29
«Σώσε με Παναγία μου, μην μ’ αφήσεις… Αν μ’ αφήσεις θα
χαθώ! Κράτα με, Μάνα…».
Λίγα λεπτά μετά ξαναμπήκα στο δωμάτιό μου σχεδόν
σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Η Έφη είχε μαζέψει τα
πράγματά της κι ήταν έτοιμη να φύγει, φανερά νευριασμένη.
-Ήμουν έτοιμη να φωνάξω την Πυροσβεστική, να βρει
τον φοβιτσιάρη που το έσκασε.
Με πόνεσαν τα λόγια της. Ήξερα τι θα ακολουθούσε
και δεν ήθελα να την χάσω γιατί την αγαπούσα.
-Σου έχω εξηγήσει…
-Δεν θέλω εξηγήσεις! Μία κανονική σχέση θέλω, σαν
όλους τους άλλους! Άμα θες να αγιάσεις, αγόρι μου, να το
λες, να ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε!
Η εξώπορτα βρόντηξε κι εγώ ζαλίστηκα. Την αγαπούσα
την Έφη… Όταν συνήλθα, ήθελα σαν τρελός να την
πάρω τηλέφωνο. Δεν ξέρω τι θα της έλεγα. Εκείνη την
στιγμή ήμουν έτοιμος να κάνω υποχωρήσεις που μετ :