Αν και σχεδιάστηκαν ως μαχητικά κρούσης με διείσδυση , τα F-15E έχουν αναλώσει μεγάλο μέρος της καριέρας τους σε αποστολές παροχής εγγύς υποστήριξης , ειδικά στο Αφγανιστάν .
πτήσης πετώντας στον ρόλο COIN / CAS ( Counter Insurgency / Close Air Support ), κάτι για το οποίο δε σχεδιάστηκε . Εάν η USAF αναγκαστεί να αποσύρει και άλλα από τα μέσα παροχής εγγύς αεροπορικής υποστήριξης , όπως τα A-10 , επιπλέον μέρος του βάρους αυτών των αποστολών θα πέσει πάνω στα Strike Eagle . Για την ικανοποίηση της απαίτησης προσβολής ισχυρά προστατευμένων στόχων , όπως τα υπόγεια καταφύγια , το F-15E είναι πιστοποιημένο με τις ειδικές βόμβες « bunker buster » ΕGBU-28E / B . Οι τελευταίες , με βάρος 5.000 λιβρών , έρχονται σε δυο εκδόσεις , με πυρήνα BLU-113 / B ( διάτρησης / εκτόνωσης ) και BLU-113A / B ( εκτόνωσης / θραυσματογόνο ), πάντα με « πακέτο » καθοδήγησης WGU-36E / B , που συνδυάζει ημιενεργό λέιζερ και GPS / INS . Όπως και στις JDAM , έτσι και εδώ υπάρχει πλέον ενσωματωμένη τεχνολογία κατά της παραπλάνησης / παρεμβολής του GPS . Από τα παλαιότερα όπλα στο οπλοστάσιο των Strike Eagle είναι τα κατευθυνόμενα βλήματα AGM-130 , που προέρχονται από την προσθήκη προωθητικού συστήματος στις βόμβες GBU-15 , που τους δίνει δυνατότητες μακρού πλήγματος , έως και 60 χιλιόμετρα , αν και αναφέρονται εμβέλειες έως και 100 χιλιόμετρα . Οι δυο εκδόσεις σε υπηρεσία είναι η AGM-130A με πυρήνα Mk84 ( διαμέτρου 18 ιντσών ) και η AGM-130C με πυρήνα BLU-109 ( διαμέτρου 16 ιντσών ), και οι δυο στην κατηγορία των 3.000 λιβρών . Η καθοδήγηση γίνεται ηλεκτρο-οπτικά με εγκλωβισμό και αυτόματη ιχνηλάτηση του στόχου στη συνέχεια μέσω ραδιοζεύξης , την οποία εξασφαλίζει το παρελκόμενο ατρακτίδιο που φέρει το αεροσκάφος , και με την υποστήριξη GPS / INS . Το ηλεκτρο-οπτικό υποσύστημα έχει ξεχωριστά μέρη για ημερήσια ( TVGS , TV-Guidance Section ) και νυκτερινή ( IMIRS , Improved Modular IR Sensor ) ιχνηλάτηση . Προφανώς , το F-15E χρειάζεται ένα νέο σύστημα μακρού πλήγματος , όπου υιοθετείται ο AGM-158 JASSM ( Joint Air-to-Surface Standoff Missile ), που ολοκλήρωσε τις αρχικές επιχειρησιακές δοκιμές αξιολόγησης IOT & E ( Initial
Operational Test & Evaluation ) το πρώτο εξάμηνο του 2013 και βρισκόταν επίσης σε αναμονή χρηματοδότησης , όπως , βέβαια , και πολλά άλλα προγράμματα στη USAF γενικότερα και το F-15E ειδικότερα . Μέσα στη δεκαετία του 2000 , τα Strike Eagle αντάλλαξαν επίσης τα παλαιότερα LANTIRN με νεώτερους αισθητήρες , με το ατρακτίδιο στόχευσης να είναι πλέον το ΑΝ / ΑΑ-33 Sniper XR .
Το μέλλον
Όπως γίνεται φανερό από τα παραπάνω , το παρόν αλλά και το μέλλον του Strike Eagle στο οπλοστάσιο της USAF εξαρτάται άμεσα από τη δυνατότητα χρηματοδότησης , που από την προηγούμενη αναφορά μας το 2012 έχει μπει πλέον σε τροχιά αβεβαιότητας , χωρίς να υπάρχει πιθανότητα αλλαγής του σκηνικού στο άμεσο μέλλον , με τις όποιες ελπίδες να τοποθετούνται προς το τέλος της τρέχουσας δεκαετίας . Από την άλλη , η USAF τοποθετεί τις αναβαθμίσεις του στόλου του F-15E και ειδικά το νέο ραντάρ σε υψηλή προτεραιότητα . Δε συμβαίνει , βέβαια , το ίδιο - τουλάχιστον την τρέχουσα περίοδο - και με την εξέλιξη του αντικαταστάτη του , που , αν και θεωρητικά θα διαδεχθεί τον τύπο τη δεκαετία του 2030 , θα πρέπει να προετοιμαστεί εγκαίρως . Η πιθανότητα εξέλιξης μιας έκδοσης κρούσης του F-22 εξέλιπε με την ολοκλήρωση της παραγωγής του τελευταίου , έστω και εάν η USAF διατηρεί όλη τη σχετική υποδομή και μπορεί να την ξεκινήσει και πάλι . Παράλληλα , η Boeing θεωρεί ότι το F-35 και η φιλοσοφία που αντιπροσωπεύει δεν καλύπτει όλες τις μελλοντικές ανάγκες και το F-15E θα συνεχίσει να αποτελεί πολύτιμο στοιχείο του αμερικανικού οπλοστασίου . Υπό αυτό το πρίσμα , η διατήρηση της παραγωγής του F-15 με βάση την παραγγελία της Σαουδικής Αραβίας δίνει τη δυνατότητα για συμπληρωματικές αμερικανικές παραγγελίες , έστω και αν αυτό φαίνεται απίθανο τη δεδομένη στιγμή . π & δ
Τα Strike Eagle αναμένεται να παραμείνουν σε υπηρεσία ενδεχομένως και μέχρι το 2035 χάρη στην επέκταση του ορίου δομικής « ζωής » τους .
04 / 2014 33