Onder : Tekst onder het schilderij Broeders capucijnen zorgen voor de pestlijders in Maastricht . Dagkapel Sint-Servaaskerk Maastricht . | Foto Appie Derks .
53 iedereen waarmee pestlijders in contact waren gekomen , tot en met het verbranden van de inhoud van een besmette woning .
stad en werden pestheiligen als Sint-Sebastianus , Sint-Rochus en
Carolus Borromaeus aangeroepen .
Die ‘ Italiaanse maatregelen ’ werden door veel stadsbesturen ten tijde van pest overgenomen .
Hoewel de geneeskunde machteloos stond benoemden de stadsbesturen tijdens een epidemie pestdokters . Dezen waren vooral belast met de advisering over en de controle op de Italiaanse maatregelen . De pestdokters werden daarom gevreesd , maar ook uit angst voor besmetting werd het contact met de pestdokters gemeden . Zij droegen herkenbare kleding en zelfs kappen . Dat laatste diende meer om daarin geurige kruiden te stoppen waarmee de onwelriekende geuren van de
Zowel lepra als pest waren onbegrepen plagen voor de inwoners van de middeleeuwse steden . De maatschappelijke gevolgen van beide ziekten waren indrukwekkend . Bij lepra betrof het enkele gestigmatiseerde inwoners , bij de pest echter werd de hele bevolking getroffen . Op de achtergrond speelde de metafoor van de gesel Gods bij beide ziektebeelden een belangrijke rol . Uiteindelijk bleek de natuur genadig . In de vijftiende eeuw verdween lepra spontaan uit Europa . De laatste grote pestepidemie sloeg toe in 1720 , in Marseille . pest dragelijk werden dan om besmetting te voorkomen . Nu weten wij dat besmetting van mens op mens bij de pest weinig of niet voorkomt .
In tijden van pest ontvluchtten de rijke burgers de steden naar hun buitenverblijven . De krans van castello ’ s uit de zestiende en zeventiende eeuw rond Pisa vormt een van de weinig mooie herinneringen aan de pest . De geestelijkheid bleef in de stad . Broeders en zusters werden door het stadsbestuur aangesteld en betaald voor de verzorging van de pestlijders . De bisschoppen en de pastoors in de parochies deelden de opvatting van bedorven lucht als oorzaak van de pest , maar zij zagen bedorven lucht veel meer in overdrachtelijke zin als moreel en religieus bederf . Daarom trokken processies door de