ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΛΕΡΟΥ ΚΑΙ ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑΣ – ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΡΓΟΥΣ ΚΑΛΥΜΝΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ- ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ « Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι »( Λευϊτ. 20,7,26) « Ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι »( Ἀποκ. κβ΄ 11) ***
ΟΜΑΔΑ 5 η: ΟΜΟΣΚΗΝΕΣ ΣΚΗΝΗ: 2 Η ΠΑΝΙΝΗ
ΟΜΑΔΑΡΧΙΣΣΑ: ΤΣΑΒΑΡΗ ΦΩΤΕΙΝΗ ΧΡΩΜΑ ΣΗΜΑΙΑΣ: ΓΑΛΑΖΙΟ
ΟΜΑΔΑ ΑΓΑΠΗΣ: 04 / 07 ΠΡΩΪ, 07 / 07 ΠΡΩΪ ΠΟΛΙΟΥ ΧΟΣ ΑΓΙΑ ΟΜΑΔ ΟΣ: ΑΓΙΑ ΧΑΡΙΤΙΝΗ
ΣΚΗΝΗ: 3 Η Α ΠΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙ
1. ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ: Παραδοσιακά σπίτια Καλύμνου 2. ΦΟΡΕΣΙΑ: Καββάδι 3. ΜΟΥ ΣΕΙΟ: Λαογραφικό 4. ΕΚΚΛΗΣΙΑ: Παναγία Κεχαριτωμένη Χώ ρας 5. ΣΥ ΝΤΑΓΗ: Αμυγδαλόπιτα 6. ΣΠΗΛΑΙΟ:
Χοιρομάντ ρες 7. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Δ ιαχείριση οικιακής οικονομίας
8. Χορός: Μηχανικός
Πολιούχος Αγία της Ομάδος: Αγία Μάρτυς Χαριτίνη Η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη της αγίας μάρτυρος Χαριτίνης. Η αγία Χαριτίνη είναι από τις πολλές εκείνες νεαρές γυναίκες, που στον καιρό των αρχαίων διωγμών, αλλά και σε κάθε καιρό που διώκεται η πίστη και η Εκκλησία, προτίμησαν την αγάπη του Χριστού από την αγάπη του κόσμου. Αυτό είναι περισσότερο ανδρείο και γενναίο απ’ ό, τι μπορούμε να σκεφτούμε στον καιρό μας, που όλοι μας είμαστε παραδομένοι στην αγάπη του κόσμου και την απόλαυση του βίου. Μια νεαρή γυναίκα, που μπορεί να προτίμησει την ουράνια δόξα και να περιφρόνησει την απόλαυση των εγκοσμίων, αλλά και να αντέξει σε απάνθρωπα βασανιστήρια και σε σκληρό θάνατο, αξίζει να τη θαυμάσουμε και να την τιμήσουμε κι όσο μπορούμε να την μιμηθούμε. Η αγία Χαριτίνη μαρτύρησε στα 290 μετά τη γέννηση του Χριστού στα χρόνια του βασιλιά στην Ανατολή Διοκλητιανού και του ηγεμόνα Δομετίου, στα χρόνια δηλαδή του μεγάλου διωγμού της Εκκλησίας. Ύστερ’ από το Διοκλητιανό, ο Μέγας Κωνσταντίνος εξέδωσε τα δυό διατάγματα του, που άφηναν ελεύθερους τους χριστιανούς, αν και μικρότεροι διωγμοί εδώ – εκεί συνεχίζονταν. Η Χαριτίνη ήταν σκλάβα σε κάποιον Κλαύδιο, που αν και δεν ήταν χριστιανός, αγαπούσε και σεβότανε τη γυναίκα του σπιτιού του. Θα πρέπει να διαβάσουμε την προς Φιλήμονα επιστολή του αποστόλου Παύλου, για να δούμε ποιά ήταν η θέση των δούλων στα σπίτια όχι μόνο των χριστιανών, αν είχαν οι χριστιανοί δούλους, αλλά όλων των ανθρώπων, που φοβόντανε το Θεό.
Όταν ο Δομέτιος έμαθε για τη χριστιανή Χαριτίνη, έγραψε στον Κλαύδιο να του την στείλει για να την ανακρίνει. Είναι πολύ συγκινητικός ο διάλογος μεταξύ του Κλαυδίου και της σκλάβας του Χαριτίνης. Ο Κλαύδιος, υποχρεωμένος να υπακούσει στον ηγεμόνα Δομέτιο, άρχισε να κλαίει και να θρηνεί, όχι για τη στέρηση της σκλάβας του, αλλά για τα σκληρά βασανιστήρια που την περίμεναν. Η Χαριτίνη τότε, με πολλή πίστη και θάρρος, άρχισε να τον καθησυχάζει. « Μη λυπείσαι, Κύριε μου, του είπε, αλλά μάλλον να χαίρεις, γιατί εγώ αξιώνομαι να γίνω θυσία ευάρεστη στο Θεό ». Κι ο Κλαύδιος απάντησε « Γυναίκα του σπιτιού μου και δούλη του Θεού,