Γ. Σεφέρης
Οι νέοι εκφράζουν τα όνειρά τους για
τον εαυτό τους, τη ζωή τους, το μέλλον
τους, τους ανθρώπους που επιθυμούν
να γνωρίσουν, την κοινωνία, τη χώρα
τους, τον πλανήτη, τον κόσμο, την
ανθρωπότητα...
Πολεμικό σκηνικό
Τρομαγμένοι στρατιώτες ανεβαίνουν την πλαγιά.
Λοχίες δίνουν βρίζοντας διαταγές,
ενώ το αυτοκίνητο του Ερυθρού Σταυρού
μεταφέρει γάζες και μορφίνη για τους τραυματίες.
Αλλά δεν πολεμούν μόνο αυτοί.
Στρατηγοί, πρόεδροι, βιομήχανοι
επιτίθενται γενναία στον εχθρό
από τα ζεστά γραφεία τους
καπνίζοντας τσιγάρα ή πίνοντας κρασί.
Τα τανκς σπάνε εύκολα την άμυνα.
Μέσα στον θόρυβο που κάνουν
σαν κρεατομηχανή που λιώνει μια γενιά,
ακούγονται ακόμα τα εμβατήρια,
ακούγονται οι γενναίοι λόγοι
πάνω από τα νεκροκρέβατα των στρατιωτών
που είναι χιόνι και πηχτός καπνός.
Ευτυχισμένοι, αλήθεια, όσοι πέθαναν
στον πόλεμο.
Ξέρουν ότι τώρα κάποιοι
μάζεψαν πολλά λεφτά από τον θάνατο των στρατι-
ωτών.
Κάποιοι πούλησαν πολλές σφαίρες στο μέτωπο,
κάποιοι πούλησαν πολλά ψέματα στον λαό.
[...]
Τώρα, ο λυσσασμένος διοικητής,
προσπαθεί να εκτελέσει και τον ήλιο.
Τελευταία μουρμουρητά και επιθανάτιοι ρόγχοι –
πότε θα γυρίσουμε σπίτι;
Γιατί, γιατί δεν κάνουμε ειρήνη;
Γιατί πυροβολούμε στα τυφλά
τον πνιγμένο στο αίμα ουρανό;
Ένα αεροπλάνο πέρασε.
Τρεις βόμβες έπεσαν -
και μετά σιγή.
Απλό πολεμικό σκηνικό·
τίποτα δεν απέμενε.
Παρά μόνο οι βρισιές του λοχία
και οι τρομαγμένοι στρατιώτες που ανεβαίνουν
σαν τον Σίσυφο
την πλαγιά.
Κίμων Κολοβός γ1
Projects
Οι ευθύνες αρχίζουν από τα όνειρα
Κι άλλες μεραρχίες έφταναν στο μέτωπο.
Στρατιώτες που βάδιζαν γελαστοί προς τον Άδη.
Συνηθίζαμε σιγά σιγά τα ράντσα,
τις μάχες, τις χιονίστρες,
τους νεκρούς.
Και μια μέρα, εγκλωβισμένος σε ένα χαράκωμα,
πέθανα κι εγώ.
Ποτέ δεν έμαθα πώς.
Σαν τον ποιητή που σκότωσε το απόσπασμα
ένα ζεστό πρωινό του Αυγούστου
κι εμένα δεν με βρήκανε ποτέ.
Έμεινα ακίνητος πάνω από τα συντρίμμια
και τις διαλυμένες ζωές των νεκρών
που γκρεμίζονταν σαν καλύβια από τις εκρήξεις.
Κι έβλεπα τον τρόμο, τον αγνό και απόλυτο τρόμο,
να αφήνει μαύρα λουλούδια στους άταφους στρα-
τιώτες.
51