33
Links : Opgravingen in 1981 in de oude kapel ( schatkamer ) van de Sint-Servaaskerk . | RHCL . GOBM
Rechts : Plattegrond en doorsnede van Romeins badgebouw opgegraven in de Stokstraat . Tekening van de stadsbouwmeester M . Hermans , 1843 . | RHCL THA Collectie GAM
beperkt . De helende invloed die werd toegeschreven aan de goden uit de klassieke oudheid ging na de kerstening over op katholieke heiligen die voor genezing aangeroepen konden worden . Pelgrimage zou een belangrijk middel worden om genezing te zoeken . Iedere heilige had een bepaalde specialisatie : Adrianus kon worden aangeroepen in geval van pest , de heilige Blasius bij keelziekten , Sint-Odilia bij oogziekten . Voor het overgrote deel van de geneeskundige adviezen en behandelingen was de bevolking aangewezen op een medische markt van waarzeggers , kruidenvrouwtjes en kwakzalvers . Geschreven bronnen over de vroege geschiedenis van de geneeskunde in Maastricht ontbreken vrijwel geheel . De oudste verwijzing naar de lokale gezondheidszorg dateert uit
634 . In dat jaar bedacht Grimo , diaken te Verdun , in zijn testament de leprozen van Maastricht met een legaat voor de vestiging van een xenodochium , een opvanghuis voor lepralijders .
Onderzoek van graven onder de Sint-Servaaskerk wijst uit dat de gemiddelde levensverwachting van de Maastrichtse bevolking rond 400 niet meer dan ongeveer veertig jaar bedroeg , een cijfer dat de gehele middeleeuwen ongewijzigd zou blijven . Op basis van de inschatting van lichaamslengten en röntgenonderzoek van botten kan worden geconcludeerd dat de levensomstandigheden in Maastricht op zijn minst vergelijkbaar waren met die in de omringende gebieden , mogelijk zelfs iets gunstiger .