15 �
Διάφοροι αναγνώστες μας ®
�
Η πίστη μας είναι ζωντανή!
Φέτος το Πάσχα βρέθηκα σε μια παρέα, στην οποία υπήρχε κάποιος νοσηλευτής που εργαζόταν σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο της χώρας μας.
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι πιστός και ευλαβής. Κάποια στιγμή μας εκμυστηρεύτηκε δύο ιστορίες που συνέβησαν στο νοσοκομείο που εργαζόταν.
Σε έναν θάλαμο του νοσοκομείου νοσηλεύονταν δύο άνθρωποι. Μια ηλικιωμένη κυρία και ένας μεσήλικας άνδρας. Τα κρεβάτια τους ήταν δίπλα- δίπλα. Ο κύριος δεν πίστευε και δεν είχε και την καλύτερη άποψη για την Εκκλησία και το πλήρωμά της.
Κάποιο βράδυ, όπως ήταν ξαπλωμένος, είδε ξαφνικά τέσσερις αγγέλους να πηγαίνουν στην ηλικιωμένη κυρία κι άρχισαν να της πλένουν τα πόδια και τα χέρια και με μελωδίες να την παίρνουν μαζί τους στον ουρανό. Λίγο πριν αναχωρήσουν οι άγγελοι, γύρισε ο ένας και είπε στον διπλανό κύριο:“ Δεν θα σε πάρουμε ακόμα. Φρόντισε να αλλάξεις ζωή για να έρθεις μαζί μας ".
Ο ίδιος κύριος περιέγραψε όλα όσα είδε εκείνη τη βραδιά στο φίλο μας νοσηλευτή, λέγοντάς του ακόμη, πως μόλις έβγαινε από το νοσοκομείο θα άλλαζε ζωή, θα άρχιζε να νηστεύει και θα πήγαινε σε ιερέα να εξομολογηθεί...
Το δεύτερο περιστατικό συνέβη πάλι στο ίδιο νοσοκομείο και ο φίλος μας νοσηλευτής υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του γεγονότος:
Εκείνη την ημέρα είχε επισκεφτεί το νοσοκομείο ένας ιερέας ο οποίος είχε μαζί του λείψανο του Αγίου Διονυσίου. Ο φίλος μας του ζήτησε να σταυρώσει μια ηλικιωμένη κυρία, η οποία είχε κριθεί εγκεφαλικά νεκρή δύο ώρες νωρίτερα. Το θαύμα έγινε. Η κυρία 20 λεπτά μετά το σταύρωμα είχε ανακτήσει τις αισθήσεις της.
Η πίστη μας είναι ζωντανή. Κι όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό, βιώνουν τέτοια περιστατικά. Δόξα και τιμή στον Κύριο μας Ιησού Χριστό και τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνες των αιώνων. �
15 �
Το παράπονο του Χριστού
- Με ονομάζετε ΚΥΡΙΟΝ, αλλά δεν με υπακούετε.
- Με ονομάζετε ΦΩΣ, αλλά δεν με βλέπετε.
- Με ονομάζετε ΟΔΟΝ, αλλά δεν με ακολουθείτε.
- Με ονομάζετε ΖΩΗΝ, αλλά δεν με επιθυμείτε.
- Με ονομάζετε ΣΟΦΙΑ, αλλά δεν με συμβουλεύεσθε.
- Με ονομάζετε ΑΛΗΘΕΙΑ, αλλά δεν με πιστεύετε.
- Με ονομάζετε ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΝ, αλλά δεν με εμπιστεύεσθε.
- Με ονομάζετε ΔΙΚΑΙΟ, αλλά δεν με φοβείσθε.
- Με ονομάζετε ΠΑΤΕΡΑ, αλλά δεν γίνεσθε παιδιά μου.
- Με ονομάζετε ΣΩΤΗΡΑ, αλλά δεν θέλετε τη σωτηρία σας.
�
" Σώσε με από αυτό το ατέλειωτο μαρτύριο..."- Άγιε Γέροντά μου, άκου τον πόνο μου. Μάθε πως η μητέρα μου έχοντας το θεϊκό δώρο του κάλλους εξέλεξε τον εύκολο δρόμο και όντας μια κοινή ζήσαμε μέσα στα πλούτη. Αιφνιδίως όμως έκοψε την αχαλίνωτη πορεία προς την αμαρτίαν ο θάνατος. Παρακαλούσα το Θεό να αναπαύσει τη μητέρα μου κάθε ώρα και στιγμή και πάντα με βασάνιζε αυτό το ερώτημα σαν ένας εφιάλτης. Με αυτές τις σκέψεις, έφτασα στην Αγία Πόλη και συνάντησα τον Πατριάρχη. Μου είπε πως είναι δύσκολη η απάντηση που ζητώ και να βρω την έρημο της Θηβαΐδος. Εκεί οι άγιοι ασκητές με εφοδίασαν με νερό, παξιμάδια, ελιές και ένα ραβδί. Ξεκίνησα τη δύσκολη πορεία μου προς το άγνωστο και καθώς περπατούσα εμφανίσθηκε μια σπηλιά και ένας γέροντας με ολόλευκα μαλλιά και γενειάδα. Εξομολογήθηκα και προσευχηθήκαμε μαζί για να μας φανερώσει ο Θεός τι θα απογίνει η μητέρα μου. Αργότερα ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, σχημάτισε έξω από τη σπηλιά έναν κύκλο μ ' ένα ραβδί και είπε:
-Επί 7 μέρες και νύχτες θα προσεύχεσαι όρθιος εδώ και εγώ αντίστοιχα στο ασκητήριό μου. Πράγματι την 7η μέρα είδα τρομακτική αποκάλυψη. Προς τα αριστερά μου επεκτεινόταν μια μαύρη λίμνη και από μέσα της ξεχώριζαν πρόσωπα ανθρώπων μικρών και μεγάλων. Ανάμεσά τους ξεχώρισα και τη μητέρα μου, η οποία μόλις με είδε άρχισε να φωνάζει:-Παιδί μου, σώσε με από αυτό το ατέλειωτο μαρτύριο!-Την άρπαξα με δύναμη και την τράβηξα έξω, καθώς εκείνη τη στιγμή στα δεξιά μου είδα μια χρυσή κολυμβήθρα την οποία περιτριγύριζαν αγγελόμορφοι νέοι. Μέσα στην κολυμβήθρα αυτή καθάρισα τη μητέρα μου καθώς εκείνη με πολλά δάκρυα δε σταματούσε να δοξάζει το Θεό. Ύστερα διηγήθηκα το θαυμαστό αυτό γεγονός στο γέροντα και τέλος τον παρακάλεσα να εξαφανίσει την ανυπόφορη βρώμα του χεριού μου το οποίο είχε μπει στη λίμνη της κολάσεως. Εκείνος μου απάντησε:
-Μη σε νοιάζει παιδί μου, το επέτρεψε ο Πανάγαθος Θεός για να μαρτυρεί τι θα απολαμβάνουν αιώνια όσοι αγάπησαν τον " ακάθαρτο " βίο! �
Από το βιβλίο του Αρχιμ. Σάββα Αχιλλέως“ Έρευνα στο άγνωστο”