15 �
Διάφοροι αναγνώστες μας ®
�
Η πίστη μας είναι ζωντανή !
Φέτος το Πάσχα βρέθηκα σε μια παρέα , στην οποία υπήρχε κάποιος νοσηλευτής που εργαζόταν σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο της χώρας μας .
Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι πιστός και ευλαβής . Κάποια στιγμή μας εκμυστηρεύτηκε δύο ιστορίες που συνέβησαν στο νοσοκομείο που εργαζόταν .
Σε έναν θάλαμο του νοσοκομείου νοσηλεύονταν δύο άνθρωποι . Μια ηλικιωμένη κυρία και ένας μεσήλικας άνδρας . Τα κρεβάτια τους ήταν δίπλα- δίπλα . Ο κύριος δεν πίστευε και δεν είχε και την καλύτερη άποψη για την Εκκλησία και το πλήρωμά της .
Κάποιο βράδυ , όπως ήταν ξαπλωμένος , είδε ξαφνικά τέσσερις αγγέλους να πηγαίνουν στην ηλικιωμένη κυρία κι άρχισαν να της πλένουν τα πόδια και τα χέρια και με μελωδίες να την παίρνουν μαζί τους στον ουρανό . Λίγο πριν αναχωρήσουν οι άγγελοι , γύρισε ο ένας και είπε στον διπλανό κύριο : “ Δεν θα σε πάρουμε ακόμα . Φρόντισε να αλλάξεις ζωή για να έρθεις μαζί μας ".
Ο ίδιος κύριος περιέγραψε όλα όσα είδε εκείνη τη βραδιά στο φίλο μας νοσηλευτή , λέγοντάς του ακόμη , πως μόλις έβγαινε από το νοσοκομείο θα άλλαζε ζωή , θα άρχιζε να νηστεύει και θα πήγαινε σε ιερέα να εξομολογηθεί ...
Το δεύτερο περιστατικό συνέβη πάλι στο ίδιο νοσοκομείο και ο φίλος μας νοσηλευτής υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας του γεγονότος :
Εκείνη την ημέρα είχε επισκεφτεί το νοσοκομείο ένας ιερέας ο οποίος είχε μαζί του λείψανο του Αγίου Διονυσίου . Ο φίλος μας του ζήτησε να σταυρώσει μια ηλικιωμένη κυρία , η οποία είχε κριθεί εγκεφαλικά νεκρή δύο ώρες νωρίτερα . Το θαύμα έγινε . Η κυρία 20 λεπτά μετά το σταύρωμα είχε ανακτήσει τις αισθήσεις της .
Η πίστη μας είναι ζωντανή . Κι όσοι πιστεύουν ειλικρινά στον Θεό , βιώνουν τέτοια περιστατικά . Δόξα και τιμή στον Κύριο μας Ιησού Χριστό και τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνες των αιώνων . �
15 �
Το παράπονο του Χριστού
- Με ονομάζετε ΚΥΡΙΟΝ , αλλά δεν με υπακούετε .
- Με ονομάζετε ΦΩΣ , αλλά δεν με βλέπετε .
- Με ονομάζετε ΟΔΟΝ , αλλά δεν με ακολουθείτε .
- Με ονομάζετε ΖΩΗΝ , αλλά δεν με επιθυμείτε .
- Με ονομάζετε ΣΟΦΙΑ , αλλά δεν με συμβουλεύεσθε .
- Με ονομάζετε ΑΛΗΘΕΙΑ , αλλά δεν με πιστεύετε .
- Με ονομάζετε ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΟΝ , αλλά δεν με εμπιστεύεσθε .
- Με ονομάζετε ΔΙΚΑΙΟ , αλλά δεν με φοβείσθε .
- Με ονομάζετε ΠΑΤΕΡΑ , αλλά δεν γίνεσθε παιδιά μου .
- Με ονομάζετε ΣΩΤΗΡΑ , αλλά δεν θέλετε τη σωτηρία σας .
�
" Σώσε με από αυτό το ατέλειωτο μαρτύριο ..." - Άγιε Γέροντά μου , άκου τον πόνο μου . Μάθε πως η μητέρα μου έχοντας το θεϊκό δώρο του κάλλους εξέλεξε τον εύκολο δρόμο και όντας μια κοινή ζήσαμε μέσα στα πλούτη . Αιφνιδίως όμως έκοψε την αχαλίνωτη πορεία προς την αμαρτίαν ο θάνατος . Παρακαλούσα το Θεό να αναπαύσει τη μητέρα μου κάθε ώρα και στιγμή και πάντα με βασάνιζε αυτό το ερώτημα σαν ένας εφιάλτης . Με αυτές τις σκέψεις , έφτασα στην Αγία Πόλη και συνάντησα τον Πατριάρχη . Μου είπε πως είναι δύσκολη η απάντηση που ζητώ και να βρω την έρημο της Θηβαΐδος . Εκεί οι άγιοι ασκητές με εφοδίασαν με νερό , παξιμάδια , ελιές και ένα ραβδί . Ξεκίνησα τη δύσκολη πορεία μου προς το άγνωστο και καθώς περπατούσα εμφανίσθηκε μια σπηλιά και ένας γέροντας με ολόλευκα μαλλιά και γενειάδα . Εξομολογήθηκα και προσευχηθήκαμε μαζί για να μας φανερώσει ο Θεός τι θα απογίνει η μητέρα μου . Αργότερα ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό , σχημάτισε έξω από τη σπηλιά έναν κύκλο μ ' ένα ραβδί και είπε :
-Επί 7 μέρες και νύχτες θα προσεύχεσαι όρθιος εδώ και εγώ αντίστοιχα στο ασκητήριό μου . Πράγματι την 7η μέρα είδα τρομακτική αποκάλυψη . Προς τα αριστερά μου επεκτεινόταν μια μαύρη λίμνη και από μέσα της ξεχώριζαν πρόσωπα ανθρώπων μικρών και μεγάλων . Ανάμεσά τους ξεχώρισα και τη μητέρα μου , η οποία μόλις με είδε άρχισε να φωνάζει : -Παιδί μου , σώσε με από αυτό το ατέλειωτο μαρτύριο ! -Την άρπαξα με δύναμη και την τράβηξα έξω , καθώς εκείνη τη στιγμή στα δεξιά μου είδα μια χρυσή κολυμβήθρα την οποία περιτριγύριζαν αγγελόμορφοι νέοι . Μέσα στην κολυμβήθρα αυτή καθάρισα τη μητέρα μου καθώς εκείνη με πολλά δάκρυα δε σταματούσε να δοξάζει το Θεό . Ύστερα διηγήθηκα το θαυμαστό αυτό γεγονός στο γέροντα και τέλος τον παρακάλεσα να εξαφανίσει την ανυπόφορη βρώμα του χεριού μου το οποίο είχε μπει στη λίμνη της κολάσεως . Εκείνος μου απάντησε :
-Μη σε νοιάζει παιδί μου , το επέτρεψε ο Πανάγαθος Θεός για να μαρτυρεί τι θα απολαμβάνουν αιώνια όσοι αγάπησαν τον " ακάθαρτο " βίο ! �
Από το βιβλίο του Αρχιμ . Σάββα Αχιλλέως “ Έρευνα στο άγνωστο ”