια), πολύ πιο πάνω από τον «φάκελο
πτήσης» του αμερικανικού AIM-54, που καλούνταν
να το αντιμετωπίσει. Στη συνέχεια εκτελούσε βύθιση με ταχύτητες μεγαλύτερες των 5 Μαχ και με την
πυρηνική κεφαλή που έφερε η αναχαίτισή του από
τους Phoenix των F-14 ή τους RIM-67 Standard ήταν
πολύ δύσκολη. Εκτός από την «πυρηνική» έκδοση
Kh-15P υπήρχε και η έκδοση Kh-15A με συμβατική
κεφαλή.
2. Το T-60S, για το οποίο υπάρχουν ελάχιστες πληροφορίες, φέρεται να ήταν σχεδίαση με χαρακτηριστικά
στελθ και στοιχεία lifting body, πτέρυγα μεταβλητής
γεωμετρίας και δύο κινητήρες NK-32 (ή εξελικτικά
τους παράγωγα) που έφεραν ακροφύσια 2D. Η εξέλιξή του ως υποστρατηγικού αεροσκάφους κρούσης
που θα αντικαθιστούσε τα Tu-22M ξεκίνησε το 1984,
αλλά η λήξη του ψυχρού πολέμου και η αδυναμία
χρηματοδότησης τέτοιων εξοπλιστικών προγραμμά-
60
07/2015
χρήση στο Tu-22M3. Το SVP-24-22 (με τον υπολογιστή SV-24, το σύστημα
ναυτιλίας SRNS-24 και νέες οθόνες LCD στο πιλοτήριο) τοποθετήθηκε σε
ένα «Backfire» ξεκινώντας δοκιμές από το 2009, που οδήγησαν σε παραγγελία το 2012. Η εταιρεία υποστηρίζει ότι το σύστημα διατηρείται ως
μέρος του προγράμματος Tu-22M3M. π&δ
των στη μετασοβιετική περίοδο τερμάτισαν την πορεία
του στις αρχές της δεκαετίας του 90.
3. Η Tupolev, πέραν των μοντέλων που έφτασαν σε
παραγωγή ή δοκιμές, παρουσίασε μια σειρά άλλων
προτάσεων ανταποκρινόμενη σε ανάγκες που δεν
πέρασαν ποτέ σε τέτοιο στάδιο. Ένα τέτοιο μοντέλο του
1972 ήταν το «πρόγραμμα 45Μ» με ρόλο ναυτικής
κρούσης, που αναφέρεται ότι διέθετε δύο κινητήρες
NK-25 σε ξεχωριστούς θύλακες, ενσωματωμένους
στη διευρυμένη άτρακτο. Κάποιοι μάλιστα θεωρούν
ότι η ανασχεδίαση (σε μια τουλάχιστον έκδοσή της)
ήταν αντίστοιχη του Sukhoi T-54, αποτελώντας φορέα
δύο πυραύλων Kh-45 (που προορίζονταν επίσης τόσο
για το T-4MS όσο και το Tu-160). Μια άλλη ενδιαφέρουσα πρόταση της δεκαετίας του 80 ήταν το Tu-22DP
(Dalniy Perekhvatchik, αναχαιτιστικό μεγάλης εμβέλειας) με ρόλο την προσβολή και καταστροφή αμερικανικών μεταγωγικών που θα μετέφεραν εφόδια και
στρατεύματα στην Ευρώπη. Μια πολύ μεταγενέστερη
ιδέα της Tupolev ήταν η σχεδίαση ενός υπερηχητικού
επιχειρηματικού αεροσκάφους για το οποίο υπήρξαν
διάφορες εκδόσεις, κάποιες από τις οποίες προέρχο-
νταν από μετεξέλιξη του Tu-22M3 και άλλες από σμίκρυνση του Tu-144.
4. Ο