Πολλά έχουν γραφεί κατά καιρούς για το παρελθόν , το παρόν καθεστώς αλλά και το μέλλον του διαβόητου συστήματος S-300 . Τα περισσότερα από αυτά είναι αντικρουόμενα , αρκετά μακριά από την πραγματικότητα , που … αυτό-επιβεβαιώνονται μέσω των « αποκλειστικών πληροφοριών » των ανώνυμων ή επώνυμων συντακτών τους . Για όλα τα παραπάνω , βέβαια , βάση και τροφή αποτελεί η παντελής απουσία επίσημης πληροφόρησης εδώ και περισσότερο από μια δεκαετία , από την εποχή που ο πρώην υπουργός και σήμερα τρόφιμος του Κορυδαλλού Άκης Τσοχατζόπουλος είχε υποσχεθεί βολή του συστήματος το 2000 . Στο άρθρο που ακολουθεί προσπαθούμε να κρατηθούμε μακριά από αυτό τον σκοτεινό και φαύλο κύκλο , εξετάζοντας ορισμένες τεχνικές και επιχειρησιακές παραμέτρους του όλου θέματος . Η βολή , που για κάθε πρακτικό λόγο αποτελεί και δοκιμή αποδοχής του συστήματος , πραγματοποιήθηκε , τελικά , με επιτυχία στις 13 Δεκεμβρίου στο Πεδίο Βολής Κρήτης ( ΠΒΚ ) με αρκετές περιπέτειες της τελευταίας στιγμής , μετά από προετοιμασία ενός περίπου χρόνου , αν και ο - σοβαρός - σχεδιασμός της πηγαίνει πίσω τουλάχιστον στο 2011 .
S-300 , μια μακρά και … πονεμένη ιστορία
Η παραγγελία ύψους 115 εκατομμυρίων κυπριακών λιρών υπογράφηκε ανάμεσα στη Λευκωσία και τη Μόσχα στις 5 Ιανουάριου 1997 μετά από μακρά αξιολόγηση από την περίοδο 1994-1995 , όταν η Εθνική Φρουρά είχε εισηγηθεί την ενίσχυση της αντιαεροπορικής άμυνας με ένα σύστημα τουλάχιστον μέσου βεληνεκούς . Το S-300PMU-1 αποτελούσε την ιδανική επιλογή , αφού επέτρεπε τη χρήση του τόσο ως συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης επιτηρώντας το μέτωπο προσέγγισης της τουρκικής αεροπορίας σε αποστάσεις άνω των 250 χιλιομέτρων , όσο και έχοντας τη δυνατότητα προσβολής αεροσκαφών στα 150 χιλιόμετρα και σε όλο το επιχειρησιακό τους ύψος πτήσης . Σε συνέχεια των γνωστών γεγονότων του 1998 κατά την παράδοση του συστήματος και μετά το αίτημα της Λευκωσίας για μεταφορά τους στην Ελλάδα , υπήρξε σχετική αρχική συμφωνία Ελλάδας - Κύπρου το 1999 και οι παραδόσεις έγιναν εκείνη τη χρονιά . Τότε συγκροτήθηκαν και οι δυο Μοίρες , οι 11η και 12η , στην 126 Σμηναρχία Μάχης για την αξιοποίηση του συστήματος , με διοικητική υπαγωγή στην ( τότε ) 138 Σμηναρχία Μάχης στο Τυμπάκι . Εκεί μεταφέρθηκε το υλικό μιας συστοιχίας κάτω από την 11 MKB , ενώ η δεύτερη παρέμεινε στο Ηράκλειο , όπου οι εγκαταστάσεις της ΠΑ ήταν , πλέον , διαθέσιμες μετά την απόσυρση της 334Μ και των Mirage F . 1 που έδρευαν εκεί . Τον Φεβρουάριο του 2005 το υλικό των δυο Μοιρών συγκεντρώθηκε και πάλι στο Ηράκλειο , ενώ ένα χρόνο αργότερα , η 12 ΜΚΒ διαλύθηκε και η 11 MKB υπάχθηκε στην 126 ΣΜ . Το σκεπτικό των παραπάνω αποφάσεων δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο και μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν . Θεωρητικά , οι δυο Μοίρες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ακόμη και με αυτόν τον χωρικό διαχωρισμό με την προϋπόθεση της κατάλληλης τοποθέτησης του συγκροτήματος 64N6E / 54Κ6Ε , ώστε να παρέχει στοιχεία και στις δυο συστοιχίες . Κάποιες πηγές συνδέουν τη συγκέντρωση του υλικού στην 126 ΣΜ και τη διάλυση της 12 ΜΚΒ με την κατάσταση στην οποία είχε ήδη περιέλθει την περίοδο εκείνη το σύστημα , ως αποτέλεσμα της εξάντλησης
01 / 2014 11