Ο Προφήτης της Νέας Σμύρνης τεύχος 3, 12 Απριλίου 2014 | Page 12

12

12 Απριλίου 2014 Τεύχος 3

ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Η Ανατομία Της Κρίσης: Κίνδυνος ή Ευκαιρία;
της Κατερίνας
Σανταμούρη
Συμβούλου
Αυτοβελτίωσης
Συστημική
Σύμβουλος
Elite Personal
& Group Exercise
Trainer

Με
αφορμή
την
έμφαση που δίνεται τα τελευταία χρόνια στην κρίση
και την αναμφισβήτητη παρουσία της στη ζωή μας σε
διάφορα επίπεδα, θα δούμε μια οπτική που αφορά τόσο
την προετοιμασία όσο και τη στάση μας απέναντι σε αυτή
και τις αλλαγές που κάθε φορά την ακολουθούν!
Συχνά συνδέουμε την κρίση αποκλειστικά με την
κατάσταση της οικονομίας του σήμερα, αλλά αυτή η
οπτική φαίνεται να είναι πολύ περιορισμένης έκτασης.
Η πραγματικότητα είναι πως από τότε που γεννιόμαστε
καλούμαστε άπειρες φορές να αντιμετωπίζουμε κρίσεις.
Στην εργασία, στις σχέσεις μας σε όλα! Είναι σημαντικό
λοιπόν να έχουμε υπόψη μας κάποια βασικά στοιχεία
που την αφορούν:
Μια κρίση δεν έρχεται στη ζωή μας από μόνη της.
Κάτι την έχει προκαλέσει. Εμφανίζεται όταν μακροχρόνιες
πρακτικές δεν είναι πλέον λειτουργικές. Η κρίση έρχεται
και μας ειδοποιεί ότι κάτι χρειάζεται να αλλάξει. Είτε την
αγνοήσουμε είτε όχι, η μέχρι τώρα κατάσταση θα πάψει
αργά ή γρήγορα να υπάρχει.
Δυστυχώς, παρότι η ιστορία μας αποδεικνύει
το αντίθετο, έχουμε μάθει να ζούμε θεωρώντας
απαραβίαστα και σταθερά κάποια κεκτημένα που
αφορούν την καθημερινότητά μας. Έτσι είμαστε ιδιαίτερα
δυσκίνητοι στην αλλαγή. Για τους περισσότερους
από εμάς εμπεριέχει κίνδυνο, φόβο, και φυσικά μας
απομακρύνει από τη ζώνη άνεσής μας. Έχουμε επιλέξει
λοιπόν να εθελοτυφλούμε μπροστά στην κρίση και να
καταρρέουμε μπροστά στις επερχόμενες αλλαγές.
Βλέπουμε την πραγματικότητα όταν η αλλαγή έχει
ήδη εμφανιστεί με τις πρακτικές της συνέπειες στη
ζωή μας και τότε, ξεκινάμε τη διαδικασία του πένθους:
Άρνηση, θυμός, θλίψη, διαπραγμάτευση. Μέχρι να
φτάσουμε στο τελευταίο στάδιο, την αποδοχή, ο χρόνος

έχει κυλίσει και νέες αλλαγές έχουν ήδη ετοιμαστεί πριν
προλάβουμε να διαχειριστούμε ή να προσαρμοστούμε
στις πρώτες.
Προσοχή! Όταν λέω αποδοχή, δεν εννοώ να
αφηνόμαστε στις διαθέσεις, τους στόχους και τις δράσεις
των εκάστοτε υπερσυστημάτων. Αναφέρομαι στην
αποδοχή του γεγονότος ότι κάτι πραγματικά αλλάζει στη
ζωή μας και χρειάζεται να αντιδράσουμε κάπως, πέρα
από το να αισθανθούμε θυμό και απογοήτευση που
κάποιος μας «πήρε» την ασφάλειά μας. Άλλωστε πώς να
αντιδράσει κανείς σε κάτι που αποφεύγει να αποδεχτεί
ότι υπάρχει;
Εκείνο που χρειάζεται να αν