TTIP: ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Διαφορές στο Νομοθετικό Περιβάλλον
Προκειμενου να γινει κατανοητη η διαδικασια της εναρμονισης των νομοθετικων πλαισιων, θα πρεπει να περιγραψουμε εν συντομια το νομοθετικο περιβαλλον των δυο μερων, και τη διαφορετικη φιλοσοφια η οποια τα διαμορφωνει. Η πιο σημαντικη σε αυτο παραμετρος ειναι να αντιληφθουμε οτι η συμφωνια αυτη δεν καλειται να ρυθμισει τις σχεσεις δυο χωρων με ενιαιο εντος τους νομικο πλαισιο. Καλειται να ρυθμισει τις σχεσεις μεταξυ ενος ομοσπονδιακου κρατους που, ναι μεν διαθετει ενα κεντρικο νομικο πλαισιο το οποιο ομως συνυπαρχει με πολυ διαφορετικα μεταξυ τους πολιτειακα νομικα πλαισια, και μιας ενωσης κυριαρχων κρατων, η οποια βρισκεται σε μια συνεχη διαδικασια εσωτερικης εναρμονισης των διαφορετικων κρατικων νομοθεσιων. Στο εσωτερικο λοιπον και των δυο εταιρων- περισσοτερο της Ευρωπαϊκης Ένωσης και λιγοτερο των ΗΠΑ- δεν υπαρχει ενιαια και πληρως εναρμονισμενη νομοθεσια.
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ: Διαφορα υπαρχει στο ιδιο το πνευμα της νομοθετησης, το οποιο στην Ε. Ε. ακολουθει την προσεγγιση της προληψης των αρνητικων επιπτωσεων, την ιδια στιγμη που στην αλλη πλευρα του Ατλαντικου ακολουθειται η κατευθυνση της αντιδρασης στις αρνητικες επιπτωσεις. Στην Ε. Ε. λοιπον, για να μην επιτραπει κατι, αρκει η υποψια αρνητικων επιπτωσεων στην κοινωνια η το περιβαλλον και η απουσια αποδειξεων οτι δεν ειναι επιβλαβης, ενω το βαρος της αποδειξης( του μη επιβλαβους) βαρυνει τον λαμβανοντα δραση. Αντιθετα στις Η. Π. Α. η τεκμηριωση βασιζεται σε αναλυση κοστους- οφελους, πραγμα που σημαινει οτι για να συμπεριληφθει η αρνητικη συνεπεια στα κοστη μιας δρασης θα πρεπει να ειναι τεκμηριωμενη, ενω τις περισσοτερες φορες επεται της εμφανισης των αρνητικων
[ 19 ] επιπτωσεων.
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ: Η διαδικασια και φιλοσοφια της νομοθετησης που επικρατει στις δυο πλευρες διαφερει και οσον αφορα στη συμμετοχη των εμπλεκομενων. Τα νομοθετικα πλαισια μπορουν να χωριστουν σε δυο τμηματα: Τη βασικη νομοθεσια η οποια περιλαμβανει διαταξεις και νομους και τη δευτερευουσα, η οποια αφορα τη ρυθμιστικη διαδικασια. Στις Η. Π. Α. η συμμετοχη της κοινωνιας η και των ενδιαφερομενων μερων στη διαμορφωση των νομων και των διαταξεων ειναι μηδαμινη, ενω αντιθετα η δευτερευουσα νομοθεσια υποκειται σε ευρειες διαδικασιες γνωμοδοτησης απο τα ενδιαφερομενα μερη και διαδικασιες ανοιχτης διαβουλευσης. Αντιθετα στην Ε. Ε., η κυρια νομοθεσια ειναι αποτελεσμα ευρειας διαβουλευσης ενδιαφερομενων, θεσμων και παραγοντων της αγορας, οποτε η συμβολη των εμπλεκομενων ειναι εφικτη σε αρκετα πρωιμα σταδια και με μεγαλυτερη εμπλοκη τους. αρχή της προφύλαξης ορίζει ότι η Ε. Ε. ή
Η τα κράτη- µ έλη µ πορούν να αναλάβουν δράση απέναντι σε κάποιο κίνδυνο, ακό µ α και αν ο κίνδυνος δεν είναι επιστη µ ονικά αποδεδειγ µ ένος, ή αν υπάρχει επιστη µ ονική αβεβαιότητα για την ύπαρξη του κινδύνου.
Εισήχθη στην νο µ οθεσία της Ε. Ε. µ ε τη συνθήκη του Μάαστριχτ, και έχει ση µ αντικά επηρεάσει την ευρωπαϊκή νο µ οθεσία και δικονο µ ία, ενώ οφείλει να διέπει ολόκληρη την νο µ οθεσία, συ µ περιλα µ βανο µ ένης της δη µ όσιας υγείας, της περιβαλλοντικής προστασίας και της προστασίας του καταναλωτή.
Βασίζεται στη θε µ ελιώδη ιδέα ότι προς όφελος της προστασίας της υγείας και του περιβάλλοντος, οι κίνδυνοι θα πρέπει να αντι µ ετωπίζονται σε αρχικά στάδια, πριν παγιωθούν και προκληθούν βλάβες.
Από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ορίζεται ότι ενεργοποιείται η αρχή της προφύλαξης ακό- µ α και αν « δεν είναι εφικτός ο µ ε βεβαιότητα προσδιορισ µ ός ενός κινδύνου µ έσω επιστη- µ ονικής αξιολόγησης, λόγω έλλειψης ή ασάφειας δεδο µ ένων ». Προβλέπεται λοιπόν η λήψη µ έτρων ως απόρροια της αρχής της προφύλαξης, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις που αυτή θέτει.
Η αρχή της προφύλαξης αποτελεί τη βάση µ ιας σειράς ση µ αντικών νο µ οθετικών πράξεων όπως οι κανονισ µ οί για τα τρόφι µ α, τα χη µ ικά και τα φυτοφάρ µ ακα, στους οποίους και αναφέρεται ρητά.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ: Η διαδικασια της εναρμονισης των ρυθμιστικων πλαισιων εντος της Ε. Ε., βρισκεται σε εξελιξη απο τα τελη της δεκαετιας του 1990. Προεκυψε απο την αναγκη για κατα το δυνατο συμβατους κανονισμους εντος της ενιαιας ευρωπαϊκης αγορας. Στις Η. Π. Α. δεν υπαρχει αντιστοιχη διαδικασια για την εναρμονιση των πολιτειακων νομοθεσιων και κανονισμων, ειτε διαπολιτειακα, ειτε μεταξυ των πολιτειων και της ομοσπονδιας. Αντι για εναρμονιση ακολουθειται συγκεκριμενη σειρα ισχυος, με την ομοσπονδιακη νομοθεσια να υπερισχυει των πολιτειακων.
22