Telmih Dergisi 1. Sayı Şiir, Hikaye, Makale, Fotoğraf | Page 44

GAZİ BALCI ||YAŞIYORUZ İNADINA|| Yağmurlar yağıyor şehrin üstüne. Yağmurlar ıslak, yağmurlar korkunç, yağmurlar sessiz… Yağıyorlar inadına. Vakit yatsının hemen sonrası, karanlığın yeni süzüldüğü vakit yani. Gökyüzü karanlık, gökyüzü siyah bulutlar istilası ve gönlümüzde umutların son yarısı… Ne yağmurun hızlı ve sağanak yağışı bozuyor deruni suskunluğumuzu ne de caddeden geçen yarım canlı arabalar. Arabalar kuyruğuna basılan kediler gibi hırçınca bağırıyorlar. Bizse inadına sessiz… Gönlümüzde beynimizde tatlı bir akis gibi başka başka yerlerde. Her ne kadar aynı cadde üzerinde yan yana yürüsekte.Ve emanet tebessümlerimizi eskitmeden yüzümüze yerleştirsekte gerçek farklı işte. Dolaşıyoruz yağmurların yağdığı bu ıslak şehrin en kuytu köşesine ve en bilinmez yerlerine kadar. Karanlık in-dikçe şehrin üstüne, biz de karanlıklaşıyoruz, yüreğimizde şehirle bir olmanın sevinci ile. Sessizliğimizi ve şehrin suskunluğunu yalnızca yıldırımlar bozuyor ve bizi yağan yağmur değil de hayatın kendisi ıslatıyor. Üşüyoruz inadına… Birdenbire sükûtumuzda can buluyor tüm şehir. Bizim gibi ceketini omuzuna atıp dolaşıyor sokaklarda delikan-lıca. Dolaşıyor sanki az evvel serseri bir kavgadan çıkmış gibi. En bilinmez noktalara sinen sokak lambalarının ışığına koşuyor evsiz kalmış sinekler. Garibim sinekler! Onlar da üşüyor besbelli ve onlar da ışığa muhtaç. Fakat biz şehirle birlikte inadına üşüyoruz, inadına geziyor sevdalı ve karanlık sokaklar. Sonra çılgın bir unutmayla unutuyoruz birbirimizi bir hayat kavgasının ortasına düşmüşçesine. Gözlerimizde bir ışık pırıl pırıl güne gülümsüyor. Her birimiz kendi içimize kadar çekilip küçülüyoruz. Hatta sokak lambalarındaki sinekler bile acıyor küçüklüğümüze… Asi nehrinin şırıltısı kulaklarımızı tırmalamakta. Ürkütüyor bizi aniden. Korkuyor ve üşüyoruz. Ve biz gece yağan yağmura rağmen dolaşan üç serseri amaçsızca koşu-yoruz her şeyden kaçmak ister gibi. Cesetlerin çoğaldığı günlerin laçkalaşıp kokmaya başladığı bu şehirde ölümsüzlüğe koşuyoruz. TELMİH | 42 | SAYI:1 YIL:1