27
Σε τρώει
η καθημερινότητα...
πρόσεχε τον εαυτό σου...
Από τον π. Αυγουστίνο
αυτής της εκστρατείας. Ούτε στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα
με τις εκλογές του 1920 στις οποίες καταποντίστηκε ο Βενιζέλος
και οι οποίες, καθώς φαίνεται, επηρέασαν καίρια τις εξελίξεις.
Πάντως η άνοδος της φιλοβασιλικής παρατάξεως που τον
διαδέχθηκε, αποτέλεσε μια πολύ καλή δικαιολογία για τους
δυτικούς «Συμμάχους» να εναντιωθούν στην Ελλάδα και ορισμένοι εξ αυτών (Ιταλία-Γαλλία) να υπογράψουν συμφωνίες με
τον αρχηγό των Νεοτούρκων Μουσταφά Κεμάλ ή Ατατούρκ (=
Γενάρχης των Τούρκων) όπως ονομάστηκε από τους ομοεθνείς
του, και να τον ενισχύσουν με όπλα. Αντίστοιχη συμφωνία ο
Κεμάλ έκανε και με τους Μπολσεβίκους της Σοβιετικής Ρωσσίας.
Ο Κεμάλ δεν δεχόταν την συνθήκη των Σεβρών και γι’ αυτό ξεκίνησε σφοδρή αντίσταση κατά των Ελλήνων αλλά και κατά του
Σουλτάνου που την είχε υπογράψει, ενώ παράλληλα, για να διευκολύνει τον αγώνα του, μετέφερε την πρωτεύουσα από την
Κωνσταντινούπολη στην Άγκυρα, που διέθετε σειρά προτερημάτων.
Σε όλα αυτά αν προσθέσουμε την κούραση του ελληνικού
στρατεύματος λόγω των πολύχρονων πολέμων, τις οικονομικές
και άλλες πρακτικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε η ελληνική δύναμη καθώς όλο και περισσότερο απομακρυνόταν από τα παράλια και τις βάσεις ανεφοδιασμού της, καθώς και άλλους
παράγοντες, έχετε μια μικρή εικόνα των λόγων που σταδιακά οδήγησαν στην διάσπαση του Ελληνικού Στρατού και την αντιστροφή της καταστάσεως, όπου οι Τούρκοι του Κεμάλ, από
διωκόμενοι, βρέθηκαν να είναι διώκτες.
Άξια αναφοράς είναι η περίπτωση της περιβόητης «Ανεξαρτήτου Μεραρχίας», όπως ονομάστηκε, η οποία, υπό τον Δημήτριο
Θετόκη, κατάφερε, αποκομμένη από τον υπόλοιπο και εν πολλοίς
διαλυμένο στρατό, να διατηρήσει την πειθαρχία της μέσα στον
γενικό πανικό και ανάμεσα σε απίστευτες δυσκολίες και κινδύνους
να φτάσει τελικά πίσω στα παράλια με μηδαμινές απώλειες, διατηρώντας την τιμή του Ελληνικού Στρατεύματος. Η ειδική αυτή
περίπτωση περιγράφεται στο βιβλίο «Ανεξάρτητος Μεραρχία, η
κάθοδος των νεωτέρων μυρίων» του Δημ. Αμπελά (εκδ. Τουρίκη).
Τον Ελληνικό Στρατό κατά την πορεία του προς την επιστροφή
στα παράλια, ακολουθούσαν, απ’ όπου πέρναγε, και οι Έλληνες
Μικρασιάτες, που φοβόντουσαν αντίποινα από τους Τούρκους.
Και δικαιολογημένα! Διότι οι σφαγές που ακολούθησαν,
ολοκλήρωσαν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο την εθνοκάθαρση
που είχε ήδη ξεκινήσει τα προηγούμενα χρόνια εις βάρος του
Ελληνικού Στοιχείου. Αυτές οι σφαγές, που ο ανθρώπινος νους
δεν μπορεί να τις χωρέσει, ήταν που έκαναν τον Αμερικανό Πρόξενο Τζωρτζ Χόρτον να γράψει ότι «Ένα από τα δυνατώτερα συναισθήματα που πήρα μαζί μου απ’ τη Σμύρνη ήταν το
συναίσθημα της ντροπής, διότι άνηκα στο ανθρώπινο γένος». Γι’
αυτές τις σφαγές θα μιλήσουμε στο επόμενο τεύχος...
Η
καλή μέρα από το πρωί φαίνεται
λέει ο λαός, κι εσύ με το που
ξυπνάς δεν προλαβαίνεις να
ετοιμαστείς, να ντυθείς, να ξυριστείς να...
Όμως δε προλαβαίνεις και να προσευχηθείς
γιατί θα πρέπει να προλάβεις την
συγκοινωνία, το ταξί, το...
Η καθημερινότητα σε φθείρει γιατί στη
δουλειά, σου σπάνε τα νεύρα οι συνάδελφοι
σε κουράζουν, στο δρόμο οι συνάνθρωποί
σου είναι όλο άγχος, στρες κι ένταση... κι
αυτό σε φθείρ