ΑΣΚΗΣΕΙΣ
USAFE F-15E - ΠΑ
Η Ελλάδα χώρος
φιλοξενίας διεθνών
ασκήσεων μεγάλης
κλίμακας
Η Ελλάδα μπορεί να γίνει χώρος φιλοξενίας
διεθνών ασκήσεων μεγάλης κλίμακας με πολλά
οφέλη για την ΠΑ.
δεν έχει, φυσικά, το… πόσους κατέρριψε κάποιος αλλά κατά πόσο οι συμμετέχοντες αξιοποίησαν τα διαθέσιμα μέσα για να συνεργαστούν και να
επιχειρήσουν με τους συναδέλφους τους σε ένα απαιτητικό περιβάλλον,
έχοντας ο καθένας τη δική του συμβολή για την επιτυχία των αποστολών.
Δόθηκε μεγάλη έμφαση στη συνεργασία και τον συντονισμό των εξόδων
διαφορετικών τύπων αεροσκαφών και διαφορετικού επιπέδου εμπειρίας
πληρωμάτων. Το ουσιαστικ ό συμπέρασμα ήταν πως η συνεργασία μεταξύ
των Ελλήνων και Αμερικανών ιπταμένων δεν παρουσίασε καμία δυσκολία,
αφού και οι δύο δυνάμεις βρίσκονται στο ίδιο επιχειρησιακό επίπεδο. Το
παραπάνω αύξησε τον ρεαλισμό της άσκησης και συνέβαλε στο να εκτελεστούν απροβλημάτιστα και τα πλέον πολύπλοκα σενάρια που είχαν προβλέψει οι σχεδιαστές με τη μέγιστη, μάλιστα, ασφάλεια. Επιπλέον, δόθηκε
η δυνατότητα στους συμμετέχοντες να βιώσουν πραγματικά δύσκολους
ρυθμούς, αφού οι ενημερώσεις ήταν μακροσκελείς, οι προετοιμασίες για
τις εξόδους πυρετώδεις και ύστερα από κάθε κοπιαστική αποστολή ακολουθούσε μια αναλυτική απενημέρωση που μπορούσε να κρατήσει ώρες,
συνήθως πολύ μετά τη δύση του ηλίου. Η άσκηση έδωσε τη δυνατότητα στο
σύνολο σχεδόν των ιπταμένων της κάθε Μοίρας της ΠΑ να πάρει μια καλή
γεύση του δυναμικού περιβάλλοντος με αντίπαλο ή και συμπολεμιστή ένα
αεροσκάφος εξαιρετικά υψηλών δυνατοτήτων, όπως το F-15E, και έθεσε
τις βάσεις για περαιτέρω συνεργασία με τη USAFE και, ίσως, στο μέλλον και
με αεροσκάφη του Αμερικανικού Ναυτικού. π&δ
Tα F-15E έχουν πλέον την ηλικία
περίπου των πιλότων που τα πετούν, αν
και η USAF ελπίζει να τα αναβαθμίσει,
διατηρώντας τα στην αιχμή των
απαιτήσεων κρούσης.
26
04/2014
Η «επόμενη μέρα» της άσκησης
δεν άφησε καμία αμφιβολία για τα
οφέλη της συμμετοχής της αμερικανικής πλευράς. Τα αμερικανικά
πληρώματα είχαν τη δυνατότητα να
επιχειρήσουν σε ένα περιβάλλον
που δεν έχει τους περιορισμούς
της Ευρώπης, είτε αυτοί είναι γεωγραφικοί είτε αεροπορικοί - επιχειρησιακοί. Οι πυκνοκατοικημένες περιοχές όπου διεξάγονται οι
περισσότερες ασκήσεις της Συμμαχίας επιβάλλουν συγκεκριμένα προφίλ πτήσης, που σε συνδυασμό με την αυξημένη εναέρια κυκλοφορία της πολιτικής αεροπορίας μειώνουν τον ρεαλισμό και την
ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Ένας άλλος ανασταλτικός παράγοντας είναι οι καιρικές
συνθήκες, που αρκετά συχνά είναι
κακές και επηρεάζουν τη ροή των
επιχειρήσεων αλλά και σε κάποιες
περιπτώσεις είναι απαγορευτικές
για πτήσεις πάνω από θάλασσα.
