TUEMsanat Basım Yayım Dilan Özdemir - Nem | Page 46

YAZ, GECE, DÜŞ
Hikâyenin varlığından pek de emin olamadığımız kahramanı,
üzerinde eski bir atletle gıcırtılı yatağında sıradan bir yaz gecesinin
terli zorunluluğunu yaşıyordu. Elleriyle üşengeçliğinden taviz
verip sinekleri kovuyor, yedi dakikada bir yatakta dönüyordu.
Pencere açıktı. Hava esmiyordu. Biraz daha yakışıklı olsa yüzüne
vuran ay ışığı pek âlâ tasvir edilebilirdi. Aman kahraman, çirkindi
işte. -Tanrı’nın alelade yarattığı nadir kullarından biri.- Ay ışığı da
pencereden yanlışlıkla girmiş gibiydi.
Sinekleri tokatlarken dünyaya benzettiği kokmuş koltuk altla-
rından midesi bulanınca aniden kalkıp duş almaya gitti. Geri geldi-
ğinde odanın ortasında bir müddet öylece durdu. Gecenin o saatin-
de yapacak bir şeyinin olmadığını boynu bükük anlayınca sararmış
47