TUEMsanat Basım Yayım Dilan Özdemir - Nem | Page 56

NEM

-Önemli değil parçam, diyordu Kırık. Hem de hiç önemli değil!
Evlerin odalarından ve arabaların farlarından sızan ışıkla aydın-
lanan bir caddeye gittiler. Kırık açıp gözlerini her yere bakıyordu.
Kameralar vardı etrafında sanki. Dönüp duruyorlardı, onun gözle-
rinin değdiği her şeyi kaydetmek için can atıyorlardı. Köşede bir
köpek kustuğunu yiyor, kadın adamı bekliyor, daha yaşlıca biri
biraz ötede bir ayağı sallanan sandalyede gazete okuyor, iki genç
şarkı söylüyordu. Herkes, herkesten haberdardı ama kimse kimseye
ilişmiyordu.
-Yetmiş, dedi Ses.
-Ne var?
-Karnım aç benim. Yiyelim!
-Ne yiyecez Kırık?
-Ha?
-Sen kafayı yemişsin!
-Gelin beraber yiyelim, dedi Kırık’ın yeni gördüğü için kendine
kızdığı yaşlı adam.

-Biz mi?
57