30
Από τον πατέρα Δαβίδ
Μέσα σε μια γενική πνευματική, ηθική και
οικονομική κρίση η πατρίδα μας στέκεται
για πολλοστή φορά στην ιστορία της
μπροστά σε ένα αιώνιο εκβιαστικό δίλημμα : Εξάρτηση από τη Δύση ή εθνική
απομόνωση; Όπου εξάρτηση, σημαίνει
παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή υποδούλωση επ’ αόριστον, με ορίζοντα τον βέβαιο θάνατο του έθνους και
με αντάλλαγμα την προσωρινή υποτυπώδη οικονομική κάλυψη άμεσων αναγκών. Ενώ εθνική απομόνωση σημαίνει
την απαγκίστρωσή μας από τις ξένες δυνάμεις κατοχής των “μνημονίων”, με σοβαρά κοινωνικά προβλήματα σε ένα νέο
ξεκίνημα εθνικής ελπίδας.
Ι
στορικά βρεθήκαμε πολλές φορές στην ίδια θέση.
Οι όποιες διαφορές των επιλογών μας καθορίστηκαν από την εκάστοτε ηγεσία.
Αρκεί να θυμηθούμε ότι οι Βυζαντινοί πρόγονοί μας
δικαίως είχαν φοβηθεί την παπική τιάρα και προτίμησαν
το τούρκικο φέσι, γιατί γνώριζαν καλά τα δεινά των Σταυροφοριών και της λατινοκρατίας, καθώς και ότι