Τέλος , θα δείτε παραδοσιακές ενδυμασίες , πιάτα , μαντίλια , μουσικά όργανα , έπιπλα εποχής , σεντόνια , μαξιλάρια , υφαντά , εξαρτήματα υφαντικής , αντικείμενα για τη ζύμωση του ψωμιού και στάμνες . Παραδοσιακά γυναικεία επαγγέλματα Καλύμνου : Κλαδοφόρες Πολλές φορές σαν ρίχνω τη ματιά μου στις πλαγιές των βουνών μας , θαρρώ πως βλέπω ακόμη γυναίκες κλαοφόρες , φορτωμένες στο κεφάλι το δεμάτι τα κλαδιά . Ίσως γιατί μ΄ άρεσε πάντα να τις παρακολουθώ από μακριά , από τότε που μπρόβαλαν πάνω στην κορφή και να κινοούνται αργά αργά , πρώτα σαν ένας όγκος ακαθόριστος , που μετακινιότανε και που μόνο σαν πλησίαζε στα ριζιμιά του βουνού ξεκαθάριζες την ανθρώπινη φιγούρα . Μια από τις πιο βαριές δουλειές της παλιάς Καλυμιάς ήταν το πηγαίνομα στα κλαδιά . Βαρειά δουλειά , όμως , απαραίτητη και στενά στο σπιτικό δικό της φούρνο , με τα κλαδιά φώτιζε και ζέσταινε το φτωχικό της σπίτι , στην χειμωνιάτικη παγωνιά . Στα πιο παλιά χρόνια , ήσαν πολλές εκείνες που πήγαιναν στα κλαδιά . Κι αν δεν πήγαιναν συστηματικά , όμως δοκίμαζαν , και τους έχει μείνει σαν όμορφη ανάμνηση . Τούτη η δουλειά αργότερα απόμεινε στις κλαδοφόρες που κάναν επάγγελμα να πουλήσουν το δεμάτι τα κλαδιά , για να θρέψουν τη φαμίλια τους σαν δυστυχούσε ή για να σπουδάσουν τα παιδιά κι αδέλφια , να τα κάμουν επιστήμονες με τoν βαρύ τους μόχθο . Σιγά- σιγά μεταπολεμικά , χαθήκανε κι αυτές , κυρίως από τότε που η κάθε νοικοκυρά έπαψε να ζυμώνει και να φουρνίζει το ψωμί ολάκερης της βδομάδας . Όμως όλοι ακόμη της γενιάς μας θυμούνται πούβλεπαν τις κλαοφόρες να κατηφορίζουν από τις πλαγιές των βουνών , με τα πελώρια δεμάτια κλαδιά στο κεφάλι κι ύστερα να διασχίζουν τα στενά δρομάκια του Χωριού και της Πόθιας , ώστε να πάνε να τ΄ αποθέσουν στο σπίτι που τάχε παραγγείλει . Από μακριά φαντάζανε όμοιες με πανάρχαια ορθοστημένα αγάλματα , μονάχα με το κεφάλι λίγο σκυμμένο , γιατί εκείνο σήκωνε όλοτο βάρος , μα με το κορμί στητό και το βήμα ανάλαφρο , μικρό , πηδηχτό , γιατί έτσι το επέβαλα το πίεσμα του δεματιού από ψηλά … Δεν μοιάζαν πια γυναίκες , μοιάζαν μικρές θεές , νεράϊδες του βουνού , ιέρειες που ξεμάκραιναν από την εστία τους , μα μ΄ένα σκοπό , να κρατήσουν άσβηστη τη φωτιά του σπιτικού τους , θυσιάζοντας τον ύπνο και καταβάλλοντας κόπο δυσανάλογο με τις γυναίκειες τους δυνάμεις . Γεμάτα τα βουνά μας από κλαδιά , μα για να βρουν μεγάλα κλαδιά οι κλαοφόρες να κάμουν ολόκληρο δεμάτι , έπρεπε να πάνε μακριά , δυο τρεις ώρες δρόμο πολλές φορές , να σκαρφαλώσουνε κορφές , να κατέβουν λαγκαδιές για να πετύχουν παρθένους τόπους με θυμάρια