Δυτικό τμήμα της περιοχής μελέτης και απόσταση 4,3χλμ. από το πλησιέστερο εποπτικό σημείο, φαίνεται ότι η
πυκνότητα των ελαφιών είναι σημαντικά μικρότερη από τη ζώνη καταμέτρησης ελαφιών. Πιο αναλυτικά:
•
•
Η δυτική κάμερα παρακολούθησης έδειξε παρόμοια σχετική αφθονία ελαφιών με τις θέσεις των καμερών
όπου οι μετρήσεις από εποπτικά σημεία ήταν μηδενικές τις τρεις τελευταίες χρόνιες καταμέτρησης (Βλ.
Παράρτημα Ι – Πίνακας 1) ενώ τα βιοδηλωτικά ίχνη των ελαφιών στη θέση αυτή ήταν ελάχιστα.
Η σχετική αφθονία των αγριόχοιρων στην ίδια κάμερα παρακολούθησης ήταν χαμηλότερη από τον μέσο όρο
(Μ.Ο.) των 7 θέσεων παρακολούθησης με κάμερες (δεν υπολογίσθηκαν οι 2 θέσεις με τις ακραίες τιμές), ενώ
τα βιοδηλωτικά ίχνη ήταν λιγότερα από το Μ.Ο. των θέσεων γύρω από τις ίδιες θέσεις παρακολούθησης
Δεν είμαστε σε θέση σε αυτή τη φάση της παρακολούθησης, να απαντήσουμε με βεβαιότητα για το συνολικό
ποσοστό των θηρευομένων ελαφιών σε όλη την έκταση της περιοχής μελέτης λόγω άγνωστου συνολικού αριθμού
τους στην περιοχή εκτός του Εθνικού πάρκου. Θα πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι όλες οι θέσεις θήρευσης
ελαφιών, με εξαίρεση 3 περιστατικά, βρέθηκαν εντός της περιοχής συστηματικής καταμέτρησης των ελαφιών και
εντός του Εθνικού Πάρκου (Χάρτες 4 & 6). Η περιοχή αυτή περιέχει επίσης τη συντριπτική πλειοψηφία του
πληθυσμού των ελαφιών στην περιοχή μελέτης (Λατσούδης & Kret 2008, 2009).
Οι υπολογισμοί της επίδρασης των λύκων στα ελάφια επομένως γίνεται την έκταση συστηματικής καταμέτρησης των
ελαφιών που συμπίπτει με τα όρια του Εθνικού Πάρκου.
Σύμφωνα με την γενετική ανάλυση (Κεφάλαιο Β) στην περιοχή αυτή ταυτοποιήθηκαν 21 άτομα λύκου που διέρχονται
ή συχνάζουν στην έκταση του Εθνικού Πάρκου στο διάστημα των 3 μηνών του χειμώνα 2017. Υποθέτοντας ότι η
περιοχή είναι μικρή, η σάρωση των δρόμων για τη συλλογή δειγμάτων, όπου συχνά κινούνται και μαρκάρουν οι λύκοι
ήταν σχεδόν ολοκληρωτική (Χάρτης 3) και χρονικό διάστημα της μελέτης μικρό, μπορούμε να υποθέσουμε ένα
σχετικά κλειστό πληθυσμό. Αν στον παραπάνω αριθμό των γενετικά ταυτοποιημένων ατόμων προστεθεί ένα 20%
συνήθους υποεκτίμησης (Iliopoulos 2018), έχουμε ένα συνολικό πληθυσμό 25 ατόμων λύκου που διέρχονται ή
συχνάζουν στο Εθνικό Πάρκο Πάρνηθας.
Η εκτίμηση θήρευσης έγινε κατά Palmelgiani et al. 2013, οι οποίοι υπολογίζουν την ημερήσια κατανάλωση κρέατος
ανά ενήλικο λύκο σε 2,6 kg, σύμφωνα με το μεταβολικό ρυθμό των λύκων στο πεδίο. Λαμβάνοντας υπόψη τα
δεδομένα αυτά, η ετήσια κατανάλωση κρέατος για κάθε λύκο υπολογίζεται στα 950 κιλά.
Η αντιστοιχία της βιομάζας κατανάλωσης σε αριθμό θηρευμένων ελαφιών βασίσθηκε στα ευρήματα της παρούσας
τροφικής ανάλυσης (69% επί της συνολικής καταναλωμένης βιομάζας).
Για την εκτίμηση του αριθμού θηρευμένων ελαφιών ανά έτος χρησιμοποιήθηκε ο μέσος όρος σωματικού βάρους
ενηλίκων και ανήλικων οπληφόρων αλλά και η αντιστοιχία νεαρών – ενηλίκων όπως εμφανίζεται στους Mattioli et
al. 2011 και Palmegiani et al.2013. Για να υπολογισθεί ο αριθμός των οπληφόρων που θηρεύθηκαν οι τιμές
σωματικού βάρους των οπληφόρων μειώθηκαν κατά 10 % για τα νεαρά και κατά 25 % για τα ενήλικα, ώστε να μη
περιληφθούν στον υπολογισμό μη βρώσιμα και άπεπτα μέρη του σώματος των θηρευθέντων ζώων (μεγάλα κόκκαλα,
κέρατα, τρίχωμα - δέρμα και στομάχι) (Fuller 1989, Okarma 1992, Głowacinski & Profus 1997). O υπολογισμός γίνεται
με την παραδοχή ότι οι λύκοι καταναλώνουν ελάφια ανάλογα με την ηλικιακή, εποχιακή διαθεσιμότητά τους
σύμφωνα με στους Mattioli et al. 2011 αλλά και Torretta & Serafini. 2016.
Σύμφωνα με τα παραπάνω δεδομένα, η συνολική ετήσια θήρευση οπληφόρων από λύκους στην περιοχή μελέτης
υπολογίσθηκε (Βλ. Παράρτημα Ι) σε 165 ανήλικα και 130 ενήλικα ελάφια.
Λαμβάνοντας υπ’ όψη τα παραπάνω ευρήματα και παραδοχές, φαίνεται ότι η πίεση στον πληθυσμό των ελαφιών
στη ζώνη του Εθνικού Πάρκου είναι υψηλή, για τον απομονωμένο πληθυσμό των 1100 ελαφιών εφόσον πλησιάζει
το 27 % του συνολικού πληθυσμού και σε αυτό πρέπει να προστεθούν άγνωστα ποσοστά φυσικής και
ανθρωπογενούς θνησιμότητας. Η θνησιμότητα από θήρευση είναι στα όρια της ετήσιας αύξησης πληθυσμού των
21