TTIP: ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
συμφωνιων μεσω του Παγκοσμιου Οργανισμου Εμποριου και δευτερον, αφου ξεπερνουν την καθοδηγηση του Οργανισμου, αναπτυσσονται σε κατεξοχην διεθνη και υπερκρατικη κλιμακα, ξεπερνωντας, ειτε στην θεσπιση ειτε στην λειτουργια τους, την
[ 15 ] υποχρεωση του κρατικου ελεγχου.
Η TTIP αποτελει μια κλασσικη περιπτωση αυτων των συμφωνιων νεας γενιας, αλλα δεν ειναι προφανως η μονη: η CETA μεταξυ Ευρωπαϊκης Ένωσης( ΕΕ) και Καναδα, η TiSA η οποια αφορα στις δημοσιες υπηρεσιες και την πληρη απορρυθμιση / ιδιωτικοποιηση τους και η TPP μεταξυ των Η. Π. Α. και των χωρων του Ειρηνικου. Μαζι με την κυοφορουμενη TTIP θα αφορουν συνολικα στα 2 / 3 του παγκοσμιου ΑΕΠ και σε περιοχες οπου διαμενουν 1,6 δισ. ανθρωποι. Διαμορφωνουν ουσιαστικα ενα υπερκειμενο πλαισιο που επηρεαζει αντιδραστικα και ολοκληρωτικα καθε πτυχη της κοινωνικης και οικονομικης ζωης, τις δημοσιες υπηρεσιες, τα κοινωνικα, εργασιακα και περιβαλλοντικα κεκτημενα, τα διατροφικα και φαρμακευτικα προτυπα, την προστασια των προσωπικων δεδομενων, την υπερασπιση της ποιοτικης γεωργιας μικρης κλιμακας, την απαραιτητη ενεργειακη μεταβαση, την αυτοκυριαρχια καθε βαθμιδας δημοκρατικα νομιμοποιημενης( αυτο-) διοικησης.
Η αναδυση και η οριστικοποιηση αυτων των συμφωνιων νεας γενιας μπορει να κατανοηθει ολοκληρωμενα και πολυπλευρα- εκτος απο την παρουσιαση και την αναλυση συγκεκριμενων ιστορικων διαδικασιων και μετασχηματισμων που οδηγησαν τις εμπορικες συναλλαγες σε τετοια κλιμακα-μεσα απο την κατανοηση του διεθνους οικονομικου και γεωπολιτικου πλαισιου οπως αυτο διαμορφωθηκε ιστορικα με δυο βασικα κρισιμα σημεια: α) την μεταβολη στον διεθνη συσχετισμο μετα τις ανατροπες του σοσιαλισμου που γνωρισαμε την περιοδο 1989-91 και β) την εκδηλωση της οικονομικης κρισης που με τη σειρα της οδηγησε σε μεταβολες στην ιεραρχια της καπιταλιστικης πυραμιδας, εγκαινιαζοντας εναν νεο γυρο οικονομικων ανταγωνισμων.
2.1.4 Ο Αναπόφευκτος Διπολισμός
Οι περιοδικα επαναλαμβανομενες, ενδογενεις συστημικες κρισεις του καπιταλισμου ωθουν τους ανταγωνιζομενους στην αναζητηση νεων διεξοδων προς( επαν-) επιτευξη του ποσοστου κερδους που τους αναλογει: μεσω α) της γεωγραφικης επεκτασης και του ανοιγματος σε νεες αγορες β) της πιστωτικης επεκτασης γ) της τεχνολογικης προοδου και της δημιουργιας νεων επενδυτικων ευκαιριων και δ) της « ανακουφιστικης » αυτοκαταστροφης των μεσων παραγωγης ως εσχατη επιλογη.
Η ιστορικη εξελιξη του καπιταλισμου, οι συνθηκες της υστερης φασης και αυτες της τρεχουσας συστημικης κρισης, οδηγουν στην πιο επωδυνη τεταρτη εναλλακτικη. Η συνεχης εφαρμογη της γεωγραφικης και πιστωτικης επεκτασης σε προηγουμενες περιοδους περιορισε αφενος τις « παρθενες » αγορες, και προκαλεσε αφετερου τη συσσωρευση χρεων τοσο στον δημοσιο οσο και στον ιδιωτικο τομεα των
[ 16 ]
ανεπτυγμενων οικονομιων. Απο την αλλη, η γεωμετρικα επιταχυνομενη τεχνολογικη προοδος, αποτελεσμα της ιδιας της αστικης αναπτυξης, προκαλει βαθιες κοινωνικοοικονομικες, τεχνολογικες και πολιτισμικες αλλαγες, δομικου χαρακτηρα που αμφισβητουν τον πυρηνα της γενικευμενης εμπορευματικης παραγωγης και ανοιγουν το δρομο προς την κοινωνικοποιηση της. Ως εκ τουτου, καθε αλλο παρα εκπλησσει οτι στο επικεντρο της νεοφιλελευθερης πολιτικης εξοδου απο την κριση, πισω απο το επικοινωνιακο αφηγημα περι απελευθερωσης των αγορων, υπαρχει η επιδιωξη της βιαιης αναδιαρθρωσης και της υποκαταστασης της μικρης / μικρομεσαιας παραγωγης και της κοινωνικης οικονομιας( Ζαρωτιαδης, 2010, σελ 41-49).
Όμως, οπως εχει συμβει και αλλες φορες, σε διαψευση τοσο των σοφιστειων περι τελους της ιστοριας( Fukuyama, 1972), οσο και των ελπιδων της νεοφιλελευθερης διεθνους οτι θα περιορισει τη στρατηγικη της ανακουφιστικης αυτοκαταστροφης στο κοινωνικοοικονομικο γιγνεσθαι, η ανταγωνιστικη φυση του καπιταλισμου οδηγει αναποφευκτα στην πολωση δυναμεων. Παρα τη συνεχη ενισχυση της παρεμβατικοτητας των υπερεθνικων κεφαλαιακων συγκεντροποιησεων- χρηματοπιστωτικων και παραγωγικων- ακομα και στο σημερινο πλαισιο της αστικης λειτουργιας με την ταχεως διευρυνομενη παγκοσμιοποιηση, κοινωνικα και τεχνολογικα υποβοηθουμενη, γινομαστε μαρτυρες μιας εκ νεου μεταβασης απο ενα μονοπολικο( unipolar system) σε ενα διπολικο συστημα( bipolar) συγκεντρωσης δυναμεων και εξουσιας στο οικονομικο και στο πολιτικοστρατιωτικο γιγνεσθαι( Paul, T. V. 2005). Ενος διπολισμου που προσδιδει ενα προσθετο στοιχειο στο χαρακτηρα της TTIP, περα απο αυτο που αναδειξαμε προηγουμενα συζητωντας για τις « εμπορικες συμφωνιες νεας γενιας »: αφενος ο διαμορφουμενος πολος στο πλαισιο της δυτικης αστικης παραδοσης και αφετερου ο πολος των δυο βασικων τελεστων του μεταμοντερνου αστικου ολοκληρωτισμου της Ευρασιας και της Ανατολης, της Κινας και της Ρωσι-
[ 17 ] ας.
2.1.5 Σινορωσική Συνάντηση
Η σινορωσικη συναντηση προκυπτει απο τη μερικη ταυτιση συμφεροντων και πολυ περισσοτερο απο την ταυτιση των περιορισμων και των απειλων,
19