14
14
Από τη Φωτεινή ®
�
Το αδιάκριτο γέλιο διώχνει τη χάρη του Θεού
υθεντική έκφραση χαράς, κατά τους
“ Αορθόδοξους αγίους, είναι η ιλαρότητα( φωτεινότητα του προσώπου)”. Ο γέροντας Ευμένιος, ο Γελαστός Άγιος, είπε σε κάποια που παρατήρησε για αυτόν πως γελούσε πολύ και τον σύγκρινε με κάποιον άλλο, που δε γελούσε: « Αυτούς που δεν γελάνε, τους αγαπάει πιο πολύ ο Θεός ». Το είπε ασφαλώς από ταπείνωση, επειδή ο ίδιος γελούσε πάρα πολύ, ενώ πρέπει να ξέρουμε πως ο Θεός αγαπάει εξίσου όλους τους ανθρώπους( άπειρα). Όμως, θα εννοούσε, πως η συνειδητοποίηση των αμαρτιών μας και ο πόνος των συνανθρώπων( για τον οποίο συχνά έχουμε κι εμείς ευθύνη) παρακινεί τους πιο ευαίσθητους σε σοβαρότητα. Αυτή η σοβαρότητα( ετοιμότητα για μετάνοια [ δηλ. αλλαγή προς το καλύτερο ] και συμμετοχή στον πόνο του άλλου) ανοίγει την καρδιά μας προς τον Θεό. Αυτή τη σοβαρότητα την είχε πολλές φορές και ο ίδιος, αν και τόσο γελαστός( 1).
Υπάρχει ένα μπέρδεμα σχετικά με το τι είναι πρέπον για τον πιστό άνθρωπο που ακολουθεί τον Ιησού. Λέγεται ότι ο Λάζαρος τον οποίο ανέστησε ο Χριστός, δεν ξαναγέλασε ποτέ μετά στη ζωή του. Οι παραδόσεις τον θέλουν σκυθρωπό και αγέλαστο στην υπόλοιπη ζωή του, και αυτό οφειλόταν στα όσα είχε δει κατά την τετραήμερη παραμονή του στον Άδη. Οι ίδιες παραδόσεις αναφέρουν ότι δε γέλασε ποτέ στη ζωή του παρά μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο και σχολίασε αποφθεγματικά: « το ένα χώμα κλέβει το άλλο ». Πολλοί σκανδαλίζονται γιατί βάζουν σε ένα καλούπι τον Χριστιανισμό και θεωρούν ότι ο χριστιανός οφείλει να έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο συμπεριφοράς. Όμως υπάρχουν ποικίλα παραδείγματα αγίων με διαφορετικούς τρόπους συμπεριφοράς, και αντιμετώπισης της ζωής. Άλλος πιο αυστηρός, άλλος πιο χαλαρός, άλλος πιο ασκητικός, άλλος πιο κοινωνικός, άλλος αγέλαστος, και άλλος ευχάριστος, άλλος επιεικής, και άλλος απότομος.
Υπάρχει ποικιλία ανθρώπων δοσμένη από τον Θεό, ώστε ο καθένας να αναπαύεται με τον πλησίον του, αυτή η διαφορετικότητα είναι που συμπληρώνει αρμονικά την ανθρώπινη κοινωνία. Και ο Θεός αναπαύεται στις διαφορετικές συμπεριφορές των ανθρώπων, όταν υπάρχει σε αυτούς ταπείνωση! Βέβαια ακόμα και οι γελαστοί γέροντες, είχαν διάκριση των πράξεων τους, δεν αφήνονταν σε άκαιρα γέλια, διότι τότε απομακρύνεται η χάρις του Θεού. Όπως αναφέρεται παρακάτω: « Τό ἀδιάκριτο γέλιο διασκορπίζει ὅλα τά καλά πού μαζεύτηκαν στήν ψυχή. Ἀπομακρύνει τή χάρι τοῦ Κυρίου, φονεύει τή μνήμη τοῦ θανάτου, φέρνει τή λησμοσύνη τῆς φοβερῆς κρίσεως, ψυχραίνει τόν ἀγωνιστικό ζῆλο, σκοτίζει τή συνείδησι, θλίβει τούς ἀγγέλους, χαροποιεῖ τούς δαίμονες. Τό γέλιο εἶναι αἴτιο τῆς αὐθαδείας, παραγωγός τῆς ἁμαρτίας, χειραγωγός στήν ἀσωτία, πρόδρομος κάθε πτώσεως. Τό γέλιο εἶναι γνώρισμα φιλήδονης καρδιᾶς, φανέρωσις ψυχῆς δειλῆς καί ἀπόδειξις πνευματικῆς ἀνανδρίας »( 2). �
( 1) http:// pneumatikotita. blogspot. com / 2011 / 01 / blog-post. html( 2) Από το βιβλίο « Πνευματικό αλφάβητο » του αγίου Δημητρίου Ροστώφ.