Υπάρχουν στιγμές σε ζωές ανθρώπων οι οποίες εί-
ναι εντυπωσιακές και βρίσκονται απαθανατισμένες
στην ψυχή τους. Συνήθως, αυτά τα γεγονότα δεν
καταγράφονται πουθενά, ενώ μπορεί πολλές φορές
να αλλάξουν το σκεπτικό και τη στάση ζωής πολ-
λών από εμάς. Έχω, λοιπόν, στο νου μου ένα φιλικό
πρόσωπο, το οποίο έζησε μία σπουδαία και συναρ-
παστική ζωή.
Η Ζένια, γεννήθηκε 17 χρόνια πριν από τον Δεύ-
τερο Παγκόσμιο Πόλεμο στη Μύκονο. Δυστυχώς,
όμως, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης
η οικογένειά της μετακόμισε στον Πειραιά. Ήταν
μόλις τριών ετών. Στο λιμάνι εκείνο πέρασε όλα τα
παιδικά χρόνια της και κατάφερε να βγάλει το δημο-
τικό σχολείο. Μόλις τελείωσε, οι γονείς της δεν μπο-
ρούσαν να τη ζήσουν, γι’ αυτό την έστειλαν μαζί με
τη μεγάλη της αδελφή σε σχολείο καλογραιών. Εκεί
πέρασε πέντε δύσκολα χρόνια όπου δεν της επιτρε-
πόταν να έχει εξόδους παρά μόνο τρεις εβδομάδες
το καλοκαίρι.
Αμέσως μετά την αποφοίτησή της μάζεψε λίγα
χρήματα δουλεύοντας στο ταβερνάκι του θείου της
στο λιμάνι του Πειραιά και με αυτά νοίκιασε ένα
ισόγειο δυαράκι κοντά στον Βοτανικό. Η χαρά και
ο ενθουσιασμός της ανεξαρτησίας της όμως δεν
κράτησαν πολύ, διότι ο πόλεμος μέρα με την μέρα
πλησίαζε στην Αθήνα. Τότε μια ηλικιωμένη γειτόνισ-
σα την πήρε μαζί της στο υπόγειο ενός κτιρίου το
οποίο ήταν χτισμένο για την προστασία ανθρώπων
από βομβαρδισμούς των Γερμανών κατά την διάρ-
κεια του πολέμου. Ύστερα από πολλές νύχτες χωρίς
APOTYP-1.indd 41
συντροφιά, μόνη της μέσα σε εκατοντάδες φοβισμέ-
νους ανθρώπους, αποφάσισε να βγει μία φορά για
να δει πως είναι οι βομβαρδισμοί.
Εκείνο όμως το βράδυ, γνώρισε τον άνθρωπο με
τον οποίο ήταν γραφτό να περάσει το υπόλοιπο της
ζωής της. Το πρώτο της φιλί συνέβη στη μέση της λε-
ωφόρου Αλεξάνδρας, ενώ λίγα μέτρα πιο κάτω αε-
ροπλάνα βομβάρδιζαν την περιοχή. Αυτός ο νεαρός
μετά από λίγες ημέρες της ζήτησε να ζήσουν μαζί και
εκείνη δέχτηκε. Ζούσαν έξι χρόνια δίπλα στο διαμέ-
ρισμα της Σοφίας Βέμπο, η οποία την στήριξε πολύ
την περίοδο που ο νεαρός ήταν στον πόλεμο.
Όταν ο πόλεμος έφτασε στα τελευταία του και ο
νεαρός αυτός γύρισε ζωντανός, η Ζένια τον παντρεύ-
τηκε και έφτιαξαν την ζωή τους. Έφεραν στον κό-
σμο δύο παιδιά και ο νεαρός αυτός, ενώ άσκησε για
αρκετά χρόνια τη δικηγορία, αποφάσισε να ανοίξει
την δική του χωματουργική επιχείρηση. Στα 84 της
απέκτησε δύο δίδυμα εγγόνια από τον μικρό τους
γιο, τα οποία πήραν τα ονόματά τους. Ο σύζυγός
της «έφυγε» μετά από έναν χρόνο. Όλη αυτή η ικα-
νοποίησή της που απέκτησε κι άλλους απόγονους
κράτησε σχεδόν έξι χρόνια, ενώ έξι μήνες πριν από
τα έκτα γενέθλια των εγγονών της έφυγε από τη ζωή
σε ηλικία 90 ετών.
Συνειδητοποιούμε λοιπόν, πως η ζωή κάνει κύ-
κλους. Άλλοι αρχίζουν και άλλοι τελειώνουν. Και
όμως δεν καταλαβαίνουμε πως πέρασαν τα χρόνια
έτσι γρήγορα. Γι’ αυτό έχει σημασία στη ζωή να κά-
νουμε πολλούς κύκλους, για να φύγουμε γεμάτοι
και ικανοποιημένοι, έτσι ώστε να αφήσουμε μια
ιστορία σαν κι αυτή της Ζένιας σε αυτόν τον κόσμο.
Α.Λ.
Στιγμές μιας συναρπαστικής ζωής
41
15/06/2017 1:49 μ.μ.