Αφιερώματα - Projects
- Προσωπικές γραφές
Όταν αγαπάς, βγάζεις φτερά
Χρώματα, ήχοι και συναισθήματα
για όσους και ό,τι αγαπώ
μέσα από τους δρόμους της
λογοτεχνίας, της μουσικής
και της εικαστικής δημιουργίας.
Ήσουν πάντα εκεί…
Άνοιξα τα μάτια μου για πρώτη φορά, ήσουν εκεί.
Πείνασα, κρύωσα, θέλησα μια αγκαλιά, ήσουν εκεί.
Περπάτησα, έπεσα, χτύπησα, ήσουν εκεί.
Τρόμαξα, φοβήθηκα, ήσουν εκεί.
Μεγάλωσα, άνοιξα τα φτερά μου, ήσουν εκεί.
Δείλιασα, δίστασα, ήσουν εκεί.
Απογοητεύτηκα, τα παράτησα, ήσουν εκεί.
Τόλμησα, πέταξα, ήσουν εκεί.
Έφυγα από δίπλα σου, ήσουν εκεί.
Ένιωσα μεγάλος και δυνατός, ήσουν εκεί.
Σου έδωσα χαρές και λύπες, ήσουν εκεί.
Σε ξέχασα, δεν σε χρειάστηκα, ήσουν εκεί.
50
Κι όταν σε χρειάστηκα ξανά, ήσουν εκεί.
Ξανά από την αρχή…
Μα, κάποια στιγμή, δεν ήσουν πια εκεί…
Κι έπρεπε να μάθω να ζω μόνος…
Χωρίς να είσαι πια εκεί…
Γιάννης Μαρούλης α2
Οι νέοι ονειρεύονται μια ζωή,
μια κοινωνία και έναν κόσμο
ελευθερίας, ειρήνης και σεβασμού
στον άνθρωπο
Μια πράξη βοήθειας!
Περπατάς στους δρόμους και στα πεζοδρόμια,
και κοιτάς… και κοιτάς.
Βλέπεις ανθρώπους, τους συνανθρώπους σου,
να ζητάνε βοήθεια.
Ο καθένας διαφορετικά.
Συνεχίζεις λίγο ακόμα.
Και κοιτάς… και κοιτάς.
Μικρά παιδιά να πεθαίνουν από την πείνα.
Ανήλικα που δεν έχουν κανέναν στον κόσμο.
Φτάνεις σπίτι σου, λοιπόν και αφήνεσαι
στις σκέψεις σου και τη θλίψη.
Πράμα ασήμαντο,αφού αύριο θα τα έχεις
ξεχάσει όλα…
Για αυτό κάνε μια πράξη!
Μια που θα στιγματίσει
Κάποιον για πάντα.
Μια πράξη βοηθείας σε έναν συνάνθρωπό σου
που στάθηκε πιο άτυχος από σένα.
Μια πράξη που θα λες αργότερα στα παιδιά σου
και θα τα κάνεις υπερήφανα.
Και ας είναι μικρή… και ας είναι μεγάλη.
Είναι μια πράξη βοηθείας!
Που τη χρειαζόμαστε όλοι!
Αναστασία Κυνηγοπούλου β1