apo ndoshta e sotmja është më e keqe se e djeshmja.
Pika e parë që ne mund të fitojmë nga kjo ngjarje
është tek fjala “ISRA”, e cila na bën ta kuptojmë se
udhëtimi ka qenë i largët dhe në cakun e fundit është
takuar me pejgamberët dhe është bërë udhëheqës i
tyre. Kjo ngjarje na përkujton se duhet të punojmë,
të udhëtojmë larg e larg gjer në fund të botës dhe të
jemi nga të parët e të gjithë popujve, të nderuar e të
respektuar.
Pika e dytë është kur “…Atë natë ndodhi ngritja në
Bejtu-l-Mukaddesi në qiellin e parë, nën udhëheqjen
e Xhibrilit. Aty takon Ademin a.s., babanë e gjinisë
njerëzore” (dhe kështu me radhë pejgamberët e tjerë).
Kjo ngjarje na përkujton se të gjithë pejgamberët e
Zotit janë në mënyrë zinxhirore të lidhur njëri mbas
tjetrit dhe se ne jemi të gjithë nga Ademi a.s., pra
kemi referenca hyjnore. Kurse sa i përket bisedës me
Musën a.s. “…Musa i tha: Kthehu te Zoti yt dhe lute
t’ia lehtësojë ummetit tënd” (fjala ishte që pesëdhjetë
kohë namaz të bëhen pesë), nga kjo mësojmë se
provoja e bën të veten, duhet të marrim mësim nga
ata që kanë kaluar me herët në atë që ne kalojmë në të
ardhmen.
Pika e tretë është kur “Pejgamberit gjatë ngritjes së tij
iu ofruan dy gota: njëra me qumësht, tjetra me alkool,
Pejgamberi a.s. e zgjodhi qumështin dhe u përgëzua
nga Xhibrili a.s.”.
Qumështi dhe alkooli paraqesin dy gjëra. Qumështi
është i natyrshëm kurse, alkooli i panatyrshëm. Kjo
na bën të kuptojmë dy gjëra, se ne jemi në rrugën
e drejtë dhe jemi të natyrshëm, dhe ata që zgjedhin
tjetër rrugë “..sikur ta kishe marrë verën, atëherë
ummeti yt do të ishte i përçarë (i larguar nga rruga e
drejtë), pra do të shkojnë në shkatërrim.
Pika e dytë nga ngjarja në fjalë, themi se në këtë dynja
o njeri kanë për t’u ofruar shumë gjëra të mira dhe të
këqija, atëherë zgjidhe të mirën, të bardhën, të natyrshmen që të jesh i shpëtuar.
Pika e katërt që nxjerrim nga tregimi i Isras dhe
Miraxhit është ndodhitë e shumta që i kanë ndodhur
Pejgamberit a.s. gjatë këtij udhëtimi. Ka parë gjëra
shumë të çuditshme, por ne nuk e kemi temën t’i përmendim ato. Nga kjo ngjarje ne përfitojmë se ai njeri
që merr rrugën e drejtë të së vërtetës dhe dijes do të
hasë në shumë ndodhi. Do të ketë njerëz që e urojnë
dhe e përshëndesin “...E përshëndet me selam e ai
ia kthen me mirëseardhje dhe i përgjigjet me selam
dhe e pranon pejgamberin e tij”. Në anën tjetër nëse e
merr rrugën drejt të vërtetës, ke për të parë ngjarje të
çuditshme por mos u trishto vazhdoje udhëtimin dhe
mos pyet për to përderisa të përfundojë udhëtimi yt,
pra deri sa ta arrish shkallën e diturisë atëherë pyet
dhe mëso.
Pika e pestë dhe e fundit është kur: “ Të nesërmen,
porsa agon, Pejgamberi a.s. e njoftoi popullin e vet
se Allahu xh.sh. atë natë ia ka treguar disa nga fshehtësitë e Veta”. Pejgamberi a.s. kur erdhi në tokë ia
tregoi popullit të vet atë se çfarë i ka ndodhur, dhe
shumë pak i besuan, kurse i pari që i besoi ishte Ebu
Bekri r.a., i cili u quajt “Siddik”.
Pas gjithë arritjeve tua, në këtë botë edhe për botën
tjetër ke për të pasur shumë kundërshtar dhe të tillë
që nuk kanë për të besuar besimin dhe ideologjinë
tënde. Ne nuk duhet të brengosemi nga ajo se çfarë
thonë të tjerët përderisa jemi në të vërtetën.
Gjithashtu ngjarja dhe vendosmëria e Ebu Bekrit na
mëson se disa ngjarje dhe ndodhi që ne hasim gjatë
jetës sonë, e që kanë të bëjnë me fshehtësinë (gajbin),
duhet patjetër t’i besojmë e të mos polemizojmë rreth
tyre nëse dëshirojmë që tek Zoti ynë të kemi emrin
“Siddik”.
Për atë na kërkohet që të fillojmë të mendojmë
brenda binarëve të Kuranit. Kurani i bën racionale
aktivitetet e intelektit njerëzor.
Agon DRAGUSHA/ II
Zgjimi Islam 37