Οι Αμερικανοί ιπτάμενοι που επισκέφτηκαν τη χώρα μας διαπίστωσαν πως οι δυτικές ακτές της
Ελλάδας προσφέρονται για ρεαλιστική εκπαίδευση με ελεύθερη αξιοποίηση του εναέριου
χώρου (NOTAM - free) από τα 0
έως τα 70.000 πόδια, με δυνατότητα εναέριου ανεφοδιασμού σε
έναν τεράστιας έκτασης χώρο και
πολλές αεροπορικές βάσεις, που
μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως
εναλλακτικοί προορισμοί σε έκτακτες περιπτώσεις. Το πιο σημαντικό, βέβαια, είναι πως βρήκαν
ένα πολύ δυνατό συνεργάτη, που
μεταφράζεται σε έμπειρα πληρώματα με πολλά χρόνια τριβής
στο αντικείμενο του αεροπορικού
πολέμου, δυνατότητα εκτέλεσης
όλων των αποστολών με ποικιλία
αεροσκαφών και πολύ καλό εξοπλισμό και, κυρίως, έναν εξαίρετο πυρήνα οργάνωσης και σχεδίασης μεγάλης κλίμακας ασκήσεων,
όπως το Σχολείο Όπλων Τακτικής.
Υπό αυτό το πρίσμα, η ηγεσία του
υπουργείου Εθνικής Άμυνας θα
πρέπει να κινηθεί προς την προσπάθεια δημιουργίας θεσμού φιλοξενίας μεγάλων αεροπορικών
ασκήσεων στον ελλαδικό χώρο με
βάση την Ανδραβίδα. Παρά το γε-
γονός ότι οι Αμερικανοί μεταστάθμευσαν στη Σούδα, κυρίως λόγω
γειτνίασης με την εκεί αμερικανική βάση και τις άλλες διαθέσιμες
υποδομές, όπως το Πεδίο Βολής
Κρήτης (ΠΒΚ - NAMFI), τα πληρώματα εξέφρασαν την επιθυμία της
ανάπτυξης στην Ανδραβίδα σε ενδεχόμενη μελλοντική συνεργασία,
λόγω της εγγύτητας με τα πεδία
ασκήσεων της Δυτικής Ελλάδας.
Επιπλέον, η παρουσία του Σχολείου Όπλων Τακτικής στη βάση της
Ανδραβίδας διευκολύνει μία τέτοια
προοπτική. Σαφώς μια τέτοια κίνηση επιβάλλει και την επέκταση
των υποδομών της Αεροπορικής
Βάσης Ανδραβίδας, κάτι μάλλον
δύσκολο με βάση τα οικονομικά
δεδομένα της εποχής. Βέβαια, μια
βαθύτερη προσέγγιση θα εστίαζε
στα πολλαπλά οφέλη μιας τέτοιας
κίνησης, που σίγουρα σε βάθος
χρόνου θα αποσβέσει το όποιο κόστος αναβάθμισης.
Η επένδυση, λοιπόν, σε αυτήν την
κατεύθυνση θα καταστήσει την Ελλάδα πόλο έλξης διεξαγωγής αεροπορικών ασκήσεων με μοναδικά
πλεονεκτήματα. Αν, μάλιστα, συνδυαστεί με τη λειτουργία Σχολείου Διαφυγής και Ανάκτησης προσωπικού σε συνεργασία με την 31
ΜΕΕ και την 384 Μοίρα, η πρόταση
γίνεται ακόμη πιο δελεαστική για
τους πιθανούς συμμετέχοντες. Τα
γεωγραφικά χαρακτηριστικά της
Πελοποννήσου, άλλωστε, προσφέρονται για την υποστήριξη μιας τέτοιας προσπάθειας. Σε συνέχεια
των παραπάνω, μια κίνηση δημιουργίας κέντρου φιλοξενίας ασκήσεων θα μπορούσε να συνδυαστεί
με τη μόνιμη παραμονή αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας σε
ρόλο «aggressors» σε συνδυασμό
με έναν επιπλέον ρόλο που προτείνεται σε άλλο σχετικό κομμάτι του
άρθρου. Να υπενθυμίσουμε, μάλιστα, ότι ακριβώς αυτή την πρόταση
μορφοποίησαν και οι Ισραηλινοί με
την άσκηση «Blue Flag» στη βάση
Ovda («“Blue Flag”. Το γαλάζιο της
ΠΑ συναντά το μπλε του Ισραήλ»,
Π&Δ Νο 333, Ιανουάριος 2014), η
οποία δεν είναι απαραίτητο ότι θα
λειτουργήσει ανταγωνιστικά με τις
ελληνικές φιλοδοξίες. Το αντίθετο, μάλιστα, καθώς θα μπορούσε
να γίνει ισχυρός κρίκος ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας με διεθνείς προεκτάσεις.