Ο Προφήτης της Νέας Σμύρνης τεύχος 3, 12 Απριλίου 2014 | Page 11

ΑΠΟΨΕΙΣ

12 Απριλίου 2014 Τεύχος 3

Εθνική Στέγη: Μιά Ζεστή Νεοσμυρνιώτικη “Φωλιά”

του Δημήτρη Κράλογλου

Στα παιδικά μου χρόνια κάπου στη
δεκαετία του ‘80 περνώντας έξω από
τη μάντρα της, έπιανα συχνά τον εαυτό
μου άλλοτε να ταχύνει το βήμα του κι
άλλοτε να ρίχνει κλεφτές φοβισμένες
ματιές μέσα από χαραμάδες και
ανοίγματα.
Ορφανοτροφείο...Εικόνες
από το τηλεοπτικό μιούζικαλ “Άννι”
πλημμύριζαν την παιδική μου φαντασία
με μια παρανοϊκή “παιδαγωγό” να βάζει
εξοντωτικές αγγαρείες και παράλληλα να
κάνει καψόνια στα δύσμοιρα παιδάκια
με ό,τι τρόπο μπορούσε να σκεφτεί ο
ανθρώπινος νους...
Το παιδί όμως μεγάλωσε και η
πραγματικότητα και η αλήθεια ξεδιάλυναν
φαντασίες και σενάρια. Δεν άργησε ο
καιρός που έμαθα τι ακριβώς υπήρχε πίσω
από τη μάντρα. Όταν, δε, επισκέφτηκα
ως μαθητής του 3ου Δημοτικού Σχολείου
Νέας Σμύρνης την Εθνική Στέγη, στη θέα
ενός μαγευτικού κήπου κι ενός υπέροχου
νεοκλασικού κτηρίου εξαφανίστηκαν
και τα τελευταία μαύρα σύννεφα από
το μυαλό μου. Κι επειδή ανέκαθεν..
γύριζα και μύριζα, φρόντισα να μάθω ό,τι
περισσότερο μπορούσα γι αυτήν.
Βρισκόμαστε λοιπόν στα 1922, ο
ελληνισμός μετράει τις πληγές του μετά
την τραγωδία της Σμύρνης. Ο”Σύνδεσμος
για τα Δικαιώματα της Γυναίκας” παίρνει
την απόφαση να ιδρύσει το Ίδρυμα

Απόρων Κορασίδων “Εθνική Στέγη”(
αρχική ονομασία “Στέγη Πατρίδος)”
με σκοπό να στεγάσει τα ορφανά
προσφυγόπουλα,συγκεκριμένα
τα
κορίτσια.Το ίδρυμα δεν κατόρθωσε αρχικά
να στεγαστεί στη Νέα Σμύρνη, γι’ αυτό
και φιλοξενήθηκε στης εγκαταστάσεις
της Χαρακοπείου Σχολής στην Καλλιθέα.
Ωστόσο,τον Νοέμβριο του 1932 η “Εθνική
Στέγη” θα αποκτήσει την οριστική στέγη
της: Η τότε Κοινότητα της Νέας Σμύρνης
αποφασίζει να παραχωρήσει οικόπεδο
στην οδό Βάρνης 1, στο οικοδομικό
τετράγωνο μεταξύ των οδών “Αρτάκης,
Στενημάχου, Βάρνης και Εθνικής Στέγης”.
Εδώ,αξίζει να σημειώσουμε πως ο
ίδιος ο τότε πρωθυπουργός,Ελευθέριος
Βενιζέλος, παρά τις εντονότατες τότε
πολιτικές εξελίξεις, αφιέρωσε πολύ από
τον χρόνο του στην ανέγερση αλλά και τη
συστηματική επίβλεψη του όλου έργου. Το
ενδιαφέρον,άλλωστε αυτού του λαμπρού
πολιτικού για τα παιδιά ήταν γνωστό. Στα
δυο πρώτα χρόνια της λειτουργίας της
(1932-34) στέγαζε 108 κορίτσια από 7 έως
15 ετών, ενώ όταν έπαψε πια να λειτουργεί
ως ορφανοτροφείο (1988) φιλοξενούσε
12 παιδιά ανεξαρτήτως,πλέον,φύλου.
Από τότε που έπαψε να λειτουργεί
ως ορφανοτροφείο, πέρασε πια στα
“χέρια”του Δήμου, ο οποίος έως και
σήμερα ασχολείται με τη διοίκησή της.
Τι απέγινε, όμως, από τότε το
σπουδαίο και επιβλητικό αυτό οίκημα;
Πως αξιοποιήθηκε; Τι μπορεί να κάνει ο
Νεοσμυρνιώτης στους χώρους του;
Καταρχάς πρέπει να πούμε πως
είναι ένα ιδανικό περιβάλλον για τους
“λιλιπούτειους” Νεοσμυρνίωτες καθώς
φιλοξενεί τόσο Παιδικό Σταθμό όσο και
Παιχνιδότοπο. Και πραγματικά,δύσκολα
θα βρει κανείς μέσα στο “τσιμεντένιο

δάσος”
της
Αθήνας
ένα
τόσο
ιδανικό χώρο που να συνδυάζει
π ρ ά σ ι ν ο , ά ν ε σ η , α ρ χ ι τ ε κ τ ο ν ι κ ή , κα ι
σύγχρονα μέσα. Για τα μεγαλύτερα
παιδιά υπάρχει χώρος πολυμέσων και +:w: