ΕΣΥ τ.73 | ΙΟΥΝ.-ΙΟΥΛ.-ΑΥΓ. 2012 | Page 20

20 Από την Παναγιώτα & τον Γιώργο    Ένα ερώτημα που περιμένει την απάντησή του! Είναι αμέτρητα τα περιστατικά από την πλευρά των ασθενών. Όμως τι λένε οι θεράποντες ιατροί, όταν μέσα από την εμπειρία τους υπάρχουν περιστατικά που ξεπερνούν τις δικές τους προβλέψεις και δυνατότητες;;; όταν η έκβαση κάποιων περιστατικών τους ξεπερνά κάθε προσδοκία, λογική συνέχεια και στατιστική ακολουθία;;; κάνει η πίστη θαύματα;;; Η Ιατρική και συγκεκριμένα ο τομέας της επιδημιολογίας προσπαθεί εδώ και πολλά χρόνια να ανακαλύψει τους «μυστηριώδεις» παράγοντες που προκαλούν τις ανεξήγητες θεραπείες. Τον πρώτο ρόλο στους παράγοντες αυτούς, όπως προκύπτει από τις μελέτες, τον έχει η θρησκευτική πίστη, όχι μόνο για την ίαση, αλλά και για τη γενικότερη κατάσταση αντιμετώπισης του πόνου και της υγείας των ανθρώπων. Η πίστη έχει μια δύναμη που δεν μπορούμε να μετρήσουμε, αγνώστου διαστάσεως και η σύνδεση ανθρώπου και Θεού ανήκει στους αόρατους δεσμούς, που ξεκινούν από την πνευματική, διανοητική και ψυχική σφαίρα του ανθρώπου. Αλήθεια τι ορισμό θα έδινε στο θαύμα ένας θεολόγος, ένας γιατρός και ένας ασθενής που το βίωσε;;; ο επίκουρος καθηγητής Χειρουργικής Γ. Παπαγεωργίου αναφέρει: «θαύμα είναι μια μη κατανοητή παρέμβαση, η οποία οδήγησε σε ένα αποτέλεσμα που δεν είναι το σύνηθες, δηλαδή να θεραπευθεί ένας άνθρωπος χωρίς φάρμακα»*. Αυτός ο ορισμός αναφέρεται στη στενή έννοια της ίασης… με μια ευρύτερη έννοια όμως θαύμα για εμάς τους χριστιανούς θα πρέπει να είναι και ο τρόπος που μπορεί κάποιος να αντέξει την ασθένεια, τον πόνο, βλέ- «Γιατρέ μου μπορεί να γίνει ένα θαύμα;» ποντάς τη υπό το πρίσμα της δοκιμασίας που εντάσσεται στο Σχέδιο του Θεού. Είναι τυχαίο άραγε το γεγονός ότι οι περιπτώσεις θαυματουργικής ίασης είναι πιο συχνές σε «δύσκολα» ιατρικά προβλήματα; σε περιπτώσεις καρκίνων και όγκων ή χρόνιων αυτοάνοσων νοσημάτω αναλογιστείτε ότι εκεί ο πόνος αναμετράται με την υπομονή, και η σιωπή του ασθενή …σε επικοινωνία του με το Θεό. Εκεί οι ώρες αναμονής για την εξέτασή τους γίνονται ώρες προσευχής και ελπίδας, ακόμα και μετά