Από τον πατέρα Δαβίδ®
8
Και πώς φθάνουμε στο λογικό συμπέρασμα ότι ο Θεός υπάρχει;
Ο
σκεπτόμενος ανθρώπινος νους δέχεται αβίαστα την ύπαρξη μιας ανυπέρβλητα
ισχυρής και θαυμαστής Δύναμης που δημιούργησε και οργάνωσε το σύμπαν
σε κάθε του λεπτομέρεια. Η επιστήμη παρατηρεί ότι στη φύση δεν υπάρχει αυτόματη
γένεση. Τα πάντα δημιουργούνται από κάποιο αίτιο και έχουν την ιδιότητα να μεταβάλλονται, να φθείρονται. Άρα τα πάντα, ακόμα και οι πλανήτες και ο ήλιος κλπ.,
έχουν περιορισμένη ζωή, έχουν αρχή και τέλος.
Έτσι, ξέρουμε ότι όλα τα δημιουργήματα οπωσδήποτε τα έφτιαξε κάποιος. Και
προχωρώντας στην αλυσίδα της δημιουργίας, θα καταλήξουμε λογικά σε κάποιον Δημιουργό που πρέπει να είναι αδημιούργητος, χωρίς ο ίδιος να είναι δημιούργημα. Σε
Αυτόν που δεν τον έφτιαξε κανείς!
Τα δημιουργήματα, λοιπόν, και ο Δημιουργός αυτός έχουν αντίθετη κατάσταση
υπάρξεως, άρα έχουν και αντίθετες ιδιότητες. Και αφού τα δημιουργήματα όλα είναι
μεταβλητά (μεταβάλλονται, φθείρονται), άρα ο Δημιουργός είναι αμετάβλητος.
Κατά τον ίδιο τρόπο συμπεραίνουμε ότι ο Δημιουργός που έχει αντίθετες ιδιότητες
από τα δημιουργήματα, είναι αιώνιος και παντοτινός, αναλλοίωτος, ασύνθετος, ασώματος, απερίγραπτος, άπειρος, παντοδύναμος, παντογνώστης και μοναδικός, δηλαδή
ένας. Αυτό λοιπόν το αδημιούργητο και αμετάβλητο Ον, το ονομάζουμε Θεό.