Τι παρακινούσε όμως τον ψαρά ή τον έμπορο της Μεσογείου να
γίνει «ληστής της θάλασσας»;
Επειδή μπορούσε. Καταγόταν από κοινωνίες με ναυτική πείρα, άρα διέθετε τις
απαραίτητες δεξιότητες για να καταλάβει ένα πλοίο στη θάλασσα, ή να
μεταφέρει άνδρες σε μια γειτονική στεριά, να την ληστέψει και μετά να
εξαφανιστεί.
Επειδή σε κάποιο βαθμό τού ήταν απαραίτητο. Συνήθως η πατρώα γη του ήταν πετρώδης
και απέφερε χαμηλή ή μηδενική αγροτική παραγωγή, η δε αλιεία δεν αρκούσε από μόνη
της για να εξασφαλίσει ευημερία σε μεγάλη κλίμακα. Επομένως όσο ο πληθυσμός
αυξανόταν, έπρεπε να βρει εναλλακτικές πηγές εισοδήματος γι' αυτόν και την κοινότητά
του.
Το κυριότερο, επειδή υπήρχε πρόσφορο έδαφος. Ο κύριος όγκος του εμπορίου
διεκπεραιωνόταν μέσω θαλάσσης, αφού οι τρεις μεγάλες χερσόνησοι του τότε
γνωστού κόσμου με τις απότομες οροσειρές και την έλλειψη
πλωτών ποταμών, καθιστούσαν πολύ αργές και ακριβές τις χερσαίες
μεταφορές ακόμη και μεταξύ γειτονικών περιοχών.