ράδειγμα προς μίμηση, ένα πρότυπο για όλους εμάς,
μικρούς και μεγάλους. Για εμένα είναι ο ήρωάς μου,
ταυτίστηκα μαζί του και από εκείνη την ημέρα και
ύστερα τον φέρνω συχνά στο νου μου, ιδιαίτερα τις
ώρες της δικής μου προπόνησης.
Τώρα πλέον οι ήρωές μου δεν είναι ο Ρονάλντο ή ο
Μέσσι, αλλά ο Αντώνης και ο κάθε Αντώνης με ανα-
πηρία, γιατί αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποδείξει ότι
με τη σιδερένια τους θέληση και υπερβαίνοντας τα
στερεότυπα ξεχωρίζουν ως άνθρωποι ή μάλλον ως
υπεράνθρωποι, κάτι σαν τους σούπερ ήρωες.
Η ψυχική δύναμη του Αντώνη Τσαπατάκη μού έδω-
σε την έμπνευση να δουλέψω σκληρά, να αποκτήσω
ηθικές αξίες για να ξεχωρίσω ως άνθρωπος και ως
σπουδαίος αθλητής. Αυτός είναι από εδώ και πέρα
ο στόχος μου, αυτό είναι το δικό μου όνειρο ζωής!
Θεόφιλος Κελέμης Β4
Από το ατύχημα στο ευτύχημα
30
Κάθε χρόνο η 3η Δεκεμβρίου δίνει την ευκαιρία
στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς αλλά και στις
κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαι-
ώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία.
Αντίστοιχη ευκαιρία δόθηκε και στους μαθητές του
Λυκείου μας, αφού υποδεχτήκαμε στο σχολείο μας
τον παραολυμπιονίκη κολυμβητή Αντώνη Τσαπα-
τάκη, ο οποίος μας παρέθεσε μια ομιλία, την οποία
εύλογα θα την χαρακτήριζα κατάθεση ψυχής. Μια
ψυχή που θα μπορούσε να παρομοιαστεί με την
κλασική εικόνα ενός πολύχρωμου λουλουδιού που
ξεπροβάλλει στην άκρη ενός ερειπίου.
Ας γίνουμε περισσότερο ρεαλιστές, γιατί σε θέματα
που αγγίζουν την αναπηρία, σε συνδυασμό με την
ανθρώπινη υπεροχή, δε χωράνε κειμενικές τυπικό-
τητες. Σε μία σχολική αίθουσα εκδηλώσεων παρέ-
μειναν 200 μαθητές Λυκείου σιωπηλοί και καθη-
λωμένοι από τις εμπειρίες και τα συναισθήματα του
παραολυμπιονίκη. Μας διηγήθηκε τα φοιτητικά του
χρόνια, λέγοντας ότι βίωνε μια ψευδαίσθηση καλής
και διασκεδαστικής ζωής με ταχύτητες και μηχανές,
σαν χολιγουντιανή ταινία. Το κλίμα μέσα στο θέατρο,
όπου παρακολουθούσαμε την ομιλία μετατράπηκε
σε βαρύ, όταν μας αποκάλυψε ότι μια φορά ήταν
αρκετή για να στερηθεί το περπάτημά του και η κα-
λοπέραση, τα μηχανάκια και τα φανταχτερά ρούχα,
ανήκαν πλέον στο παρελθόν.
Μετά από τις ανατριχιαστικές στιγμές που έζησε
στο νοσοκομείο και στην οικογένειά του, μας ανέφε-
ρε την απόρριψή του από τη σχολή αστυφυλάκων,
που τον έκρινε ‘’ακατάλληλο’’ για αυτό το επάγγελ-
μα. Όμως, μας απέδειξε ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι
πολύ μεγάλη για να υποτιμηθεί από τέτοιες μικρό-
τητες. Ο Αντώνης Τσαπατάκης με ένα χαμόγελο στα
χείλη και σπρώχνοντας τις πλαϊνές ρόδες του καρο-
τσιού του, επιστρέφει στους φίλους, στο κολυμβητή-
ριο, στη σχολή και γενικότερα στη ζωή του, αποφεύ-
γοντας κάθε μορφή οίκτου από την κοινή γνώμη. Με
απεριόριστη θέληση και επιμονή έφτασε στη σημερι-
νή του διάκριση, αψηφώντας τους περιορισμούς της
αναπηρίας του. Ρίγος προκάλεσε το λογοπαίγνιό του
« Έκανα το ατύχημά μου, ευτύχημα», αφού κατάλα-
βε το πραγματικό νόημα της ζωής, ξεπερνώντας τον
ίδιο του τον εαυτό.
Είμαστε ευγνώμονες για την ομιλία του, κυρίως
επειδή η υποτιθέμενη σοβαρότητα των προβλημά-
των μας συρρικνωνόταν μπροστά στην απουσία των
απαραίτητων… όπως το περπάτημα. Ο Αντώνης Τσα-
πατάκης αξίζει να θεωρηθεί σημερινός ολυμπιονίκης
και παράδειγμα ανθρώπου, γιατί μίλησε στις καρδιές
μας για επιτυχίες που κανένας άλλος αρτιμελής αθλη-
τής δεν μας έχει μιλήσει, έζησε ένα «ομηρικό» ταξίδι
που κανένας ποτέ μέχρι σήμερα δεν μας είχε διηγη-
θεί. Μετά από νοσοκομεία, εξετάσεις, απορρίψεις,
σειρήνες, Κύκλωπες και Ποσειδώνες βγήκε νικητής
και ψυχικά πλούσιος, όπως και άλλοι ταξιδιώτες της
ζωής. Γιατί αυτοί οι ταξιδιώτες δεν περιγράφονται με
λέξεις, αλλά με χρώματα και στίχους. Με χρώματα
φωτεινά και καθάρια, γιατί «έτσι σοφός που έγινες,
με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι ση-
μαίνουν.»
Διώνη Ζούβελου Β2