STRONA 27
WILK KULTURALNY|NUMER 2|STYCZEŃ 2019
|SYLWETKA|
JASON BECKER:
NIEGASNĄCY PŁOMIEŃ
Kolejny kawałek na „Triumphant Hearts” to „Magic Mattiasa IA Eklundha, Marty'ego Friedmana, Grega
Woman” z udziałem Uli Johna Rotha oraz Chrisa Howe'a, Jeffa Loomisa, Richiego Kotzena, Gusa G.,
Bordericka. Na początek, lekko pachnące barokiem Steve'a Huntera i Bena Woodsa. Mroczny gitarowy
gitarowo-orkiestrowe usypiające czujność intro, wstęp, który szybko przechodzi w świetny
które płynnie przechodzi w świetna gitarową melodyjny pasaż i następnie nieznacznie
solówkę, która po wyciszeniu znów czaruje delikatną przyspiesza. Wszystko zaś utrzymane w
orkiestrą i chórem ukrytym w tle, a następnie znów pochodowym, trochę westernowym tempie
zabrzmieć soczystym brzmieniem gitarowej solówki. (zwłaszcza że Becker zdaje się przywoływać w nim
Co ciekawe, podobno szkice do tego utworu muzykę Ennio Morricone do słynnej trylogii o
pochodzą jeszcze z sesji nagraniowych z Rothem na Bezimiennym Sergia Leone). Absolutna perfekcja i
potrzeby jedynej, wspólnej płyty, czyli „A Little Ain't czysty geniusz, tak Beckera, jak i zaproszonych gości,
Enough”. Po nim czas na cover pochodzący z którzy na swój sposób uzupełniają i zmieniają klimat
repertuaru Boba Dylana, a mianowicie „Blowin' in swoim stylem gry, co sprawia, że utworu słucha się
the wind” przerobiony na Beckerowską modłę i z po prostu znakomicie. Po nim ponownie „River Of
udziałem Gary'ego Rosenberga. Poetycka pieśń Longing”, ale tym razem z udziałem Trevora Rabina i
Dylana ponownie czaruje ujmującym klimatem, a w zupełnie innym klimacie, przez co ma się
tekst który zwykle utożsamia się jako antywojenny wrażenie, że to zupełnie inny utwór. Rabin
lub odnoszący cię do praw cywilnych można zdecydował się uwydatnić ją soczyste brzmienie
interpretować w zupełnie nowym świetle: jako gitary, która jest tu pełniejsza i bardziej barokowa, co
przypowieść o tym, że każdy ma prawo robić to, co zresztą pięknie też uzupełnia klawiszowe tło, by
chce i co do niego należy, ale musimy nauczyć się następnie przeskoczyć do bardziej rockowej, może
wzajemnie słuchać i podejmować wspólny wysiłek, nawet bluesowej formuły w drugiej połowie utworu.
by te marzenia wdrażać w życie. Następną perełką Następny w kolejce numer to bardzo dobry „Taking
jest „River Of Longing” z udziałem Joe'a Satrianiego, Me Back” w którym robi się najciężej z całego
Aleksa Severa, Guthrie Govana oraz Steve'a Morse'a. albumu – jest nie tylko gitarowo i soczyście, ale też
Tu wracają soczyste gitarowe solówki z których bardzo szybko i w duchu lat 80tych. Po nim wpada
Becker słynął, choć ponownie nie należy się zaś „Tell Me No Lies”, również pełnozespołowy
spodziewać rozpędzonych zagrywek, a raczej solidny kawałek z najlepszych lat Jasona gdy ten
mnóstwa pięknego klimatu budowanego brylował na gitarze. Oba są do tego wszystkiego
melodyjnymi pejzażami przez czterech pozostałością po sesjach nagraniowych z Rothem,
zaproszonych przez Jasona gości. Całość uzupełnia ale nie zostały wykorzystane na wspólnym krążku z
sympatyczne delikatne tło na perkusjonaliach, a w 1991 roku. Na deser jeszcze otrzymujemy skróconą i
finale z kolei z pełną perkusją. lekko zmodyfikowaną wersję „Hold On To Love”,
która nic nie traci ze swojego ogromnego ładunku
Bodaj najbardziej rockowym numerem na płycie emocjonalnego i miniaturkę „You Do It” zamykającą
(nie licząc dwóch na samym końcu) jest zaś się w czasie niecałej minuty w której słyszymy
genialny, rozbudowany „Valley Of Fire” który Becker dziecięce rozmowy i śmiechy oraz głos jednego z
zrealizował przy pomocy tak zwanej Niesamowitej nich mówiący właśnie te słowa - „Możesz to zrobić!”.
Trzynastki czyli Michaela Lee Firkinsa, Steve'a Vai,
Joe'a Bonamassy, Paula Gilberta, Neala Schona,