I sUu i t k m :
sukv
ıs e n c y ıc T i
“Bu kadar m ı? A çıklam an bu m u? Şim di ken dim i iyi hissetmem
m i gerekiyor?”
“Tom, risk alamazdım. Onlara uymadığım takdirde seni öldüre
ceklerinden emindim. Ne olursa olsun sonunda sana ihanet ettiğimi
düşünmen gerekiyordu. Bu yüzden bu kadar abarttım. Ama
bunu n
neden bu kadar önemli olduğunu bilm iyorum .”
Thomas birden tüm bu bilgilerin başını ağrıttığını hissetti. “Eh,
fazlasıyla iyiydin. Peki ya kulübede olanlar? Beni öpmen? Ve... Aris
neden bu olaya dâhil olmak zorundaydı ki?”
Teresa onu kolundan yakalayıp durdurdu ve kendine çevirdi.
“Her şeyi önceden hesaplamışlardı. Tüm Değişkenler için. Birbirleriyle nasıl bir ilgisi olduğunu bilm iyorum .”
f
Thomas başını yavaşça iki yana salladı. “Bu saçmalıkların hiçbiri
mantıklı gelmiyor. Kızgın olduğum için üzgünüm .”
“İşe yaradı mı?”
I
“Ne?”
“Senin kendim ihanete uğram ış hissetm eni istiyorlardı ve işe
yaradı, değil mi?”
Thomas duraksadı ve bir süre T eresa’nın m avi gözlerine baktı.
“Evet, işe yaradı.”
“Yaptıklarım için üzgünüm. A m a yaşıyorsun, ben de öyle. Ve
Aris de.”
“Evet,” diye tekrarladı Thomas. Onunla daha fazla konuşmak
istemiyordu.
“İSYAN istediğini aldı, ben de istediğim i aldım .” Teresa b i r süre
yürümeye devam ettikten sonra, alçalan yolun başında duran Anse
baktı. “Aris, arkanı dön, vadiye bak.”
“Ne?” diye karşüık verdi Aris. Kafası karışm ış
“Neden?”
342
görü n ü yord u .