Birinci bölüm
Ölüm melekleri uğruna ölünecek kişilerdir.
Olağanüstü Ölüm Meleği Charlotte Jean Davidson un
üzerinde sıklıkla görülen tişört
“Charlie, çabuk uyan.”
Omuzlarıma batan sivri tırnaklı eller, içinde demlendiğim
uyku
sisini
delmek
için
her
şeyi
yaptı.
Bu
eller
beni,
Oklahoma’dan New Mexico’ya kadar küçük bir depreme sebep
olacak kadar sarstı.
Sesinin rengine ve tizliğine bakılacak olursa, uykumu bölen
kişinin en iyi arkadaşım Cookie olduğundan kesinlikle emindim.
Öfkeyle derin bir nefes aldım; hayatımın, bö lünen uykular ve
taleplerle dolu olduğu gerçeğine teslim olmayı tercih ettim.
Çoğunlukla taleplerle. Bunun sebebi muhtemelen Mars’ın bu
tarafındaki tek ölüm meleği, ölenlerin -en azından öldükten
hemen
sonra
geçiş
yapmayan,
dünyada
hapis
kalanların
geçebileceği tarafa açılan tek kapı olmamdı. Bu, epeyce sık olan
bir şeydi. Ölüm meleği olarak doğan ben, ölülerin kapımı
çalmadığı -ölüler pek kapı çalamadığı için, mecazi olarak
bitmemiş işlerini bitirmek için benden yardım istemediği bir gün
hatırlamıyordum.
Yakın
zamanda
ölenlerin
çoğunun
ocağı
kapatmayı unutmaları beni hayrete düşürüyordu.
Benim vasıtamla geçiş yapanlar, çoğunlukla dünyada ye terince kaldığını hisseden kişilerdi. Bu noktada Ölüm Mele ği,
yani ben devreye girerdim. Ölüler beni dünyanın her yerinden
görebilir, benim içimden geçip diğer tarafa gidebilir