37
τερης επαναστάσεως 1895-1898.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1890, η
Κρήτη βρίσκεται σε επαναστατικό αναβρασμό λόγω
της βαριάς φορολογίας και των συνεχών δολοφονιών
εκ μέρους των Τούρκων. Τον Σεπτέμβριο του 1895
Κρήτες αντιπρόσωποι των διαφόρων επαρχιών αποστέλλουν προς την Ελληνική Κυβέρνηση και τις κυβερνήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής
(Ιταλίας, Γαλλίας, Αυστροουγγαρίας, Γερμανίας, Αγγλίας και Ρωσσίας) υπόμνημα, το οποίο ονόμαζαν
«Υπόμνημα των Χριστιανών της Κρήτης», και με το
οποίο ζητούσαν επαναφορά του «πολιτεύματος (ή
συμβάσεως) της Χαλέπας».
Η σύμβαση της Χαλέπας, υπήρξε το αποτέλεσμα
μιας άλλης επανάστασης των Κρητικών, αυτής του
1878, και αποτέλεσε μία ιστορική συμφωνία μεταξύ
της Οθωμανικής κυβερνήσεως και της τότε Επαναστατικής Συνελεύσεως των Κρητών. Έλαβε την ονομασία της από την ομώνυμη συνοικία των Χανίων,
όπου συνομολογήθηκε (15 Οκτωβρίου 1878) και
προέβλεπε πολλά προνόμια για τους κατακτημένους
Κρήτες, σε σημείο η Κρήτη να είναι σχεδόν αυτόνομη.
Με τα χρόνια όμως οι Τούρκοι παραβίασαν αυτήν την
συμφωνία. Έτσι λοιπόν φτάσαμε στο υπόμνημα του
Σεπτεμβρίου του 1895, που ζητούσε την επαναφορά
του πολιτεύματος της Χαλέπας, και τη συνδρομή των
Δυτικών Χριστιανικών Κυβερνήσεων προς αυτόν τον
σκοπό.
Η αρχή της επαναστάσεως του 1895
Εν τω μεταξύ, όμως, άρχισαν να σημειώνονται σημαντικές συμπλοκές μεταξύ του τουρκικού στρατού
και ομάδων Κρητών επαναστατών, που γίνονταν όλο
και πιο σοβαρές και στις περισσότερες εκ των οποίων
οι Κρητικοί κέρδιζαν. Στην Ελλάδα τα γεγονότα αυτά
δημιουργούν ζωηρή συγκίνηση. Συλλαλητήρια στην
Αθήνα προσκαλούσαν τους απανταχού Έλληνες να
βοηθήσουν τους αδελφούς που μάχονταν στην Κρήτη!
Οργανώνονταν έρανοι προς συγκέντρωσιν χρημάτων
με σκοπό να αγοραστούν όπλα, φάρμακα κ :