ġimdi oraya gidebilir, Kurtarma Kampındaki adamlarını bulup kurtarmak için
onlardan yardım isteyebilirdi. Crozier bu köyün, Kral William Adası'nın diğer tarafındaki
sekiz Eskimo'nun katliamından kaçan Samanlara ait olduğunu biliyordu. Sessizlik'in ailesi
de bu katliamda ölmüĢtü.
AĢağıya inip onlardan yardım isteyebilirdi. Sessizlik'in de onu takip edip ipleriyle
bunu onlara anlatabileceğini biliyordu. O artık karısıydı; ama burada kendisinden
istenenleri yapmadıkça, Sessizlik'in kocası bile olsa, bu Eskimolar onu gülücüklerle selamlayarak karĢılayabilir ve sonra o yemek yerken ya da dalmıĢken bileklerini bağlayıp
kafasına bir torba geçirerek onu öldürene dek dövebilirlerdi. Kanının beyaz karın üstüne
aktığını hayal etmiĢti.
Belki de öyle olmayacaktı. Belki Sessizlik de ne olacağını bilmiyordu. Eğer o da
benzer bir gelecek hayal ettiyse, bunu iplerle dile getirmemiĢti.
ġimdi bunu düĢünmek istemiyordu. Diğer konuyla ilgili bir karara varmadıkça bu
köy, onun kaderi olmayacaktı.
Karanlıkta kıza baĢını salladı ve geri dönüp kızaklarını kuzey kıyısı boyunca
çekmeye devam ettiler.
Kızağın boynuzlarına astıkları geyik derisi, Sessizlik ile Crozier'i birkaç saatlik
uykularında soğuktan koruyordu. Günler ve geceler boyunca süren yolculukta Crozier'ın
düĢünecek çok vakti olmuĢtu.
Son aylarda, belki konuĢacak kimsesi ya da konuĢmasına yüksek sesle cevap
verecek biri olmadığından zihni ve kalbiyle farklı birer ruha sahiplermiĢ gibi konuĢmaya
baĢlamıĢtı. Kendi ruhu, en yaĢlı ve yorgun olanı, geçirdiği her sınavda baĢarısız olduğunu
biliyordu. Adamları; güvendiği bütün adamlannı ölmüĢtü. Zihni bir kısmının hâlâ yaĢıyor
olmasını umuyordu; ama kalbinin ruhu Tuunbad\n topraklarına giren her adamın ölmüĢ
olduğunu biliyordu. Kemikleri adsız bir kıyıda ya da yüzen bir buz tabakasında parıldıyor
olmalıydı. BaĢaramamıĢtı. En azından onları takip edebilirdi.
Crozier, kıĢı Kral William Adası'nın kuzeydoğusunda geçirdiklerini sanıyor; Terör
Kampı ve Terör'\e aynı enlemde bulunduklarını düĢündüğü halde hâlâ nerede olduğunu
bilmiyordu; ama buralar buz tutmuĢ denizin en az yüz altmıĢ kilometre batısındaydı. Eğer
TeróYe dönmek isteseydi, denizden batıya doğnı yol alıp Kral William Adası'nın kuzey
kıyısı boyunca ilerleyecek ve kırk kilometre sonra da on ay önce terk ettiği gemisine
ulaĢacaktı.
Teröre geri dönmek istemiyordu.
Crozier burada geçirdiği zaman içinde nasıl hayatta kalınacağını öğrenmiĢti.
Kurtarma Kampı'na hatta Back Nehri'ne giden yolu bulabileceğini düĢünüyor; giderken bir
yandan avlanıp bir yandan da kaçınılmaz fırtınalara karĢı kar-evler ya da deri çadırlar inĢa
edebileceğine inanıyordu. Onları terk ettikten on ay sonra bu yaz, adamlarını aramaya
baĢlayabilir ve yıllar sürse de onları bulabilirdi.
Hangi yolu seçerse seçsin Sessizlik'in her Ģeyi göze alarak peĢinden geleceğini
biliyordu.