ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
IDF C-130
C-130H πάνω από τη Μεσόγειο. Τα ισραηλινά Hercules έχουν
και ρόλο έρευνας - διάσωσης μεγάλων αποστάσεων.
Το ισραηλινό ενδιαφέρον για το μεταγωγικό της Lockheed ανάγεται στο τέλος
της δεκαετίας του ’60, μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, όταν οι ισραηλινές
δυνάμεις είχαν εξαπλωθεί σε μια πολύ μεγάλη έκταση στα εδάφη που είχαν
καταληφθεί. Σε αυτά η πρόσβαση και ο ανεφοδιασμός μπορούσε πρακτικά να
γίνει μόνο από αέρος, επιβαρύνοντας υπέρμετρα τον στόλο των Nord 2501
Noratlas, ενώ και οι βαριές αερομεταφορές που πραγματοποιούνταν με
Boeing 337 Stratocruiser / C-97 Stratofreighter απαιτούσαν ενίσχυση. Ένα
αεροσκάφος που μπορούσε να μεταφέρει περισσότερους από είκοσι τόνους
και να επιχειρεί από τα προκεχωρημένα πρόχειρα αεροδρόμια του Σινά ήταν
μια προφανής επιλογή, αν και η υλοποίησή της σκόνταφτε στα περιορισμένα
οικονομικά του Ισραήλ τη συγκεκριμένη περίοδο.
Η πρώτη παραγγελία C-130 έγινε το 1971, χρηματοδοτημένη κάτω από
το πρόγραμμα FMS «Peace Bata I», και αφορούσε σε δυο καινούργια
C-130H αξίας επτά εκατομμυρίων δολαρίων, που παραδόθηκαν τον Νοέμβριο και Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς και εντάχθηκαν στην 120η Μοίρα
«International Squadron», που επιχειρούσε με μια ποικιλία μεταφορικών
αεροσκαφών, συμπεριλαμβανομένων C-47, Boeing 377 / C-97 και Boeing
707. Δυο ακόμη Hercules, συνολικής αξίας 9,2 εκατομμυρίων δολαρίων,
αποκτήθηκαν με τον ίδιο τρόπο το 1973 («Peace Bata IΙ»), αν και δεν παραδόθηκαν παρά μετά τον Πόλεμο του Yom Kippur, οι επιχειρήσεις του οποίου
απέδειξαν για άλλη μια φορά τις αδυναμίες των παλαιότερων τύπων και την
ανάγκ η για την ταχεία αεροκίνηση δυνάμεων που προσέφεραν τα C-130. Η
απόκτηση επιπλέον Hercules μπήκε, έτσι, σε υψηλή προτεραιότητα στα «πακέτα» όπλων που παρείχε η Ουάσιγκτον, ενώ, μεσούντος του πολέμου του
Yom Kippur, 12 μεταχειρισμένα C-130E παραδόθηκαν απ’ ευθείας από αμερικανικές Μοίρες, κάτω από το πρόγραμμα «Peace Bata IΙΙ», που φέρεται να
στοίχισε στο Ισραήλ 32,5 εκατομμύρια δολάρια. Κάποια από τα αεροπλάνα
αυτά, τα πρώτα από τα οποία έφτασαν σε ισραηλινό έδαφος στο μέσον των
επιχειρήσεων, μπήκαν άμεσα σε υπηρεσία και, ενταγμένα στη νέα 131η
Μοίρα «Yellow Bird», η οποία συγκροτήθηκε γι’ αυτό το σκοπό, χρησιμοποιήθηκαν για τον ανεφοδιασμό μονάδων στο Σινά και σε επιχειρήσεις ειδικών
δυνάμεων, επιστρέφοντας με τραυματίες. Η 131η Μοίρα φέρεται ότι παρέλαβε επίσης τα δυο αρχικά C-130H, αλλά και τα δύο επόμενα, που, όπως προαναφέρθηκε, παραδόθηκαν μετά τον πόλεμο.
Επιπλέον καινούργια C-130H παραδόθηκαν σε δυο παρτίδες, μια εξάδα το
1975 και ένα ζευγάρι δυο KC-130H (κάποιες πηγές αναφέρονται σε αυτά
ως μεταχειρισμένα KC-130E) το 1976, συνολικής αξίας 53,4 εκατομμυρίων
δολαρίων, που επέτρεψαν την απόσυρση των Noratlas από την 103η Μοίρα
«Elephants». Τα Hercules εναέριου ανεφοδιασμού υπήρξαν η λύση ανάγκης για την ισραηλινή αεροπορία, καθώς οι ΗΠΑ αρνούνταν (και συνεχίζουν
πρακτικά μέχρι και σήμερα) να προμηθεύσουν KC-135, που θα επέτρεπαν
την αντικατάσταση των KC-97, λόγος για τον οποίο τα τελευταία εκσυγχρονίστηκαν με νέα ατρακτίδια AR και παρέμειναν σε υπηρεσία για αρκετά ακόμη
χρόνια. Τα KC-130, πρακτικά ισοδύναμα με τα KC-97, περιορίζονταν στον ανεφοδιασμό των ελικοπτέρων CH-53, υποστηρίζοντας τις επιχειρήσεις ειδικών
δυνάμεων, καθώς και των A-4 μαζί με τα τροποποιημένα για το σύστημα μεταφοράς καυσίμου «probe-and-hose» F-4E και E-2C. Παρά τον περιορισμένο
ρόλο τους, καθώς ο στόλος των ελικοπτέρων μεγάλωνε, τα δυο KC-130 δεν
C-130H στη ιταλική βάση του
Decimomannu τον Νοέμβριο του 2010,
υποστηρίζοντας ανάπτυξη ισραηλινών μαχητικών για άσκηση με την Ιταλική Αεροπορία (φωτογραφία Riccardo Niccoli).
38
02/2014