Το Corsair II αποτέλεσε τον πρώτο τύπο με HUD σε ελληνική υπηρεσία.
Το Corsair έσωσε στην ΠΑ δυνατότητες νυκτερινής κρούσης χρόνια πριν το F-16 Block 50,
έστω και με όλους τους περιορισμούς που είχε το σύστημα LANA.
Το A-7 παραμένει αποτελεσματικό, αλλά το περιβάλλον επιχειρήσεων στο οποίο δρα
αλλάζει ραγδαία.
Βαρύ φορτίο
μεγάλης ποικιλίας
ήταν το μεγάλο
ατού του Corsair,
που παραμένει
αναλλοίωτο.
Επισμηναγός (Ι)
Απόστολος Παπαδόπουλος,
Διοικητής 336 Μοίρας
«Από όλα τα αεροσκάφη που εκτελούν την αποστολή της εγγύς αεροπορικής υποστήριξης, το Α-7
είναι το δεύτερο καλύτερο μετά από το απόλυτα
εξειδικευμένο Α-10, το οποίο διαθέτει μόνο η αεροπορία των ΗΠΑ. Πρόκειται για το κατεξοχήν αεροσκάφος ΑΕΥ της Πολεμικής Αεροπορίας, καθώς
έχει σχεδιαστεί με γνώμονα τη μεταφορά μεγάλου
αριθμού όπλων σε μεικτές διαμορφώσεις και με τη
δυνατότητα παραμονής στην περιοχή του στόχου
για τον απαιτούμενο χρόνο, ώστε να εκτελεστεί η
αποστολή, παρέχοντας ταυτόχρονα υψηλά ποσοστά
επιβίωσης στον ιπτάμενο. Χαρακτηριστικά όπως το
ολοκληρωμένο οπλικό σύστημα, η θωράκιση στο
πιλοτήριο και στον χώρο του κινητήρα, η χαμηλή
εκπομπή υπέρυθρης ακτινοβολίας που δυσκολεύει πολύ τα βλήματα IR (MANPADS και αέρος
- αέρος) να εγκλωβίσουν το αεροσκάφος καθώς
και η αλληλοκάλυψη ζωτικών συστημάτων, συνθέτουν την ιδανική πλατφόρμα για επιχειρήσεις πολύ
χαμηλά πάνω από το εχθρικό έδαφος. Μάλιστα, η
ακρίβεια των βολών του παραμένει και σήμερα
αξιοζήλευτη και σε συνδυασμό με τους μεγάλους
χρόνους παραμονής πάνω από το πεδίο της μάχης
καθιστούν το Α-7 πολύ αγαπητό στις φίλιες δυνάμεις που υποστηρίζει!»
08/2014
25