Σμυρναίικα κουλουράκια
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΣΤΑΜΕΛΟΥ β5
Επιτέλους Σαββατοκύριακο . Θα πάω στο σπίτι της γιαγιάς για να φτιάξουμε σμυρναίικα κουλουράκια . Στο τηλέφωνο μου είπε ότι αυτή τη φορά η συνταγή θα έχει κάτι το ιδιαίτερο . Δεν μπορούσα να φανταστώ τι , πάντως ανυπομονούσα πολύ .
Χτύπησα όλο χαρά το κουδούνι του σπιτιού της γιαγιάς . Με το που άνοιξε η πόρτα , όλες οι γνωστές μυρουδιές , που τόσο είχα νοσταλγήσει , ήρθαν ξανά στο μυαλό μου . Αποχαιρέτησα τους γονείς μου με βιασύνη και κατευθείαν κάθισα στην περίτεχνη , ξύλινη καρέκλα του τραπεζιού στην κουζίνα , έτοιμη να φτιάξουμε τα κουλουράκια . Η γιαγιά , όπως πάντα , μου χαμογέλασε πονηρά και μου είπε : « Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα !». Άθελά μας γελάσαμε και οι δύο . Η γιαγιά πάντα έλεγε ότι η συνταγή για τα σμυρναίικα κουλουράκια δεν ήταν καθόλου εύκολη και πως έπρεπε να βάζεις όλη σου την αγάπη . Τότε την κοιτούσα στα μάτια , αυτά τα καταγάλανα μάτια που έκρυβαν πολλά . Για το χρώμα των ματιών της συνήθιζε να λέει , « ίσως ο Θεός ήθελε να κρύψει τον πόνο μου , ίσως να μην ήθελε το παρελθόν να αφήσει ούτε ίχνος στο μέλλον ». Δεν μπορούσα να φανταστώ τότε …
Αφού λοιπόν άπλωσε όλα τα υλικά στο τραπέζι , τα ζύγισε , και άρχισε να τα αναμιγνύει . Όλα ήταν τόσο γνώριμα , ωστόσο κάτι αλλιώτικο πλανιόταν στην ατμόσφαιρα . Δεν είχα ξανανιώσει έτσι . Ένα ρίγος με διαπέρασε . Και με φανερή ανυπομονησία τη ρώτησα :
« Γιαγιά , τι το ιδιαίτερο θα έχει αυτή τη φορά η συνταγή ;». Εκείνη χαμογέλασε και μου απάντησε : « Όλα έρχονται στην ώρα τους , μη βιάζεσαι ». Δεν ξέρω αν το χαμόγελό της έκρυβε λύπη ή χαρά . Το μόνο που ξέρω είναι ότι , καθώς παρατηρούσα τα χέρια της να ανακατεύουν τα υλικά , ένιωσα τον πόνο που μου έλεγε κάθε φορά που φτιάχναμε αυτή τη συνταγή . Κάθε ζάρα του δέρματός της μαρτυρούσε ένα μυστικό , που όσο και αν προσπαθούσα , δεν μπορούσα να καταλάβω . Μόνο βάσανα μπορούσα να διακρίνω , τίποτε άλλο . Καθώς λοιπόν παρατηρούσα επίμονα , βυθισμένη στις δικές μου σκέψεις , τις λεπτές κινήσεις των χεριών της και η μυρωδιά από τα κουλουράκια χαλάρωνε γλυκά το μυαλό μου , ένα δάκρυ από τα μάτια της έπεσε στο μείγμα και το αλεύρι πετάχτηκε σε όλες τις μεριές του μπολ . Το σώμα της λύγισε και ξαφνικά έπεσε αδύναμη στην καρέκλα που βρισκόταν δίπλα της , όπως ένα φύλλο δέντρου που δεν
ΑΦΙΕΡΏΜΑΤΑ - PROJECTS
71