Telmih Dergisi 1. Sayı Şiir, Hikaye, Makale, Fotoğraf | Page 63

OZAN TAŞDEMİR || DESTAN-I SÜKÛT || ŞÜHEDA-YI KUT’ÜL AMARE’YE onlar toprağımda ölmeye can attılar benimle vatana canlarıyla can kattılar erişti ruhları o kadim mertebeye lütf-i İlahiyle onlar sonsuz bir can tattılar sahrada saklanmış çöl çiçekleri gibi bir destanın kıyısına dayandım ve boyandım cenge kalbim biraz barut sevdam biraz mayınlı bir denizin dibi içimde ruhu sevince gark olan şehitler gönlümün kıyısı bir zafer bir heyecan hatıram bi-vefa içimde bir serzeniş bağrımda bir nida yüreğim pare pare adım unutuldu heyhat ben dicle kıyısında yetim ama vakur kut’ül-amare!!! binlerce civanmert sinemde feda-i can ettiler ruhları bende geceyi vakt-i tan ettiler yükselirken içimde bir şehidin yakut gölgesi melekler şehadetimle mehmede hüsn-ü zan ettiler... yiğit bir zabite gönül bağladım tıpkı düş ülkesinde gül efsûn misali visali gömdüm o kızgın toprağa adınla ben hasretin sinesini dağladım ve döndüm kalbime orda bir miralay bir kahraman halil paşa bir sakallı nurettin benim bir yanım vadi bir yanım hep kut’tur adım beyanı umuttur ve hasmımdır ol biçare dua göndermez dostlar eyvah ben unutulmuş garip ama kavi kut’ül amare!!! kaderim Rahman’ın elinde bilmez şeytan ben ölümü bile bir şehrayin gibi kuşanırım yaşlanırım da gözden ırak bir haritada her kıtada kimsesiz sessiz yaşanırım o gün bulutlarımda bir britanya şarkısı ve kahkahası iblisin cinlerin habis fısıltısı tebarekelerin bereketi besmelenin yankısı yüreğim bir iman ve bir ümit düşmanım avare bir ali ihsan bey seslenir cümle cihana hey ben unutulmuş ama ruhu-l vefa ben kut’ül amare onlar ki cenk meydanında deli dalgaları bile yuttular ölümle kavilleşti sözlerini ebedi tuttular nefer onbaşı çavuş demeden aşk ile çarparken gönülleri an geldi paşalar mehmed mehmedler birer rütbeli kuttular... nisan perdesini aralarken baharın tarihi talihimden iblisi ingilizden okuyorum dokuyorum gergefimde esareti de cesareti de yıllardan sızıyor ıstırabı o efkarın ben kendimi yokluyor ve dönüyorum ufuklara esamem bir okul çocuğunun sıyrık defterinde öksüz arşivlerin tozlu raflarında ol hatıram sesimi kimsesiz gecelerde dinle ey sitare kalpgâhımda bin ah ben dilsiz asırlarda sükût ama koca bir destan ben kut’ül amare!!! onlar özümde hüseyn’i bir makamla gittiler baktım ne zarda, ne gamda ilahi kâmla gittiler öyle malum ve meçhul bir rütbe aldılar ki seslerini duydum onlar o sırrı ahkâmla gittiler... TELMİH | 61 | SAYI:1 YIL:1