Ζίγκμουντ Μπάουμαν:
Η Ελλάδα και η Νότια Ευρώπη διέρχονται
μια παρατεταμένη οικονομική κρίση και
δέχονται συνέχεια σκληρά μέτρα λιτότητας. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτά που
συμβαίνουν;
Τα μέτρα συνδέονται με τα δάνεια που
ζητούνται. Είναι σημαντικό όμως να δει
κανείς για ποιο σκοπό χρησιμοποιούνται τα
δάνεια που δίνονται στην Ελλάδα. Αν χρησιμοποιούνται για ανακεφαλαιοποίηση των
τραπεζών, τότε απλά τρέφεται η ρίζα του
προβλήματος και οι πολιτικές λιτότητας
θα συνεχιστούν αμείωτες. Οι οικονομικές
κρίσεις έχουν να κάνουν όχι με καταστροφή του πλούτου, αλλά με αναδιανομή του.
Σε κάθε κρίση υπάρχουν πάντα κάποιοι που
κερδίζουν περισσότερα χρήματα σε βάρος
των άλλων. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, μετά
την κρίση έχει παρατηρηθεί μια αργή ανάκαμψη, όμως το 93% του επιπλέον ΑΕΠ που
δημιουργήθηκε, κατέληξε μόνο στο 1% του
πληθυσμού.
Στα βιβλία σας έχετε πολλές
φορές αναφερθεί στον καταναλωτισμό της
σύγχρονης, μετανεωτερικής κοινωνίας. Σε
τι βαθμό υπάρχει συμβατότητα μεταξύ
καταναλωτισμού και μέτρων λιτότητας;
Μέχρι το 1970, υπήρχε μια κυρίαρχη κουλτούρα αποταμίευσης και οι άνθρωποι δεν
ξόδευαν χρήματα αν δεν τα είχαν προηγουμένως κερδίσει. Μετά το 1970, και με
τη συνδρομή πολιτικών όπως ο Ρέϊγκαν, η
Θάτσερ και θεωρητικών όπως ο Φρίντμαν,
το καπιταλιστικό σύστημα αντιλήφθηκε ότι
υπήρχε παρθένο έδαφος που μπορούσε να
κατακτηθεί. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ ήταν
αυτή που είχε πει ότι ο καπιταλισμός αναζωογονείται μέσω νέων παρθένων