Μια άλλη εκδοχή λέει ότι το δοχείο κρατούσε μια παντρεμένη γυναίκα κι έλεγε : Σε πρωτικάρ ’ κορίτζ ’, χάλα καλλορίζικος και έβγαλ ’ το ριζικό σ ’.
Μετά το τέλος της τελετής , αφού έβγαζαν όλα τα αντικείμενα από το δοχείο και αφαιρούσαν τη νυφική καλύπτρα από το κεφάλι της κοπέλας , ξεφάντωναν τραγουδώντας και χορεύοντας μέχρι το βράδυ . Το έθιμο συνήθιζαν να τηρούν οι κοπέλες σε πολλά μέρη της Ελλάδας κι ονομάζαν τον Άγιο , Αϊ Γιάννη Ριζικάρη , επειδή έφερνε τύχες στα κορίτσια ή Ριγανά , επειδή μάζευαν τη ρίγανη εκείνη την εποχή του χρόνου .
Εκτός από το καλοκαίρι αυτό το έθιμο το γιόρταζαν και τα Χριστούγεννα . Πρωί πρωί την ημέρα των Χριστουγέννων οι κοπέλες της επαρχίας έτρεχαν στην πιο κοντινή βρύση της επαρχίας για να « κλέψουν το άκραντο νερό », δηλαδή το αμίλητο νερό . Λέγεται έτσι το νερό γιατί σε όλη τη διαδρομή οι κοπέλες δεν μιλούσαν καθόλου .
Όταν έφταναν στη βρύση συνήθιζαν να λένε : « Όπως τρέχει το νερό σου βρυσούλα μου . έτσι να τρέχει και το βιός μου », δηλαδή η περιουσία μου , η ζωή μου .
Το « σιδερένιο νερό » - έθιμο που γιόρταζαν παλιά στη Φλώρινα
Τα χαράματα της Πρωτοχρονιάς ο νοικοκύρης του σπιτιού πήγαινε στη βρύση του χωριού και αφού πλενόταν , έπαιρνε μια πέτρα μικρή και την έπλενε καλά στη βρύση . Στη συνέχεια γύριζε σπίτι και με ένα βρεγμένο κλωνάρι που κρατούσε στα χέρια του και την πέτρα « ράντιζε » τα παιδιά και τη γυναίκα του λέγοντας : « Όλοι του χρόνου γεροί σαν την πέτρα τη μικρή ».
ΜΕΛΊΝΑ ΔΆΡΑ Α3
« Το μεγάλο κύμα έξω από την Καναγκάβα », Κατσουσίκα Χοκουσάι
Ο Κατσουσίκα Χοκουσάι ( 1760-1849 ) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ιάπωνες καλλιτέχνες , χαράκτες και σκιτσογράφους . Είναι ίσως ο καλλιτέχνης με τη μεγαλύτερη επιρροή στην Ιαπωνία και με τη μεγαλύτερη διεθνή αναγνώριση . Κατά τη διάρκεια της ζωής του εμπνεύστηκε αρκετά από το νερό δημιουργώντας πληθώρα έργων απεικονίζοντάς το . Το πιο διάσημο από αυτά είναι αναμφισβήτητα « Το μεγάλο κύμα έξω από την Καναγκάβα », μια ξυλογραφία που χρονολογείται περίπου το 1831-33 και ανήκει στη σειρά « 36 απόψεις του Όρους Φούτζι ».
Παρατηρώντας κανείς το έργο , διακρίνει την αντίθεση ανάμεσα στο ταραγμένο κύμα και το βουνό Φούτζι . Αντίθετα με την παράδοση , ο Χοκουσάι εδώ εστιάζει πιο πολύ στο κύμα , παρά στο βουνό . Οι αφροί του κύματος παίρνουν τη μορφή μυτερών νυχιών που θέλουν να κατασπαράξουν τους ψαράδες . Οι τρεις βάρκες που μεταφέρουν ψάρια βουλιάζουν ανάμεσα στα πελώρια κύματα , ενώ οι μικροσκοπικοί ψαράδες , στριμωγμένοι , προσπαθούν να τις οδηγήσουν προς την αντίθετη πλευρά . Αυτή η μάχη παρουσιάζει την ανάγκη του ανθρώπου για επιβίωση .
ΕΛΈΝΗ ΚΑΚΙΟΠΟΎΛΟΥ Α3
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΝΕΡΌΝ
25